Δημητρίου Βογιατζῆ,
«Τὰ Θρησκευτικὰ στὸ Εὐρωπαϊκὸ Δικαστήριο Δικαιωμάτων τοῦ Ἀνθρώπου.
Ἐκλεκτικὲς συγγένειες καὶ ἀνίερες συμμαχίες»,
Ὀρθόδοξος Τύπος 22.11.2019
Ὅπως
εἶναι γνωστό, στὸ Εὐρωπαϊκὸ Δικαστήριο Δικαιωμάτων τοῦ Ἀνθρώπου (ΕΔΔΑ) ἐκδικάστηκε
πρόσφατα ἡ ὑπόθεση Παπαγεωργίου καὶ ἄλλοι κατὰ Ἑλλάδος (ἀρ. 4762/18 καὶ
6140/18) ποὺ ἀφορᾶ τὴ διαδικασία ἀπαλλαγῆς ἀπὸ τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν[1]. Ἡ
βασικὴ αἰτίαση τῶν ἐγκαλούντων ἦταν ὅτι ἡ ὑπεύθυνη δήλωση τοῦ ν. 1599 ποὺ ἀπαιτεῖται
γιὰ τὴν ἀπαλλαγὴ παραβιάζει τὰ δικαιώματα τῶν μαθητῶν γιατί μπορεῖ ὁ Διευθυντὴς
τοῦ Σχολείου νὰ τοὺς ὁδηγήσει σὲ εἰσαγγελικὸ ἔλεγχο ἂν τὴ θεωρήσει ψευδῆ. Στὴν ὑπόθεση
αὐτὴ κατατέθηκαν πρόσθετες παρεμβάσεις ἀπὸ τρεῖς φορεῖς: Τὸ Ἑλληνικὸ
Παρατηρητήριο τῶν Συμφωνιῶν τοῦ Ἐλσίνκι[2], τὴν Ἕνωση Ἀθέων καὶ τὸ ΕΛΙΑΜΕΠ.
Παραδόξως ἀλλὰ ὄχι ἀνεξήγητα, οἱ προτάσεις τῶν τριῶν φορέων καὶ οἱ ἀπαντήσεις τῆς
κυβερνήσεως ἀσχολοῦνται πολὺ περισσότερο μὲ τὸ περιεχόμενο τοῦ μαθήματος καὶ
λιγότερο μὲ τὸ ζήτημα ποὺ ἐκδικάστηκε.
