Ἡ κοινωνία μας αὐτοκαταστρέφεται γιατί δὲν θέλει τὰ παιδιά
Ἀπὸ τὸ «Μαμά, Μπαμπᾶς καὶ Παιδιά»
https://mumdadandkids.gr/ethnika-themata/i-koinonia-mas-aftokatastrefetai-giati-den-thelei-ta-paidia
Ζοῦμε στὴν ἐποχὴ ποὺ ἕνα μεγάλο τμῆμα τοῦ ἀνεπτυγμένου κόσμου —οἱ κοινωνίες στὴν Εὐρώπη, τὴ Β. Ἀμερικὴ καὶ τὴν Ἀσία— δὲν θεωροῦν τὴν ἀπόκτηση παιδιῶν ὡς κάτι ἐπιθυμητὸ ἢ ἀξιόλογο.
Παλαιότερα ὁ κόσμος ἔνιωθε ντροπὴ ἢ θλίψη γιὰ τὴν ἀτεκνία του, ποὺ συνήθως δὲν ἦταν δική του ἐπιλογή, καὶ ζητοῦσε ἐναγωνίως τὴν βοήθεια τῆς ἐπιστήμης καὶ κυρίως τοῦ Θεοῦ. Τώρα ζοῦμε σὲ μιὰ μοναδικὴ ἱστορικὴ περίοδο κατὰ τὴν ὁποία οἱ βρεφικὲς ζωὲς ἀπαξιώνονται καὶ καταστρέφονται ἀσυστόλως μὲ τὴν ἔκτρωση/ἀντισύλληψη καὶ κάποιοι φτάνουν καὶ δηλώνουν περήφανα ὅτι δὲν ἔχουν καὶ δὲν ἐπιθυμοῦν παιδιὰ σὰν νὰ πρόκειται γιὰ τίτλο τιμῆς.
Φυσικά, ὑπάρχουν πολλοὶ ποὺ θέλουν νὰ κάνουν παιδιὰ ἀλλὰ δὲν μποροῦν γιὰ βιολογικοὺς λόγους, ἐνῷ ἄλλοι διστάζουν γιατί αἰσθάνονται πιεσμένοι οἰκονομικὰ ἢ ἐργασιακά. Ἀλλὰ ἡ γενικὴ τάση εἶναι σαφής: Ὅλο καὶ περισσότερο ἡ ἀπόκτηση παιδιῶν γίνεται ἀνεπιθύμητη, θεωρεῖται «μὴ πρακτική», ἀντικοικολογική, καθὼς ἔχει εὐθύνες, δημιουργεῖ ἐμπόδια στὰ «ὄνειρα» καὶ τοὺς στόχους, εἶναι «ἐνάντια στὴν ἐπιβίωση τοῦ πλανήτη» καὶ ἄλλα τέτοια ἀφηγήματα ποὺ ἔχουν σὰ σταθερὸ ἀποτέλεσμα τὴ πληθυσμιακὴ κατάρρευση.
Οἱ περισσότερες κοινωνίες σὲ ὅλο τὸν κόσμο βλέπουν τα μέσα ποσοστὰ γεννήσεών τους νὰ πέφτουν πολὺ κάτω ἀπὸ τὸ ἐπίπεδο ἀντικατάστασης τοῦ πληθυσμοῦ. Στὴν Ἑλλάδα τὸ 2010 ἦταν ἡ τελευταία χρονιὰ ποὺ οἱ γεννήσεις ἦταν περισσότερες ἀπὸ τοὺς θανάτους. Οἱ γεννήσεις ἦταν 114.766, οἱ θάνατοι 109.084. Τὸ 2023 οἱ ἀντίστοιχοι ἀριθμοὶ ἦταν δραματικοί: 72,244 γεννήσεις καὶ 129,578 θάνατοι, μὲ τὸ δείκτη γονιμότητας στὸ 1,3, πολὺ κάτω ἀπὸ τὸ ὅριο ἀναπλήρωσης τοῦ 2,1. Ὁ πληθυσμὸς τῆς Ἑλλάδας μειώνεται σταθερὰ ἐνῷ ἡ μέση ἡλικία του αὐξάνεται. Οἱ σχετικοὶ ὀργανισμοὶ προβλέπουν μείωση τοῦ πληθυσμοῦ ἀπὸ τὰ 11 ἐκ. ἀκόμα καὶ στὰ 8.8 ἐκ. τὸ 2050, ἐνῷ ὁ πληθυσμὸς τῶν ἀτόμων ἡλικίας 65 ἐτῶν καὶ ἄνω θὰ ἀποτελεῖ ἕως καὶ τὸ 1/3 τοῦ συνολικοῦ πληθυσμοῦ. (1)
Ὁ παρακάτω χάρτης(2) «Our World in Data» τοῦ 2021 (μὲ βάση τὰ δεδομένα World Population Prospects ἀπὸ τὴ διεύθυνση Πληθυσμοῦ τοῦ United Nations’ Department of Economic and Social Affairs), δείχνει ὅτι μὲ ἐξαίρεση τὴν Ἀφρική, ὑπάρχει μιὰ σχετικὰ μικρὴ μόνο μερίδα χωρῶν ποὺ συνεχίζουν νὰ ἔχουν ποσοστὰ γεννήσεων πάνω ἀπὸ τὸ ὅριο ἀντικατάστασης — καὶ στὴ περίπτωση ποὺ ἀναρωτηθεῖτε σὲ αὐτὲς δὲν ἀνήκει ἡ Ἑλλάδα, ἐνῷ καμία ἀπὸ αὐτὲς δὲν βρίσκεται στὴν Εὐρώπη ἢ τὴ Βόρεια Ἀμερική, οὔτε περιλαμβάνουν τὴ Ρωσία, τὴν Κίνα, τὴν Ἰαπωνία, τὴν Ἰνδία.
Αὐτὴ ἡ ἐξέλιξη ἐγείρει σοβαρὰ ὑπαρξιακὰ καὶ πρακτικὰ συγχρόνως ἐρωτήματα, τὰ ὁποῖα τὸ σημερινὸ πολιτικὸ καὶ κοινωνικό μας σύστημα μᾶλλον δὲν εἶναι ἀρκετὰ ὥριμο γιὰ νὰ ἀπαντήσει.
• Κατ' ἀρχήν, γιατί ἀντιμετωπίζεται τόσο ἀρνητικά, ἀκόμη καὶ περιφρονητικά το νὰ κάνεις παιδιὰ ὥστε πολλοὶ τὸ ἀποφεύγουν, τὸ ἀναβάλλουν ἢ ἀκόμη καὶ τὰ καταστρέφουν;
• Δεύτερον, γιατί οἱ ἄνθρωποι παρουσιάζουν τὴν ἀποφυγὴ τῆς τεκνογονίας σὰν νὰ ἔχει κάποια ἀξία, σὰν νὰ εἶναι μιὰ ὥριμη ὑπεύθυνη ἀπόφαση ποὺ πρέπει νὰ ἀξιολογηθεῖ θετικά;
• Τρίτον, τί ἐπιφυλάσσει ἡ μείωση τῶν γεννήσεων γιὰ τὸ μέλλον τῶν δυτικῶν κοινωνιῶν καὶ πολιτισμῶν καὶ γιὰ τὴν Ἑλλάδα εἰδικότερα;
Γιατί ἀντιμετωπίζεται τόσο ἀρνητικὰ τὸ νὰ κάνεις παιδιά;
Γιατί ὑπάρχει τόση ἀρνητικότητα γύρω ἀπὸ τὴν ἐγκυμοσύνη καὶ τὴν ἀνατροφὴ τῶν παιδιῶν; Τὸ νὰ μεγαλώνεις παιδιὰ καὶ νὰ τὰ προετοιμάζεις νὰ ἀντιμετωπίσουν τὸν κόσμο εἶναι σαφῶς κάτι ἀπαιτητικὸ καὶ μπορεῖ κατὰ καιροὺς νὰ γίνει πιεστικὸ γιὰ τοὺς γονεῖς. Ἀλλὰ ὑπάρχουν καὶ πολλὰ ἄλλα πράγματα ποὺ κάνουμε στὴ ζωή μας ποὺ εἶναι ἀπίστευτα ἀπαιτητικὰ καὶ ζητοῦν τὴν ὑπέρβαση τῶν φόβων μας, νὰ ξεπεράσουμε τὸ ἄγχος μας, νὰ ζορίσουμε τὸν ἑαυτό μας πέρα ἀπὸ τὰ ὅριά μας, νὰ ἀφιερώσουμε χρόνο καὶ χρήματα, εἴτε πρόκειται γιὰ ἐπαγγελματικὸ ἀθλητισμό, γιὰ ἐρασιτεχνικὲς δραστηριότητες, ἢ γιὰ τὶς ἄκρως ἀνταγωνιστικὲς σπουδὲς ἢ δουλειές μας. Ὡστόσο, θεωροῦμε αὐτὲς τὶς ἀπαιτήσεις ὡς προκλήσεις καὶ τὶς ἀναλαμβάνουμε, ἐπειδὴ ἀναμένουμε μιὰ ἀνταμοιβὴ ἢ ἐπειδὴ τὶς θεωροῦμε κοινωνικὰ σημαντικὲς καὶ ἀποδοτικές.
Γιατί νὰ μὴν ἐπεκτείνουμε αὐτὴ τὴ λογικὴ στὴν τεκνοποιία καὶ τὴν ἀνατροφὴ παιδιῶν; Γιατί ἑστιάζουμε στὸ κόστος, τὸ ἄγχος, τὸν ἀγῶνα, στὴν ἀλλαγὴ τοῦ προγράμματος καὶ τὶς δυσκολίες γενικὰ τῆς ἀπόκτησης παιδιῶν, μειώνοντας καὶ ὑποτιμῶντας τὸ τεράστιο προνόμιο καὶ τὴ χαρὰ ποὺ συνδέεται μὲ τὸ ἔργο του νὰ φέρεις νέα παιδιὰ στὸν κόσμο καὶ νὰ τὰ ἀναθρέψεις ὥστε νὰ γίνουν ὁλοκληρωμένοι καὶ εὐεργετικοὶ ἄνθρωποι;
Γιατί τελικὰ ἡ ἀτεκνία ἀπὸ ἐπιλογὴ εἶναι προσόν; Δὲν εἶναι προσόν, οὔτε ἀπόφαση ποὺ δείχνει κάποιας μορφῆς «ὡριμότητα». Εἶναι σαφῶς ἄρνηση μιᾶς ἀποστολῆς. Εἶναι δειλία, εἶναι εὐθυνοφοβία, ἐγωισμός, ὑποκρύπτει ἔλλειψη ἱκανοτήτων καὶ ἀπὸ χριστιανικὴ πνευματικὴ ἄποψη μαρτυρεῖ ὀλιγοπιστία πρὸς τὸν δωρεοδότη Θεό. Συχνὰ ἡ ἀποφυγὴ τῆς τεκνογονίας συνοδεύεται καὶ μὲ τὴν εὐθύνη τῆς καταστροφῆς τῶν ἀνθρώπινων ἀγέννητων ζωῶν. Ἡ παρουσία καὶ ἡ συντροφιὰ τῶν δικῶν μας ἀνθρώπων ποὺ ἔχουμε ἀναθρέψει ὥστε νὰ εἶναι εὐτυχισμένοι καὶ ὠφέλιμοι γιὰ τὴν κοινωνία, δὲν μπορεῖ νὰ ἀντικατασταθεῖ μὲ καμία ἄλλη «ἐπιτυχία» καὶ αὐτὸ τὸ ὁμολογοῦν ὅσοι ἔχουν γευθεῖ τὶς χαρὲς τόσο τῆς οἰκογένειας ὅσο καὶ τῆς κοινωνικῆς ἐπιτυχίας.
Τί ἀκολουθεῖ τὴ μείωση τοῦ πληθυσμοῦ μιᾶς χώρας;
Μήπως ἀκολουθεῖ ὁ ἀτομικὸς πλουτισμὸς ἀφοῦ ἡ «πίτα» μοιράζεται σὲ λιγότερους; Ἡ ἄνετη ζωὴ μὲ λιγότερες εὐθύνες; Ἡ οἰκολογικὴ ἀναβάθμιση τοῦ χώρου; Ἡ κοινωνικὴ εὐημερία; Τίποτα ἀπὸ τὰ παραπάνω.....
Ἡ μείωση τοῦ πληθυσμοῦ μιᾶς χώρας ἔχει μακροπρόθεσμες ἀρνητικὲς συνέπειες στὴν οἰκονομική της ἀνάπτυξη καὶ τὶς ἐπενδύσεις, στὴ βιωσιμότητα τῶν συστημάτων κοινωνικῆς ἀσφάλισης, στὸν κρατικό της προϋπολογισμὸ καὶ στὴ διατήρηση δημόσιων ὑποδομῶν καὶ ὑπηρεσιῶν. Εἶναι σαφὲς πὼς τὸ ἀνθρώπινο δυναμικὸ ποὺ ἀποτελεῖ τὸ μοχλὸ κίνησης στὰ προγράμματα ἀνάπτυξης μιᾶς χώρα εἶναι ἐλλιπὲς καὶ τὸ ὑπάρχον ἀνεπαρκεῖ.
Ἐπιπρόσθετα ἡ ἐρήμωση μιᾶς χώρας εἶναι ἀπειλὴ γιὰ τὸν πολιτισμό της, τὴν ταυτότητά της ἀλλὰ καὶ τὴν ἐπιβίωση καὶ τὴν ἐδαφική της ἀκεραιότητα.
Σύγχρονο παράδειγμα τοῦ τί σημαίνει πληθυσμιακὴ ἐρήμωση ἀποτελεῖ ἡ σημερινὴ Κίνα.(3) Ἡ Κίνα εἰσήγαγε τὴν πολιτικὴ τοῦ ἑνὸς παιδιοῦ στὰ τέλη του΄70 ἀπὸ τὸ φόβο τοῦ ὑπερπληθυσμοῦ. Ἔβαζε πρόστιμα στὰ ζευγάρια ποὺ ἔκαναν περισσότερα παιδιὰ καὶ ὁδήγησε ἑκατοντάδες ἑκατομμύρια Κινέζες στὴν ἔκτρωση. Ἡ προτίμηση μάλιστα τῆς κοινωνίας στὰ ἀγόρια ὁδήγησε σὲ συχνότερο θάνατο καὶ ἐγκατάλειψη -μετὰ τὴ γέννηση- ἕνα πλῆθος κοριτσιῶν.
Τὰ ἀποτελέσματα αὐτῆς τῆς πολιτικῆς ἔγιναν φανερὰ μὲ τραγικὸ τρόπο στὶς μέρες μας.
Ὁ πληθυσμὸς τῆς Κίνας μειώνεται σταθερὰ καὶ γερνᾶ.
Οἱ Κινέζοι ἄντρες δὲν βρίσκουν συζύγους γιὰ νὰ κάνουν οἰκογένεια.
Τὸ ἐργατικὸ δυναμικὸ μειώνεται, ἡ ἡλικία του αὐξάνεται, ὅμως τώρα εἶναι καλύτερα ἐκπαιδευμένο. Αὐτὸ ἀνεβάζει τὸ κόστος παραγωγῆς καὶ ἑταιρεῖες ποὺ ἐνδιαφέρονταν γιὰ χαμηλὸ κόστος ἀπομακρύνουν τὰ ἐργοστάσιά τους ἀπὸ ἐκεῖ πρὸς χῶρες μὲ μικρότερο κόστος. Τὸ αὐξημένο κόστος τῶν προϊόντων θὰ αὐξήσει δυνητικὰ τὸ πληθωρισμὸ στὶς χῶρες ποὺ ἡ οἰκονομία τους βασίζεται στὶς εἰσαγωγὲς ἀπὸ τὴ Κίνα.
Ἡ μείωση τοῦ πληθυσμοῦ συνεπάγεται μείωση τῆς κατανάλωσης, συνεπῶς καὶ τῆς βιωσιμότητας τῶν ἀντίστοιχων ἑταιρειῶν παραγωγῆς ἀγαθῶν , ὅπως εἶναι π.χ ἡ Apple μὲ τὰ κινητά της ἢ ἡ Nike μὲ τὰ ἀθλητικὰ τῆς εἴδη.
Ἄλλος ἕνας τομέας ποὺ πλήττεται εἶναι ἡ οἰκοδομικὴ δραστηριότητα καὶ οἱ ὑπηρεσίες παροχῆς στέγης. Ἡ μείωση τοῦ πληθυσμοῦ ὁδήγησε σὲ μειωμένες ἀνάγκες γιὰ στέγαση νέων ζευγαριῶν καὶ μείωση τῶν ἐσόδων ἀπὸ τὴν οἰκοδομικὴ δραστηριότητα. Μετὰ τὴ μειωμένη κατανάλωση καὶ τὶς ἐξαγωγὲς λόγῳ Covid, ἡ οἰκονομία τῆς Κίνας ἐπλήγη ἀκόμη περισσότερο μὲ τὴν μείωση καὶ τῆς οἰκοδομικῆς δραστηριότητας.
Ὀξύνεται τὸ πρόβλημα τῆς στέγασης καὶ τῆς ὑποστηριζόμενης διαβίωσης τῶν ἡλικιωμένων. Οἱ συνταξιοῦχοι εἶναι οἰκονομικὰ ἀσθενεῖς καὶ περιμένουν στεγαστικὰ ἐπιδόματα ἀπὸ τὸ κράτος ὅπως καὶ ἐπαρκῆ κρατικὴ ὑγειονομικὴ περίθαλψη. Ἡ ἡλικία συνταξιοδότησης εἶναι τὰ 60 ἔτη καὶ καθὼς ἔχει αὐξηθεῖ τὸ προσδόκιμο ἐπιβίωσης, τὸ κράτος ἔχει δυσκολία νὰ συνδράμει ἐπαρκῶς στὶς στεγαστικὲς καὶ ὑγειονομικές/νοσηλευτικὲς ἀνάγκες τοῦ γηρασμένου πληθυσμοῦ, ἔχοντας συνεχῶς μειούμενο ἀριθμὸ νέων ἐργαζομένων.
Ἡ χώρα ἀντελήφθη τὰ προβλήματα κάποια στιγμὴ καὶ ἄλλαξε τὸ 2013 τὴν οἰκογενειακὴ πολιτική της ἀλλὰ ἦταν ἤδη ἀργά....Τα χορηγούμενα οἰκογενειακὰ ἐπιδόματα καὶ τὸ ἐπιτρεπτὸ ὅριο τῶν 3 παιδιῶν δὲν κατάφεραν νὰ ἀνατρέψουν τὴν νέα νοοτροπία τῆς σύγχρονης μορφωμένης Κινέζας ποὺ καθυστερεῖ τὸ γάμο, ἐπιλέγει νὰ μὴν κάνει παιδιά, ἐπικαλούμενη καὶ τὸ ὑψηλὸ κόστος τῆς στέγασης καὶ ἐκπαίδευσης τῶν παιδιῶν.
Τώρα ἡ χώρα ἐλπίζει στὴν ἀνάκαμψη μέσα ἀπὸ τὸν αὐτοματισμὸ στὰ ἐργοστάσια, τὴ τεχνητὴ νοημοσύνη καὶ τὴν τεχνολογικὴ ἀναβάθμιση στοὺς ἐργασιακούς της κλάδους.
Στὴν Ἑλλάδα, μὲ τὴ γήρανση τοῦ πληθυσμοῦ δὲν περιμένουμε μόνο τὴν ὑποβάθμιση τῆς οἰκονομίας, τῆς δημόσιας ὑγείας, τῆς κοινωνικῆς ἀσφάλισης, τὴ διακύβευση τῆς ἐθνικῆς ἀκεραιότητας καὶ τὴ φτώχεια στὰ γηρατειά. Τὸ χειρότερο ἴσως εἶναι ἡ ἐξαφάνιση τοῦ μοναδικοῦ πολιτισμοῦ μας ποὺ εἶναι ζωντανὸς μόνο ὅσο ζοῦμε ἐμεῖς καὶ τὸν ἐκφράζουμε. Ἡ χώρα μας φέρει τεράστιο πολιτιστικὸ πλοῦτο. Ἔχουμε ἀρχαιότατη γλῶσσα καὶ γραπτὰ ἀριστουργήματα, πλούσια καλλιτεχνικὴ παράδοση, ζωντανὴ Ὀρθόδοξη χριστιανικὴ πίστη καὶ τέχνη, μοναδικὸ μεσογειακὸ τρόπο ζωῆς. Εἴμαστε μιὰ πνευματικὰ καλλιεργημένη κοινωνία μὲ σπουδαῖες ἀξίες καὶ γνήσια χριστιανικὴ ἀνθρωποκεντρικὴ προσέγγιση. Ὅλος ὅμως αὐτὸς ὁ πλοῦτος κινδυνεύει νὰ ἐξαφανισθεῖ λόγῳ τῶν στείρων ἐπιλογῶν μας.
Καθόλου ἁπλὴ λοιπὸν ἡ ἐπιλογὴ τῆς ἀτεκνίας καὶ τὸ καύχημα τῆς ἐρήμωσης ἀπὸ παιδιά. Ἡ ὑποτιθέμενη εὐδαιμονία τῶν ὀλίγων καὶ ἡ ἀναμενόμενη ἄνεση τοῦ πλούτου τους εἶναι φανταστικὰ σενάρια ποὺ δὲν φαίνεται νὰ ἐπιβεβαιώνονται. Ὁδηγούμαστε μὲ μαθηματικὴ ἀκρίβεια - ἂν δὲν ἀλλάξουμε ἄμεσα νοοτροπία- στὴν αὐτοκαταστροφὴ καὶ στὸ γκρέμισμα συνολικὰ τῆς κοινωνικῆς σταθερότητας.
Παραπομπές:
1. https://el.wikipedia.org/wiki/Δημογραφία_της_Ελλάδας
2.https://www.lifenews.com/2024/07/05/our-society-is-destroying-itself-by-not-having-children/
3.https://www.nytimes.com/2023/04/19/world/asia/china-population-india.html
