Ἰωάννου Κ. Ἀγγελοπούλου
ΚΑΙ ΟΙ ΛΙΘΟΙ ΚΕΚΡΑΞΟΝΤΑΙ
Ἀκτῖνες (2021) 241-245
Ἀνακαλύψαμε σὲ χῶρο μὴ ἀναμενόμενο (σὲ μία ἀθλητικὴ ἐφημερίδα) μία τολμηρὴ θεολογικὴ φωνή· ἕναν δημοσιογράφο, ὁ ὁποῖος ὀρθοτομεῖ τὸν λόγον τῆς ἀληθείας τοῦ Χριστοῦ καὶ χωρὶς νὰ φοβᾶται ὁμολογεῖ τὶς ἀξίες τῆς χριστιανικῆς ζωῆς σὲ μία ἀθλητικὴ ἐφημερίδα.
Ἡ πρώτη ἔκπληξις ἦταν ἀπὸ τὴν πρωτοσέλιδο καὶ ὁλοσέλιδο προβολὴ τῆς ἀφίσσας γιὰ τὸ ἀγέννητο παιδί, αὐτῆς τὴν ὁποία κυβερνητικὴ ἐντολὴ ἀπέσυρε αὐθημερὸν ἀπὸ τὰ διαφημιστικὰ πλαίσια τοῦ Μετρὸ τῶν Ἀθηνῶν τὸ 2019. Ἡ ἐφημερὶς Sportime εἶχε τὸ θάρρος νὰ τὴν ἀναδημοσιεύση καὶ νὰ προβάλλη τὸ μήνυμά της τὰ Χριστούγεννα τοῦ 2019. Αὐτὸ τὸ ὁποῖο ἐνώχλησε τὴν «πολιτικὴ ὀρθότητα» τῶν κυβερνώντων ἀνετυπώθη καὶ προεβλήθη ἀπὸ μία ἀθλητικὴ ἐφημερίδα.
Κατόπιν, καθ' ὅλο τὸ διάστημα τῆς πρώτης καὶ τῆς δευτέρας καραντίνας ἡ γραφὶς τοῦ δημοσιογράφου κ. Ἐλευθερίου Ἀνδρώνη, ὑπενθύμιζε τὰ αὐτονόητα γιὰ ἕναν πιστὸ χριστιανό: τὴν ἀναγκαιότητα τῆς συμμετοχῆς του καὶ ὄχι τῆς ἀπὸ τὸ σπίτι του παρακολουθήσεως τῆς θείας Λατρείας, ἰδίως κατὰ τὶς μεγάλες ἑορτές, τὴν ὑποτιμητικὴ γιὰ τὴν Ἐκκλησία στᾶσι τῆς Πολιτείας, ἰδίως στὸ θέμα τῆς ἀπαγορεύσεως τῶν τελετουργιῶν, τὴν παιδικὴ καὶ ἐφηβικὴ ἐγκληματικότητα ὡς καρπὸ τοῦ ἐξοβελισμοῦ τῆς χριστιανικῆς ἀγωγῆς ἀπὸ τὰ παιδιά μας κ.ἄ.
Παραθέτομε ἐνδεικτικὰ ἀποσπάσματα ἀπὸ διάφορα ἄρθρα τοῦ ἀναφερθέντος δημοσιογράφου:
Ὑπῆρχε μία μικρὴ ἐλπίδα πὼς στὶς ἀποφάσεις γιὰ τὸ ἄνοιγμα τῶν ἐκκλησιῶν, θὰ ἐπικρατοῦσε ἔστω μία ὑποψία κοινῆς λογικῆς γιὰ τὴν μεγάλη ἑορτὴ τῶν Χριστουγέννων καὶ τῶν Θεοφανίων. Μάταια! Ἡ κυβέρνηση συνεχίζει νὰ κρατᾶ τὴν ἐκκλησία στὴν ἐντατικὴ καὶ μὲ ἀποφάσεις ποὺ ζέχνουν ἀπὸ ὑποκρισία καὶ μικροκομματικὰ συμφέροντα, ὁδηγεῖ ἕνα μεγάλο κομμάτι τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ, στὰ ὅρια του! Ὁ κ. Μητσοτάκης ἔβαλε λουκέτο στὴν χώρα ἀπὸ τὶς ἀρχὲς Νοεμβρίου καὶ ζήτησε τότε ἀπὸ τοὺς πολίτες νὰ κάνουν αὐτὴν τὴν θυσία «γιὰ νὰ μπορέσουμε νὰ κάνουμε Χριστούγεννα». Δὲν ξέρουμε πῶς ἀντιλαμβάνεται τὰ Χριστούγεννα ὁ Πρωθυπουργὸς καὶ ἂν πιστεύει πὼς αὐτὴ ἡ μέρα ἔχει νὰ κάνει μόνο μὲ ἔλατα καὶ... χοντρούληδες «ἁγίους» τῆς Coca Cola ποὺ μπαίνουν ἀπὸ τὶς καμινάδες, ἀλλὰ θὰ ὄφειλε νὰ γνωρίζει πὼς τὸ μοναδικὸ νόημα αὐτῆς μεγάλης μέρας εἶναι ὁ ἑορτασμὸς τῆς γέννησης τοῦ Χριστοῦ ΣΤΙΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ καὶ τίποτε ἄλλο. Ὁ λαὸς ἔκανε τὶς θυσίες ποὺ τοῦ ζητήθηκαν. Ἡ Ἐκκλησία ἔκανε τὴν θυσία καὶ τὴν ὑπομονὴ ποὺ τῆς ζητήθηκε ... Ξαναγυρίσαμε λοιπόν σὲ αὐτὴν τὴν ἀστειότητα, αὐτὸν τὸν χλευασμὸ κυβερνώντων καὶ εἰδικῶν, τῶν ἐννέα ἀτόμων ἀνὰ ἐνορία καὶ εἰκοσιπέντε ἀτόμων στοὺς Μητροπολιτικοὺς Ναούς. Τὰ ἔχουμε ξαναπεῖ: Ἐννέα ἄτομα στήν ἐκκλησία ἰσοδυναμεῖ μέ ΚΛΕΙΣΤΗ ἐκκλησία γιὰ τοὺς πιστούς. Ἐκκλησία χωρὶς πιστοὺς οὐσιαστικὰ αὐτοακυρώνει τὸν λόγο ὕπαρξής της! Αὐτὸ σημαίνει ἡ λέξη ἐκκλησία: συνάθροιση πιστῶν! ... Τὰ βιβλιοπωλεῖα πού ἀνοίγουν κανονικότατα (καὶ καλῶς ἀνοίγουν) μὲ τήρηση ἀποστάσεων, εἶναι σημαντικότερα γιὰ τὰ Χριστούγεννα ἀπ’ ὅτι οἱ ναοί ἐντός τῶν ὁποίων ΕΟΡΤΑΖΟΝΤΑΙ τά ἴδια τὰ Χριστούγεννα; Καὶ γιά ποιό λόγο ἀπαγορεύτηκε ὁ ἁγιασμὸς τῶν ὑδάτων τὴν μέρα τῶν Θεοφανείων; Ποιὸ εἶναι τὸ σκεπτικὸ πίσω ἀπὸ αὐτὴν τὴν παρανοϊκὴ ἀπόφαση; Τί κίνδυνος μετάδοσης παραμονεύει γιὰ ἕναν ἱερέα ποὺ θὰ τελέσει τὸν ἁγιασμὸ καὶ λίγους πιστοὺς ποὺ θὰ βρίσκονται σὲ ἐξωτερικὸ χῶρο καὶ μὲ ἀσφαλεῖς ἀποστάσεις; Γιατί δὲν σέβονται τὶς θρησκευτικὲς ἀκολουθίες ἔτσι ὅπως (ἰσχυρίζονται ὅτι) σέβονται τὶς πολιτικὲς ἐκδηλώσεις; Ἡ Ἐκκλησία θα πρέπει ἐπιτέλους νὰ ἀντιμετωπιστεῖ μὲ σεβασμὸ ἀπὸ τὴν κυβέρνηση καὶ ὄχι μὲ ἀνόητη ὑπεροψία καὶ πολιτικὰ τερτίπια. (Δεκ. 2020).
Ἡ μαρτυρία τῆς Σοφίας Μπεκατώρου ἦταν ὁ πρῶτος «κανονιοβολισμὸς» ἐναντίον μίας παγιωμένης καὶ ὁλότελα ἄρρωστης νοοτροπίας τῆς ἑλληνικῆς πραγματικότητας. Ἕνας δίκαιος λεκτικὸς «κανονιοβολισμὸς» ποὺ ἔδωσε τὸ σύνθημα γιὰ μία μικρὴ κοινωνικὴ ἐπανάσταση ἐνάντια στὸ ἀνήθικο. Ὁ πρῶτος κρίκος μίας ἁλυσίδας ἀποκαλύψεων ποὺ σήμερα συνταράσσουν τὴν ἑλληνικὴ κοινὴ γνώμη ... Ἀν σιωπᾶς ἐνῶ γνωρίζεις, ἀσφαλῶς καὶ εἶσαι συνένοχος. Ἐπιβάλλεται νὰ μιλήσεις γιατί τὸ ὀφείλεις στὰ ὑποψήφια αὐριανὰ θύματα. Στὴν τελικὴ τὸ ὀφείλεις στὴν ἴδια σου τὴ συνείδηση. Ἀν ὅμως βγαίνεις νὰ κατηγορήσεις ἐνῶ δὲν γνωρίζεις , εἶσαι ὑποκριτής ... Εἶναι βέβαιο πὼς γιὰ ὅλες αὐτὲς τὶς παραβατικὲς συμπεριφορές, δὲν ἔχει ἀπολύτως καμία σημασία ἂν εἶσαι ἠθοποιός, τραγουδιστής, πολιτικός, δημοσιογράφος ἢ ὁτιδήποτε ἄλλο. Εἶναι καθαρὰ θέμα ἀτόμου. Ἀνθρώπου. Ἡ ποιότητα τῆς ἠθικῆς σου, πηγάζει ἀπὸ τὴν συνθήκη ποὺ ἔχεις κάνει μὲ τὸν ἑαυτό σου. Οἱ σεξουαλικὲς παρεκτροπές, οἱ παραφιλίες, οἱ παρενοχλήσεις, εἶναι ὅλα ἀποτελέσματα βαθιᾶς νοσηρότητας τῆς ψυχῆς τοῦ ἀνθρώπου. Μία ἀπονεκρωμένη ψυχὴ ποὺ ἔχει στείλει τὸν Θεὸ στὴν «ἐξορία», ἀσεβεῖ καὶ ἀσελγεῖ ἐπάνω στὸν συνάνθρωπο, τὴν ἴδια στιγμὴ ποὺ θεοποιεῖ τὴ σάρκα τοῦ θύματός του. Τὰ πάθη του τὸν κατακυριεύουν, γιατί δὲν ὑπάρχει στὴ ζωὴ του ὁ παράγοντας Θεός, γιὰ νὰ τοῦ ὑπενθυμίσει τὰ ὅρια τῆς ἐλευθερίας του. Δὲν ἔχει πιὰ ἕναν ἀκλόνητο ὁδηγὸ ποὺ θὰ τοῦ ὁρίσει ποῦ τελειώνει ἡ ἀνθρωπιὰ καὶ ποῦ ξεκινᾶ ἡ ἀποκτήνωση. Ἡ συνείδηση εἶναι μὲν ἕνα ἰσχυρὸ ἠθικὸ φρένο ποὺ ὑπάρχει σὲ ὅλους τούς ἀνθρώπους (ἀνεξαρτήτως ἂν πιστεύουν στὸν Θεὸ ἢ ὄχι), ἀλλὰ μπορεῖ εὔκολα νὰ ἰσοπεδωθεῖ κάτω ἀπὸ τὸν ὁδοστρωτήρα τοῦ «ΕΓΩ» μας. Δὲν εἶναι ἄνθρωποι «ποὺ γεννήθηκαν ἔτσι». Εἶναι ἄνθρωποι ποὺ ἔγιναν ἔτσι. Πού ἐπέτρεψαν στὸν ἑαυτό τους νὰ ἐξελιχθεῖ ἔτσι. Ἡ ρίζα τοῦ κακοῦ κρύβει τὴν ὕπαρξή της στὴν προαίρεση τοῦ ἀνθρώπου, καὶ ὄχι στὴ ἴδια τὴ φύση του. Ἡ ἀληθινὴ φύση τοῦ ἀνθρώπου ἔχει προορισμὸ ἀφθαρσίας καὶ θέωσης, μέσω τῆς καταστολῆς τῶν παθῶν ποὺ μᾶς κρατοῦν δέσμιους στὴν «θανατίλα» τῆς ὕλης. Ἡ διαστροφὴ καὶ ἡ κακία εἶναι ἀπομάκρυνση ἀπὸ τὸ ἀγαθό, ὅπως τὸ σκοτάδι εἶναι ἀπομάκρυνση ἀπὸ τὸ φῶς. Ἡ Ἐκκλησία μέσω τῆς Ὀρθόδοξης διδασκαλίας, ἀναλαμβάνει (γιὰ ὅλους μας ἀνεξαιρέτως) αὐτὸν ἀκριβῶς τὸν σωτήριο ρόλο. Νὰ μᾶς ὑπενθυμίζει πὼς κάθε ἄνθρωπος εἶναι ἕνας ἐν δυνάμει ἅγιος, ἀρκεῖ νὰ ἀπεκδυθεῖ τὸν «παλαιὸν ἄνθρωπον». Πὼς πρέπει νὰ ἀξιολογεῖ τὴ σημασία τῶν πραγμάτων τῆς ζωῆς αὐτῆς, πάντα σὲ σχέση μὲ τὴν αἰώνια προοπτική του. Σὲ ἀντίθεση μέ ὅλα τὰ κοσμικὰ συστήματα (στὰ ὁποῖα πολλὲς φορὲς κυριαρχεῖ ὁ νόμος τῆς ζούγκλας), ἡ Ἐκκλησία ἀντιμετωπίζει τὸν ἄνθρωπο πρῶτα ἀπ’ ὅλα ὡς ψυχή, κατακρίνει μοναχὰ τὴν πράξη του καὶ ὄχι τὸ ἴδιο τὸ ἄτομο. Δὲν ξεχωρίζει ἁμαρτωλὸ ἀπὸ ἁμαρτωλό. Στέκεται γιὰ 20 αἰῶνες ἐχθρικὴ πρὸς τὸν κοινωνικὸ κανιβαλισμό. Ἀφήνει πάντα ὀρθάνοιχτο καὶ προσβάσιμο τὸν δρόμο ποὺ ἔστρωσε γιὰ τὸ ἀνθρώπινο γένος ὁ Χριστός. Τὸν δρόμο τῆς μετάνοιας καὶ τῆς συγχωρήσεως. Ἡ μετάνοια, ἡ ἐξομολόγηση καὶ ἡ Θεία Κοινωνία εἶναι «πυρηνικὰ ὅπλα» ἐναντίον τῆς ἀνθρωποκτόνας θεοποίησης τοῦ ἐγώ μας. Γκρεμίζουν τὸ πάθος τοῦ ἐγωισμοῦ, τῆς φιληδονίας, τῆς σαρκολατρείας, τῆς κενοδοξίας. Ὁδηγοῦν τήν ἀνθρώπινη ψυχὴ στὸ νὰ σταματᾶ νὰ λειτουργεῖ ἐγωκεντρικὰ καὶ νὰ ξεκινᾶ νὰ σκέφτεται Θεοκεντρικὰ (αὐτὸς εἶναι ὁ πραγματικὸς ἀνθρωποκεντρισμός), ἀποκαλύπτουν τὴν πλάνη τῆς ματαιότητας καὶ ὠθοῦν τὸ ἄτομο σὲ ἕνα κοπιαστικὸ μὲν – σωτήριο δέ, ταξίδι ἀληθινῆς αὐτογνωσίας, κάτω ἀπὸ τὴν σκέπη τῆς ἄπειρης Θεϊκῆς φιλανθρωπίας ποὺ ἀποκαλύφθηκε ἐπάνω στὸν Σταυρό. Ὅλες οἱ ἀρετές πού ψάχνει ἀπεγνωσμένα ἡ κοινωνία μας σήμερα ἐν μέσω τόσων σκανδάλων, μποροῦν νὰ ἀντληθοῦν ἀπὸ αὐτὴν ἀκριβῶς τὴ στάση ζωῆς. Ἡ ἀγάπη, ἡ δικαιοσύνη, ἡ τιμιότητα, ἡ συναισθηματικὴ ἰσορροπία, ὁ σεβασμὸς στὸν συνάνθρωπο, ἡ εὐγένεια, ἡ ἰσότητα καὶ ὅλες οἱ ἄλλες ἀρετές, βρίσκονται σπαρμένες στὸν δρόμο τῆς μετάνοιας καὶ τῆς ἀληθινῆς ἐν Θεῶ ζωῆς. Ὁ Χριστός ἦταν Αὐτὸς ποὺ δίδαξε μὲ κάθε τρόπο πὼς στὸν τερματισμὸ τοῦ πνευματικοῦ στίβου τῆς ζωῆς, οἱ ἔσχατοι μποροῦν νὰ γίνουν πρῶτοι καὶ οἱ πρῶτοι ἔσχατοι. Ἡ ἴδια ἡ ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἱστορία καταπληκτικῶν ἠθικῶν ἀνατροπῶν πρὸς τὴν θέωση ἢ καὶ πρὸς τὴν καταστροφή. Τελῶνες καὶ ταπεινοὶ ψαράδες γίνονται μαθητὲς καὶ ἀπόστολοι τοῦ Χριστοῦ. Μαθητὲς τοῦ Χριστοῦ μεταβάλλονται σὲ προδότες. Πόρνες μεταστρέφονται καὶ γίνονται μεγάλες ἁγίες. Ληστὲς μετανοοῦν καὶ κερδίζουν μέσα σὲ λίγα δευτερόλεπτα τὴν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν. Ἂς θυμόμαστε πάντοτε πὼς ἡ νίκη κατὰ τῶν παθῶν δὲν εἶναι κάτι ἄπιαστο καὶ ἀκατόρθωτο. Πὼς ἡ δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ λειτουργεῖ μὲ διαφορετικοὺς νόμους καὶ μὲ διαφορετικοὺς τρόπους ἀπὸ τὴν δικαιοσύνη τοῦ ἀνθρώπου. Καὶ πὼς τὸ ἄπειρο ἔλεος τοῦ Θεοῦ δὲν ἀφήνει καμία ψυχὴ ἔξω ἀπὸ τὴν λύτρωση τῆς συγχώρεσης. (Φεβ 2021).
Τὸ φρικιαστικὸ γεγονὸς τοῦ βιασμοῦ τοῦ 14χρονης μαθήτριας Γ’ Γυμνασίου σὲ ἐγκαταλελειμμένο κτίριο στὴ Περαία Θεσσαλονίκης ἀπὸ ἑπτὰ συμμαθητές της, ἡλικίας ἀπὸ 13 ἕως 17 ἐτῶν, μᾶς ὑπενθυμίζει τὰ τεράστια κοινωνικὰ κενὰ ποὺ ἔχουν δημιουργηθεῖ στὴν Ἑλληνικὴ πραγματικότητα τοῦ σήμερα. Κενὰ τέτοια ποὺ δύνανται νὰ ἐξελιχθοῦν σὲ εἰδεχθῆ ἐγκλήματα ὅπως αὐτό. Ποὺ ξεκινοῦν ἀπὸ δυσλειτουργικὲς οἰκογένειες καὶ συνυπεύθυνους γονεῖς ποὺ δὲν φρόντισαν νὰ μάθουν στὰ παιδιά τους πὼς ἡ ἐλευθερία εἶναι ἕνα ἀγαθὸ ποὺ πρέπει νὰ χρησιμοποιεῖται μὲ κοινωνικὴ εὐθύνη καὶ ὄχι μὲ ἀσύδοτη μανία. Ποὺ δὲν φρόντισαν νὰ τοὺς μάθουν τοὺς λόγους ἐκείνους ποὺ ὁ ἄνθρωπος ξεχωρίζει ἀπὸ τὰ ζῶα καὶ πὼς ὅσο περισσότερο ὁμοιάζει μὲ αὐτά, τόσο γίνονται συμμέτοχοι σὲ κοινωνίες ποὺ θὰ ἰσχύει ὁ νόμος τῆς ζούγκλας. Ποὺ δὲν ἔμαθαν στὰ παιδιά τους πὼς ἡ ἀποτρόπαια δολοφονία τῆς Ἑλένης Τοπαλούδη, προῆλθε ἀπὸ τέτοιες ἀκριβῶς ἀηδιαστικὲς νοοτροπίες καὶ πὼς ὁ δρόμος τοῦ «κάνω ὅ,τι γουστάρω» ἀργὰ ἢ γρήγορα ὁδηγεῖ στὸ χάος, στὴν καταστροφή, στὸ ἔγκλημα, ἀκόμα καὶ στὸν φόνο. Ποὺ δὲν τοὺς δίδαξαν πὼς δὲν πρόκειται νὰ τοὺς κάνει ποτέ… ἄντρες ἡ τυφλὴ ἱκανοποίηση τῶν γενετήσιων ὁρμῶν τους καὶ πὼς ὁ ἀνυπόκριτος σεβασμὸς στὸ γυναικεῖο φύλο εἶναι τὸ ἄλφα καὶ τὸ ὠμέγα γιὰ ἕναν ὥριμο, ἀπογαλακτισμένο, πολιτισμένο ἔφηβο ποὺ δὲν συμπεριφέρεται σὰν ἕνα κακομαθημένο κοινωνικὸ ἀπολειφάδι. Ἡ νεολαία δὲν μπορεῖ νὰ ἀνατρέφεται μὲ «δασκάλους» τῶν παιδιῶν τὸ tik tok, τὸ instagram καὶ τὰ χαζοριάλιτι τῆς τηλεόρασης. Εἶναι προφανὲς πὼς τὰ κενὰ ποὺ ἀφήνουν οἱ ἀνεπαρκεῖς γονεῖς, θὰ συμπληρωθοῦν ἀπὸ διαδικτυακὲς πλατφόρμες ποὺ ἐντός τους βασιλεύει ἡ ἐλευθεριακότητα, ἡ ψευτογκλαμουριά, ἡ ἀθρόα προβολὴ τῆς σάρκας καὶ ἡ fast-food πορνεία διαφόρων μορφῶν. Καὶ ὡς γνωστὸν μὲ ὅποιον δάσκαλο καθίσεις, τέτοια γράμματα θὰ μάθεις. Ἄλλα καὶ ἡ σύγχρονη ρὰπ/τρὰπ ὑποκουλτούρα ποὺ τόσο πολὺ προωθεῖται στὴ νεολαία ἀπὸ τὸ μιντιακὸ σύστημα, ἐμποτίζει ἀνεξέλεγκτα τοὺς ἐφήβους μέ… ἀξίες ὅπως ἡ πώληση καὶ χρήση ναρκωτικῶν, τὸ μίσος στὸν συνάνθρωπο, ἡ ψυχαναγκαστικὴ ἐπίδειξη χρήματος καὶ δόξας, ἡ ὁπλοκατοχὴ καὶ ἀσφαλῶς ἡ σεξιστικὴ ὑποτίμηση τοῦ γυναίκας ποὺ ἀντιμετωπίζεται ὡς ἀπαξιωμένο ἀντικείμενο ἡδονῆς. Καὶ ὅταν δὲν ὑπάρχουν τὰ κατάλληλα κοινωνικὰ ἀναχώματα γὶ αὐτὴν τὴν καταστροφικὴ πλύση ἐγκεφάλου, θὰ δρέψεις τοὺς καρποὺς ποὺ ἔσπειρες. Ὁλοκληρωτικὸ ἀμοραλισμὸ σπέρνεις; Αὐτὸν καὶ θὰ θερίσεις… Μιλώντας γιὰ κοινωνικὰ ἀναχώματα, εἶναι δεδομένη ἡ σημασία τῆς οἰκογένειας καὶ τοῦ σχολείου γιὰ τὴν πρόληψη τέτοιων φαινομένων, ἄλλα σὲ καμία περίπτωση δὲν θὰ μπορούσαμε νὰ παραλείψουμε καὶ τὸν τεράστιο κοινωνικὸ ρόλο τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ οἰκογένεια, τὸ σχολεῖο καὶ ἡ Ἐκκλησία εἶναι οἱ τρεῖς βασικοὶ συνδετικοὶ κρίκοι γιὰ τὴν ἐπίτευξη μιᾶς ἰσορροπημένης ἀγωγῆς στὰ παιδιά μας, ποὺ τὰ βοηθᾶ νὰ εἰσέλθουν στὸν ἀπαιτητικὸ στίβο τῆς κοινωνίας, ἔχοντας μιὰ ὑγιῆ κοινωνικὴ συμπεριφορά. Σὲ μιὰ διεστραμμένη ἐποχὴ ποὺ ἡ κατήχηση τῶν παιδιῶν ἀντιμετωπίζεται ἀπὸ πολλοὺς μὲ εἰρωνεία καὶ χλεύη, καὶ τὰ κατηχητικὰ ὡς θύλακες μεσαιωνισμοῦ, ἔρχονται κάτι τέτοια περιστατικὰ ὅπως τὸ γεγονὸς στὴν Περαία, γιὰ νὰ βάλουν τὰ πράγματα στὴ σωστή τους διάσταση. Τέτοια ἐγκλήματα δείχνουν μὲ ἐμφατικὸ τρόπο τὸ ποὺ ἐλλοχεύει ὁ πραγματικὸς μεσαιωνισμὸς καὶ ποιὲς κοινωνικὲς νοοτροπίες καὶ μόδες, τὸν παράγουν καὶ τὸν συντηροῦν σὰν ἕνα καρκίνωμα ποὺ ὁδηγεῖται σὲ ὁλοένα καὶ μεγαλύτερες μεταστάσεις στὸν κοινωνικὸ ἱστὸ τῆς χώρας. Ἡ κοινωνικὴ συμπεριφορὰ ποὺ διδάσκεται στὴν κατήχηση καὶ τὴν ἐκκλησιαστικὴ ζωή, κινεῖται στὸ ἐντελῶς ἀντίθετο ἄκρο μὲ ὅλα αὐτὰ ποὺ διαβρώνουν τὴν νεολαία τοῦ σήμερα. Αὐτὰ ποὺ μεταφέρουν στὶς παιδικὲς ψυχὲς οἱ κατηχητὲς καὶ οἱ ἱερεῖς στοὺς ναούς, ὡς διδάγματα ποὺ ἀπορρέουν ἀπὸ τὸ Εὐαγγέλιο, χτυποῦν στὴν ρίζα τοὺς ὅλα τα φαινόμενα κοινωνικῆς ἀποσταθεροποίησης ποὺ ὁδηγοῦν σὲ ἐγκλήματα. Διδάσκεται ἡ ἰσότητα μεταξύ των δύο φύλων, ὁ ἀλληλοσεβασμός, ἡ εἰλικρινὴς ἀγάπη πρὸς τὸν πλησίον, ἡ κοινωνικὴ εὐαισθητοποίηση πρὸς τοὺς ἀδύναμους, τὸ ἀπόλυτο σέβας στὴν ἐλευθερία τοῦ ἄλλου, ἡ ἀποχὴ ἀπὸ ἀνήθικες συμπεριφορές, οἱ καταστροφικὲς συνέπειες τῆς ματαιοδοξίας καὶ τῆς ἀποθέωσης τῆς σάρκας, τοῦ χρήματος καὶ τῆς δόξας, ἡ ταπεινότητα, ἡ ἐγκράτεια, ἡ πραγματικὴ ὑπόσταση τοῦ ἔρωτα, ἡ ὑπεραξία τῆς οἰκογένειας, ἡ πίστη στὸν Θεὸ ὡς ἐλπίδα στὰ προβλήματα τῆς καθημερινότητας. Ἀπὸ ἐκεῖ καταλαβαίνουμε καὶ τί ἔγκλημα διαπράττουν ὅσοι… μεγάλοι καὶ μικροὶ ἐπιχειροῦν νὰ περιορίσουν μὲ κάθε θεμιτὸ καὶ ἀθέμιτο τρόπο τὶς ποιμαντικὲς δραστηριότητες τῆς Ἐκκλησίας στὴν κοινωνία. Προσπαθοῦν νὰ ἀπομακρύνουν τὶς οἰκογένειες καὶ τὰ παιδιὰ ἀπὸ ἕναν πανίσχυρο πνευματικὸ καὶ ψυχολογικὸ κυματοθραύστη ποὺ διαχρονικὰ ἀποκρούει τὰ καταστροφικὰ «κύματα» τοῦ νόμου τῆς ζούγκλας. Ἡ ὑγιὴς παιδαγωγία ποὺ ἐγγυᾶται ἡ στέγη τῆς Ἐκκλησίας δὲν εἶναι ὀπισθοδρομισμός. Ἡ κατήχηση δὲν εἶναι μεσαιωνισμός. Αὐτὸ ποὺ ἔγινε στὴν Θεσσαλονίκη, αὐτὸ εἶναι Μεσαίωνας…(19.12.2020).
Ἐὰν στὰ «κοσμικά» ἔντυπα γράφονται τέτοια κείμενα, τότε τί κείμενα θὰ πρέπει νὰ περιέχονται στὰ χριστιανικὰ ἔντυπα καὶ τί λόγοι νὰ ἀκούωνται ἀπὸ τοὺς ἄμβωνες τῶν ναῶν μας; Ἐν προκειμένῳ, γιὰ ἄλλη μιὰ φορά, ἐπαληθεύονται τὰ λόγια τοῦ Κυρίου μας: «ἐὰν οὗτοι σιωπήσωσιν, οἱ λίθοι κεκράξονται» (Λουκ. 19: 40)!
