Ἰωάννου Κ. Ἀγγελοπούλου
«Νέα ἀτζέντα στὴν Ἐκπαίδευσι!»
Ἀκτῖνες (2022) 82-84
Ἀπὸ τὴν ἄλλη πλευρά, ὅμως, μέσα στὸν χῶρο τῆς Ἐκπαιδεύσεως προωθοῦνται καὶ ἐπιβάλλονται διὰ νόμου προγράμματα καὶ ἐκπαιδευτικὸ ὑλικὸ τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας γιὰ τὴν σεξουαλικὴ ἀγωγή, ἤδη ἀπὸ τὴν πρώιμο ἡλικία τῶν μαθητῶν τοῦ Νηπιαγωγείου. Ἐκεῖ προωθεῖται ἡ νέα ἀτζέντα τῶν ΛΟΑΤΚΙ γιὰ τὴν ὁμοφυλοφιλία, τὴν ἀλλαγὴ φύλου, τὴν σεξουαλικὴ ἱκανοποίησι ἄνευ ἠθικῶν φραγμῶν κ.λπ. Ἐκεῖ ὁ Τύπος καὶ τὰ «κοινωνικὰ δίκτυα» ὄχι μόνον δὲν ἀντιδροῦν, ἀλλὰ συγχαίρουν καὶ ἐπαινοῦν, διότι αὐτὸ ἐπιβάλλει ἡ λεγομένη πολιτικὴ ὀρθότης. Μονόπλευρος ἀγωγὴ κατὰ συνέπεια σὲ ὅλες τὶς βαθμῖδες τῆς Ἐκπαιδεύσεως γιὰ τὰ ζητήματα τῆς σεξουαλικῆς ἀγωγῆς.
Τὸν ἴδιο καιρὸ μὲ τὸ συμβὰν στὴν χώρα μας στὸν μακρυνὸ Καναδὰ ἕνας διαπρεπὴς καὶ τολμηρὸς Καθηγητὴς Πανεπιστημίου, ὁ Jordan Peterson, παρητήθη ἀπὸ τὴν θέσι του διαφωνῶν μὲ τὴν ἐπιβολὴ στὸ Πανεπιστήμιο τοῦ ποσοστοῦ τῆς «ποικιλομορφίας, τῆς συμπερίληψης καὶ τῆς ἰσότιμης μεταχείρισης». (Βλ. https://enromiosini.gr/arthrografia/i-ysteria-tis-politikis/). Συμφώνως μὲ νόμο γιὰ τὴν προώθησι τῶν ΛΟΑΤΚΙ καὶ ἄλλων φυλετικῶν, θρησκευτικῶν καὶ σεξουαλικῶν μειονοτήτων, ὡς μεταπτυχιακοὶ φοιτητές, ὑποψήφιοι διδάκτορες καὶ μεταδιδακτορικοὶ ἐρευνητὲς θὰ πρέπει νὰ ἐπιλέγονται ὄχι μόνον οἱ ἔχοντες τὰ τυπικὰ καὶ οὐσιαστικὰ προσόντα, ἀλλὰ καὶ ἄλλα ἄτομα μὲ ὀλιγώτερα προσόντα, τὰ ὁποῖα ὅμως θὰ ἀνήκουν σὲ κάποια μειονότητα μὲ ποσόστωσι. Δὲν ὑπάρχει περίπτωσις, ὅπως γράφη στὴν παραίτησί του, νὰ ἐπιλεγῆ ἕνας λευκὸς ἑτεροφυλόφιλος ἄνδρας μὲ ἱκανότητες καὶ προσόντα, ὅταν συναγωνίζεται ἄτομα τῶν μειονοτήτων, τὰ ὁποῖα διὰ νόμου πλέον προωθοῦνται στὶς θέσεις αὐτὲς μὲ ποσοστά, ἀνεξαρτήτως ἐὰν ὑστεροῦν σὲ προσόντα. Καὶ τὰ Πανεπιστήμια ἐφαρμόζουν τὸν νόμο γιὰ νὰ μὴ ἀπωλέσουν τὶς ἐπιδοτήσεις καὶ τὶς χρηματοδοτήσεις τοῦ κράτους. Γιὰ λόγους δῆθεν ἀντιρατσιστικοὺς ἐξοβελίζονται ἀπὸ τὶς θέσεις αὐτὲς οἱ ἱκανώτεροι καὶ οἱ ἄριστοι, ἐπειδὴ δὲν ἀνήκουν σὲ κάποιου τύπου μειονότητα.
Τὰ περιστατικὰ τὰ ὁποῖα ἀναφέραμε μᾶς προβληματίζουν γιὰ τὸ ποῦ πορεύεται ἡ Ἐκπαίδευσις στὸν δυτικὸ κόσμο. Ἡ ἰδεολογία τῆς «πολιτικῆς ὀρθότητος» ἀρχίζει νὰ ἐπιβάλλεται διὰ νόμου στὶς βαθμῖδες τῆς Ἐκπαιδεύσεως καὶ νὰ ἐπηρεάζει τὶς νέες γενεὲς μὲ τὶς μονόπλευρες καὶ μονοδιάστατες ἀντιλήψεις περὶ φύλου, μειονοτήτων, δικαιωμάτων κ.λπ. Αὐτὸ ἔχει ὡς συνέπεια οἱ αὐριανοὶ ἀπόφοιτοι τῶν Πανεπιστημίων νὰ θεωροῦν ὡς ἀληθεῖς καὶ δεδομένες αὐτὲς τὶς ἀπόψεις καὶ νὰ τὶς μεταφέρουν στὴν ζωὴ καὶ στὴν ἐργασία τους. Κατὰ τὴν καταγγελία τοῦ Καθηγητοῦ Peterson ἡ ἰδεολογία αὐτὴ ἔχει εἰσχωρήση καὶ στὸν χῶρο τοῦ θεάματος ὅπου τὰ σενάρια καὶ ἡ ποσόστωσις τῶν χαρακτήρων ἀπὸ κάθε μειονότητα ἐλέγχονται καὶ ἐγκρίνονται ἀπὸ Ὀργανώσεις καὶ Ἐπιτροπές, ἐνθυμίζοντας τοὺς ἐπιτρόπους καὶ λογοκριτὲς τῶν κομμουνιστικῶν συστημάτων τοῦ παρελθόντος. Κάθε ὑγιὴς φωνή, κάθε ἀντίδρασις, πρέπει νὰ καμφθῆ ὡς ἀναχρονιστική, μεσαιωνική, σκοταδιστική, ὀπισθοδρομικὴ κ.λπ.
Ἀκόμη καὶ ἡ συντηρητικὴ μερὶς τοῦ Τύπου, συχνὰ ἀνεπαισθήτως, ἐγκλωβίζεται στὰ κλισὲ τῆς πολιτικῆς ὀρθότητος καὶ συμπλέει μὲ τοὺς ὑπολοίπους. Ἐπὶ παραδείγματι στὴν ἐφημερίδα Ἑστία τῆς 30.1.2022 μία μικρὰ εἴδησις ἀπὸ τὴν Φιλλανδία ἔλαβε τὸν τίτλο «Ὁ σεξουαλικὸς ρατσισμὸς δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι ἀποδεκτός». Ἡ εἴδησις ἀνεφέρετο σὲ μία γυναῖκα βουλευτή, πολύτεκνο μητέρα, ἡ ὁποία κατηγορήθη γιὰ ὑποκίνησι σὲ ρατσιστικὴ βία (κάτι σὰν τὸν δικό μας ἀντιρατσιστικὸ νόμο), ἐπειδὴ ἐδημοσίευσε ὅτι «ἡ ὁμοφυλοφιλία εἶναι ἁμαρτία» καὶ «διαταραχή». Δεῖτε τὸ κείμενο τῆς ἐφημερίδος: «Φινλανδὴ βουλευτὴς τῶν Χριστιανοδημοκρατῶν καὶ πρώην ὑπουργὸς Ἐσωτερικῶν παρεπέμφθη σὲ δίκη γιὰ ὑποκίνηση βίας ἐναντίον ὁμοφυλοφίλων ἀναφορικὰ μὲ σχόλιά της μὲ τὰ ὁποῖα περιέγραφε τὴν ὁμοφυλοφιλία ὡς ἀναπτυξιακὴ διαταραχὴ καὶ ὡς ἁμαρτία. Ἡ Πάιβι Ράσανεν, ἰατρὸς καὶ βουλευτὴς ἑνὸς μικροῦ χριστιανοδημοκρατικοῦ κόμματος ἀπὸ τὸ 1995, χαρακτήρισε ‘ἀναπτυξιακὴ διαταραχή’ τὴν ὁμοφυλοφιλία σὲ ἕνα διαδικτυακὸ ἄρθρο γνώμης τὸ ὁποῖο ἐδημοσιεύθη τὸ 2004 καὶ ‘ντροπὴ καὶ ἁμαρτία’ στὸ Twitter τὸ 2019, ἀνεκοίνωσε ὁ εἰσαγγελεύς …». Καὶ σὲ αὐτὴν τὴν εἴδησι ἡ συντηρητικὴ Ἑστία βάζει τὸν τίτλο «ὁ σεξουαλικὸς ρατσισμὸς δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι ἀποδεκτός»! Τὰ αὐτονόητα γιὰ ἕναν πιστὸ χριστιανὸ θέματα ὀνομάζονται ρατσισμὸς καὶ ὑποκίνησις βίας.
Στὸ Εὐαγγέλιο ὁ Κύριος χαρακτηρίζει τοὺς μαθητές Του, κάθε ἐποχῆς, ὡς φῶς καὶ ἅλας τοῦ κόσμου. Καὶ θὰ πρέπει ἰδιαιτέρως στὶς ζοφερὲς ἡμέρες τοῦ παρόντος νὰ διαφωτίζωμε τοὺς συνανθρώπους μας μὲ τὸ τί εἶναι ἀρετὴ καὶ τί ἁμαρτία. Τί προξενοῦν τὰ πάθη στὸν ἄνθρωπο καὶ ποῦ τὸν ὁδηγεῖ ἡ ἁγιότης. Καὶ νὰ μὴ φοβούμεθα τὸ πολιτικὸ ἢ κοινωνικὸ κόστος, γιατὶ μᾶς ζητεῖται ἀπὸ τὸν Χριστὸ ὡς ὁμολογία τοῦ ὀνόματος καὶ τῆς διδασκαλίας Αὐτοῦ. «Πᾶς οὖν ὅστις ὁμολογήσει ἐν ἐμοὶ ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὁμολογήσω κἀγὼ ἐν αὐτῷ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς» (Ματθ. 10: 32)!