Ὁ πρώην ἱδρυτὴς τῆς Greenpeace Πάτρικ Μοὺρ λέει ὅτι ἡ κλιματικὴ ἀλλαγὴ βασίζεται σὲ ψευδεῖς ἀφηγήσεις
https://theepochtimes.gr/apokleistiko-o-proin-idrytis-tis-greenpeace-pa/
Ὁ Πάτρικ Μούρ, ἕνας ἀπὸ τοὺς ἱδρυτὲς τῆς Greenpeace, ἀνέφερε σὲ ἕνα email ποὺ περιῆλθε στὴν κατοχὴ τῆς Epoch Times ὅτι οἱ λόγοι ποὺ τὸν ὁδήγησαν νὰ ἐγκαταλείψει τὴν Greenpeace ἦταν πολὺ σαφεῖς: «Ἡ Greenpeace "καπελώθηκε" ἀπὸ τὴν πολιτικὴ ἀριστερὰ ὅταν συνειδητοποίησαν ὅτι ὑπῆρχαν χρήματα καὶ δύναμη στὸ περιβαλλοντικὸ κίνημα. Οἱ [φιλοαριστεροί] πολιτικοὶ ἀκτιβιστὲς στὴ Βόρεια Ἀμερικὴ καὶ τὴν Εὐρώπη μετέτρεψαν τὴν Greenpeace ἀπὸ μιὰ ὀργάνωση μὲ βάση τὴν ἐπιστήμη σὲ μιὰ ὀργάνωση συγκέντρωσης πολιτικῶν πόρων», δήλωσε ὁ Μουρ.
Ὁ Μοὺρ ἐγκατέλειψε τὴν Greenpeace τὸ 1986, 15 χρόνια μετὰ τὴ συνίδρυση τῆς ὀργάνωσης.
«Τὸ "περιβαλλοντικὸ" κίνημα ἔχει γίνει περισσότερο ἕνα πολιτικὸ κίνημα παρὰ ἕνα περιβαλλοντικὸ κίνημα», εἶπε. «Ἐπικεντρώνονται κυρίως στὴ δημιουργία ἀφηγήσεων, ἱστοριῶν, ποὺ ἔχουν σχεδιαστεῖ γιὰ νὰ ἐνσταλάξουν φόβο καὶ ἐνοχὲς στὸ κοινό, ὥστε τὸ κοινὸ νὰ τοὺς στείλει χρήματα».
Εἶπε ὅτι δροῦν κυρίως πίσω ἀπὸ κλειστὲς πόρτες μὲ ἄλλους πολιτικοὺς πράκτορες στὰ Ἡνωμένα Ἔθνη, στὸ Παγκόσμιο Οἰκονομικὸ Φόρουμ κ.ο.κ., τὰ ὁποῖα ἔχουν κυρίως πολιτικὸ χαρακτῆρα.
Ἡ Διακυβερνητικὴ Ἐπιτροπὴ γιὰ τὴν Κλιματικὴ Ἀλλαγή [Intergovernmental Panel on Climate Change-IPCC] «δὲν εἶναι ἐπιστημονικὸς ὀργανισμός», εἶπε. «Εἶναι ἕνας πολιτικὸς ὀργανισμὸς ποὺ ἀποτελεῖται ἀπὸ τὸν Παγκόσμιο Μετεωρολογικὸ Ὀργανισμὸ καὶ τὸ Πρόγραμμα Περιβάλλοντος τῶν Ἡνωμένων Ἐθνῶν».
«Ἡ IPCC προσλαμβάνει ἐπιστήμονες γιὰ νὰ τοὺς παρέχει "πληροφορίες" ποὺ ὑποστηρίζουν τὸ ἀφήγημα περὶ "κλιματικῆς ἔκτακτης ἀνάγκης"».
«Οἱ ἐκστρατεῖες τους κατὰ τῶν ὀρυκτῶν καυσίμων, τῆς πυρηνικῆς ἐνέργειας, τοῦ CO2 (διοξειδίου τοῦ ἄνθρακα), τοῦ πλαστικοῦ κ.λπ. εἶναι παραπλανητικὲς καὶ ἔχουν σχεδιαστεῖ γιὰ νὰ κάνουν τοὺς ἀνθρώπους νὰ πιστεύουν ὅτι ὁ κόσμος θὰ ἔρθει στὸ τέλος του ἂν δὲν σακατέψουμε τὸν πολιτισμό μας καὶ δὲν καταστρέψουμε τὴν οἰκονομία μας. Ἀποτελοῦν πλέον ἀρνητικὴ ἐπιρροὴ στὸ μέλλον τόσο τοῦ περιβάλλοντος ὅσο καὶ τοῦ ἀνθρώπινου πολιτισμοῦ».
«Σήμερα, ἡ Ἀριστερὰ ἔχει υἱοθετήσει πολλὲς πολιτικὲς ποὺ θὰ ἦταν πολὺ καταστροφικὲς γιὰ τὸν πολιτισμό, καθὼς δὲν εἶναι τεχνικὰ ἐφικτές. Δεῖτε μόνο τὴ διαφαινόμενη ἐνεργειακὴ κρίση στὴν Εὐρώπη καὶ τὸ Ἡνωμένο Βασίλειο, τὴν ὁποία ἐκμεταλλεύεται ὁ Πούτιν. Ἀλλὰ τὴν ἔχουν προκαλέσει οἱ ἴδιοι, ἀρνούμενοι νὰ ἀναπτύξουν τοὺς δικούς τους πόρους φυσικοῦ ἀερίου, ἀντιτιθέμενοι στὴν πυρηνικὴ ἐνέργεια καὶ υἱοθετῶντας μιὰ ἀδύνατη θέση γιὰ τὰ ὀρυκτὰ καύσιμα γενικά», ἔγραψε ὁ Μουρ.
Ἡ Ἀριστερὰ «καπέλωσε» τὴν Greenpeace
Εἶπε ὅτι τὸ «πράσινο» γιὰ τὸ περιβάλλον καὶ ἡ «εἰρήνη» γιὰ τοὺς ἀνθρώπους ἦταν οἱ ἱδρυτικὲς ἀρχὲς τῆς ὀργάνωσης, ἀλλὰ ἡ εἰρήνη εἶχε ξεχαστεῖ σὲ μεγάλο βαθμὸ καὶ τὸ πράσινο εἶχε γίνει ἡ μοναδικὴ ἀτζέντα.
«Πολλοί [λεγόμενοι] "περιβαλλοντικοὶ" ἡγέτες λένε τώρα ὅτι "οἱ ἄνθρωποι εἶναι οἱ ἐχθροὶ τῆς Γῆς, οἱ ἐχθροὶ τῆς Φύσης". Δὲν μπορῶ νὰ δεχτῶ ὅτι οἱ ἄνθρωποι εἶναι τὸ μόνο κακὸ εἶδος. Αὐτὸ μοιάζει πάρα πολὺ μὲ τὸ "προπατορικὸ ἁμάρτημα", ὅτι οἱ ἄνθρωποι γεννιοῦνται μὲ τὸ κακό, ἀλλὰ ὅλα τὰ ἄλλα εἴδη εἶναι καλά, ἀκόμη καὶ οἱ κατσαρίδες, τὰ κουνούπια καὶ οἱ ἀσθένειες», ὑποστήριξε ὁ Μουρ.
Εἶπε ὅτι ἡ νέα κυρίαρχη φιλοσοφία εἶναι ὅτι ὁ κόσμος θὰ ἦταν καλύτερος ἂν ὑπῆρχαν λιγότεροι ἄνθρωποι.
«Ἀλλὰ οἱ ἄνθρωποι ποὺ τὸ εἶπαν αὐτὸ δὲν προσφέρθηκαν ἐθελοντικὰ νὰ εἶναι οἱ πρῶτοι ποὺ θὰ φύγουν. Συμπεριφέρονται σὰν νὰ εἶναι ἀνώτεροι ἀπὸ τοὺς ἄλλους. Αὐτοῦ τοῦ εἴδους ἡ "ὑπερηφάνεια" καὶ ἡ "ἔπαρση" εἶναι τὸ χειρότερο ἀπὸ τὸ προπατορικο ἁμάρτημα», δήλωσε ὁ Μουρ.
Περιβαλλοντικὸς ἀκτιβιστής
Ὡς διακεκριμένος ἐπιστήμονας, οἰκολόγος καὶ ἐπὶ μακρὸν ἡγέτης στὸν διεθνῆ περιβαλλοντικὸ τομέα, ὁ Πάτρικ Μοὺρ θεωρεῖται εὐρέως ὡς ἕνας ἀπὸ τοὺς πιὸ ἐξειδικευμένους ἐμπειρογνώμονες στὸν κόσμο σὲ θέματα περιβάλλοντος. Εἶναι ἐπίσης ἱδρυτὴς τῆς Greenpeace, τῆς μεγαλύτερης περιβαλλοντικῆς ἀκτιβιστικῆς ὀργάνωσης στὸν κόσμο.
Ὁ Μοὺρ ἔλαβε τὸ διδακτορικό του στὴν Οἰκολογία ἀπὸ τὸ Πανεπιστήμιο τῆς Βρετανικῆς Κολομβίας τὸ 1974 καὶ ἀναγορεύτηκε ἐπίτιμος διδάκτορας ἐπιστημῶν ἀπὸ τὸ Πολιτειακὸ Πανεπιστήμιο τῆς Βόρειας Καρολίνας τὸ 2005.
Ἦταν συνιδρυτὴς τῆς Greenpeace τὸ 1971 καὶ διετέλεσε πρόεδρος τῆς Greenpeace Canada γιὰ ἐννέα χρόνια. Ἀπὸ τὸ 1979 ἕως τὸ 1986, ὁ Μοὺρ διετέλεσε διευθυντὴς τῆς Greenpeace International, μιὰ κινητήρια δύναμη ποὺ διαμόρφωσε τίς πολιτικὲς καὶ τίς κατευθύνσεις τῆς ὁμάδας. Κατὰ τὴ διάρκεια τῆς 15ετοῦς θητείας του, ἡ Greenpeace ἔγινε ἡ μεγαλύτερη περιβαλλοντικὴ ἀκτιβιστικὴ ὀργάνωση στὸν κόσμο.
Τὸ 1991, ὁ Μοὺρ ἵδρυσε τὴν Greenspirit, μιὰ συμβουλευτικὴ ἑταιρεία ποὺ ἐπικεντρώνεται σὲ θέματα περιβαλλοντικῶν πολιτικῶν, ἐνέργειας, κλιματικῆς ἀλλαγῆς, βιοποικιλότητας, γενετικὰ τροποποιημένων τροφίμων, δασῶν, ἁλιείας, τροφίμων καὶ πόρων.
Μεταξὺ 2006 καὶ 2012, ὁ Μοὺρ διετέλεσε συμπρόεδρος τοῦ Clean and Safe Energy Coalition (Συμμαχία γιὰ Καθαρὴ καὶ Ἀσφαλῆ Ἐνέργεια), μιᾶς ὁμάδας περιβαλλοντικῆς ὑπεράσπισης μὲ ἕδρα τίς ΗΠΑ.
Τὸ 2014, διορίστηκε πρόεδρος τοῦ τμήματος Οἰκολογίας, Ἐνέργειας καὶ Εὐημερίας τοῦ Frontier Centre for Public Policy, μιᾶς μὴ κομματικῆς καναδικῆς δεξαμενῆς σκέψης γιὰ τὴ δημόσια πολιτική.
Τὸ 2019 καὶ τὸ 2020, ὁ Μοὺρ διετέλεσε πρόεδρος τοῦ CO2 Coalition (Συμμαχία γιὰ τὸ Διοξείδιο τοῦ Ἄνθρακα), μιᾶς μὴ κερδοσκοπικῆς ὁμάδας περιβαλλοντικῆς ὑπεράσπισης μὲ ἕδρα τίς ΗΠΑ, ἡ ὁποία ἔχει ὡς στόχο τὴν ἀμφισβήτηση τῶν ψευδῶν ἰσχυρισμῶν γιὰ τὸ CO2 σὲ σχέση μὲ τὴν κλιματικὴ ἀλλαγή.
Ψευδὲς ἀφήγημα γιὰ τὸ χλώριο
«Ὅταν ἀποφάσισα νὰ φύγω ἀπὸ τὴν Greenpeace, ἤμουν ἕνας ἀπὸ τοὺς 6 διευθυντὲς τῆς Greenpeace International. Ἤμουν ὁ μόνος μὲ ἐπίσημη ἐπιστημονικὴ ἐκπαίδευση, BSc Honors στὴν Ἐπιστήμη καὶ τὴ Δασολογία καὶ διδακτορικὸ στὴν Οἰκολογία. Οἱ συνάδελφοί μου διευθυντὲς ἀποφάσισαν ὅτι ἡ Greenpeace θὰ ἔπρεπε νὰ ξεκινήσει μιὰ ἐκστρατεία γιὰ τὴν «Ἀπαγόρευση τοῦ χλωρίου παγκοσμίως» .
Ὁ Μοὺρ εἶπε ὅτι εἶναι ἀλήθεια ὅτι τὸ στοιχειακὸ ἀέριο χλώριο εἶναι ἐξαιρετικὰ τοξικὸ καὶ χρησιμοποιήθηκε ὡς ὅπλο στὸν Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Ὡστόσο, τὸ χλώριο εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ 94 [φυσικὰ ἀπαντώμενα] στοιχεῖα τοῦ Περιοδικοῦ Πίνακα καὶ ἔχει πολλοὺς ρόλους στὴ βιολογία καὶ τὴν ἀνθρώπινη ὑγεία. Γιὰ παράδειγμα, τὸ ἐπιτραπέζιο ἁλάτι (NaCl ἢ χλωριοῦχο νάτριο) εἶναι ἀπαραίτητο θρεπτικὸ συστατικὸ γιὰ ὅλα τὰ ζῶα καὶ πολλὰ φυτά. Εἶναι ἀδύνατο νὰ «ἀπαγορευτεῖ» τὸ NaCl.
Ἐπισήμανε ὅτι ἡ προσθήκη χλωρίου στὸ πόσιμο νερό, στὶς πισίνες καὶ στὰ λουτρὰ ἦταν μιὰ ἀπὸ τίς σημαντικότερες προόδους στὴν ἱστορία τῆς δημόσιας ὑγείας γιὰ τὴν πρόληψη τῆς ἐξάπλωσης τῶν μεταδοτικῶν ἀσθενειῶν ποὺ μεταδίδονται μὲ τὸ νερό, ὅπως ἡ χολέρα. Καὶ περίπου τὸ 85% τῶν φαρμακευτικῶν φαρμάκων παρασκευάζονται μὲ χημεία, χημεία ποὺ σχετίζεται μὲ τὸ χλώριο καὶ περίπου τὸ 25% ὅλων τῶν φαρμάκων μας περιέχουν χλώριο. Ὅλα τὰ ἀλογόνα, συμπεριλαμβανομένου τοῦ χλωρίου, τοῦ βρωμίου καὶ τοῦ ἰωδίου, εἶναι ἰσχυρὰ ἀντιβιοτικά- χωρὶς αὐτά, ἡ ἰατρικὴ δὲν θὰ ἦταν ἡ ἴδια.
«Ἡ Greenpeace ὀνόμασε τὸ χλώριο «Στοιχεῖο τοῦ Διαβόλου» καὶ ἀποκαλεῖ τὸ PVC, τὸ χλωριοῦχο πολυβινύλιο ἢ ἁπλῶς βινύλιο, «τὸ δηλητηριῶδες πλαστικό». Ὅλα αὐτὰ εἶναι ψεύτικα [καί] γιὰ νὰ τρομάξουν τὸ κοινό. Ἐπιπλέον, αὐτὴ ἡ λανθασμένη πολιτικὴ ἐνισχύει τὴ στάση ὅτι οἱ ἄνθρωποι δὲν εἶναι ἀξιόλογο εἶδος καὶ ὅτι ὁ κόσμος θὰ ἦταν καλύτερα χωρὶς αὐτούς. Δὲν μπόρεσα νὰ πείσω τοὺς συναδέλφους μου διευθυντὲς τῆς Greenpeace νὰ ἐγκαταλείψουν αὐτὴ τὴν ἄστοχη πολιτική. Αὐτὸ ἦταν τὸ σημεῖο καμπῆς γιὰ μένα», δήλωσε ὁ Μουρ.
Ψευδὲς ἀφήγημα γιὰ τίς πολικὲς ἀρκοῦδες
Ὅταν ρωτήθηκε πῶς χρησιμοποιεῖ ἡ Greenpeace τίς τεράστιες δωρεές της, ὁ Μοὺρ εἶπε ὅτι χρησιμοποιοῦνται γιὰ νὰ πληρώσουν «ἕνα πολὺ μεγάλο προσωπικό» (πιθανότατα πάνω ἀπὸ 2.000), ἐκτεταμένες διαφημίσεις καὶ προγράμματα συγκέντρωσης χρημάτων. Καὶ σχεδὸν ὅλες οἱ διαφημίσεις τῆς ὀργάνωσης γιὰ τὴ συγκέντρωση χρημάτων βασίζονται σὲ ψευδεῖς ἀφηγήσεις, τίς ὁποῖες εἶχε διαψεύσει διεξοδικὰ στὰ βιβλία του, ἕνα παράδειγμα ἦταν οἱ πολικὲς ἀρκοῦδες.
«Ἡ Διεθνὴς Συνθήκη γιὰ τίς πολικὲς ἀρκοῦδες, ποὺ ὑπογράφηκε ἀπὸ ὅλες τίς πολικὲς χῶρες τὸ 1973, γιὰ τὴν ἀπαγόρευση τοῦ ἀπεριόριστου κυνηγιοῦ τῶν πολικῶν ἀρκούδων, δὲν ἀναφέρεται ποτὲ ἀπὸ τὰ μέσα ἐνημέρωσης, τὴν Greenpeace ἢ τοὺς πολιτικοὺς ποὺ λένε ὅτι ἡ πολικὴ ἀρκούδα ἐξαφανίζεται λόγῳ τοῦ λιωσίματος τῶν πάγων στὴν Ἀρκτική. Στὴν πραγματικότητα, ὁ πληθυσμὸς τῆς πολικῆς ἀρκούδας ἔχει αὐξηθεῖ ἀπὸ 6.000 ἕως 8.000 τὸ 1973 σὲ 30.000 ἕως 50.000 σήμερα. Αὐτὸ δὲν ἀμφισβητεῖται», δήλωσε ὁ Μουρ.
«Ἀλλὰ τώρα λένε ὅτι ἡ πολικὴ ἀρκούδα θὰ ἐξαφανιστεῖ τὸ 2100, λὲς καὶ ἔχουν μιὰ μαγικὴ κρυστάλλινη σφαῖρα ποὺ μπορεῖ νὰ προβλέψει τὸ μέλλον. Στὴν πραγματικότητα, τὸν περασμένο χειμῶνα στὴν Ἀρκτικὴ παρατηρήθηκε ἐπέκταση τῶν πάγων σὲ σχέση μὲ τὰ προηγούμενα χρόνια καὶ ἡ Ἀνταρκτικὴ ἦταν πιὸ κρύα κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ περασμένου χειμῶνα ἀπὸ ὅ,τι τὰ τελευταῖα 50 χρόνια».
Ὁ Μοὺρ δήλωσε ὅτι δὲν προσποιεῖται ὅτι γνωρίζει τὰ πάντα καὶ ὅτι προβλέπει τὸ μέλλον μὲ σιγουριά, ὅπως ἰσχυρίζονται ὅτι μποροῦν νὰ κάνουν πολλοὶ ποὺ ἀσχολοῦνται μὲ τὴν «ἐπείγουσα κλιματικὴ κατάσταση».
Ὁ στόχος τῆς θεωρίας τῆς «Περιβαλλοντικῆς Ἀποκάλυψης»
«Πιστεύω ὅτι ὁ ἀνθρώπινος πληθυσμὸς ἦταν πάντα εὐάλωτος σὲ ἀνθρώπους ποὺ προβλέπουν τὴν καταστροφὴ μὲ ψευδεῖς ἱστορίες», δήλωσε ὁ Μουρ.
«Οἱ Ἀζτέκοι ἔριχναν παρθένες στὰ ἡφαίστεια καὶ οἱ Εὐρωπαῖοι καὶ οἱ Ἀμερικανοὶ ἔκαιγαν γυναῖκες ὡς μάγισσες γιὰ 200 χρόνια, ἰσχυριζόμενοι ὅτι αὐτὸ θὰ «ἔσωζε τὸν κόσμο» ἀπὸ τοὺς κακοὺς ἀνθρώπους. Αὐτὸ ἔχει [ἀναφερθεῖ] ὡς ἡ «νοοτροπία ἀγέλης», «ὁμαδικὴ σκέψη» καὶ «αἱρετικὴ συμπεριφορά». Οἱ ἄνθρωποι εἶναι κοινωνικὰ πλάσματα μὲ ἱεραρχία, καὶ εἶναι πιὸ εὔκολο νὰ κερδίσει κανεὶς μιὰ ὑψηλὴ θέση χρησιμοποιῶντας τὸ φόβο καὶ τὸν ἔλεγχο».
Ὁ Μοὺρ εἶπε ὅτι ἡ θεωρία τῆς περιβαλλοντικῆς ἀποκάλυψης ἀφορᾷ κυρίως τὴν «πολιτικὴ ἐξουσία καὶ τὸν ἔλεγχο», προσθέτοντας ὅτι εἶναι ἀφοσιωμένος στὸ νὰ δείξει στοὺς ἀνθρώπους ὅτι ἡ κατάσταση δὲν εἶναι τόσο ἀρνητικὴ ὅσο τοὺς λένε.
«Σήμερα, στὶς πλουσιότερες χῶρες, οἱ ἀπόγονοί μας λαμβάνουν ἀποφάσεις γιὰ τίς ὁποῖες θὰ πρέπει νὰ πληρώσουν τὰ ἐγγόνια μας», εἶπε. «Προβλέψεις ὅτι ὁ κόσμος φτάνει στὸ τέλος του γίνονται ἐδῶ καὶ χιλιάδες χρόνια. Οὔτε μία φορὰ δὲν ἐπαληθεύτηκαν. Γιατί νὰ τὸ πιστέψουμε τώρα;».
«Οἱ ἄνθρωποι εἶναι φυσικὸ νὰ φοβοῦνται τὸ μέλλον ἐπειδὴ εἶναι ἄγνωστο καὶ γεμᾶτο κινδύνους καὶ δύσκολες ἀποφάσεις. Πιστεύω ὅτι ὑπάρχει ἐπίσης ἕνα στοιχεῖο «αὐτο-ἀπέχθειας» σὲ αὐτὸ τὸ κίνημα τῆς ἀποκάλυψης».
Ὁ Μοὺρ εἶπε ὅτι ἡ νέα γενιὰ σήμερα διδάσκεται ὅτι οἱ ἄνθρωποι δὲν ἀξίζουν καὶ καταστρέφουν τὴ γῆ. Αὐτὴ ἡ κατήχηση τοὺς ἔχει κάνει νὰ αἰσθάνονται ἔνοχοι καὶ νὰ ντρέπονται γιὰ τὸν ἑαυτό τους, κάτι ποὺ εἶναι ὁ λάθος τρόπος γιὰ νὰ ἀντιμετωπίσει κανεὶς τὴ ζωή.
Ἡ δαιμονοποίηση τοῦ διοξειδίου τοῦ ἄνθρακα
«Πολὺ λίγοι ἄνθρωποι πιστεύουν ὅτι ὁ κόσμος δὲν θερμαίνεται. Τὰ ἀρχεῖα εἶναι ξεκάθαρα ὅτι ὁ κόσμος ἔχει ἀρχίσει νὰ θερμαίνεται περίπου ἀπὸ τὸ 1700, 150 χρόνια πρὶν χρησιμοποιήσουμε ὀρυκτὰ καύσιμα. Τὸ 1700 ἦταν τὸ ἀποκορύφωμα τῆς Μικρῆς Ἐποχῆς τῶν Παγετώνων, ἡ ὁποία ἦταν πολὺ ψυχρὴ καὶ προκάλεσε ζημιὲς στὶς καλλιέργειες καὶ πεῖνα. Πρὶν ἀπὸ αὐτό, γύρω στὸ 1000 μ.Χ. ἦταν ἡ Μεσαιωνικὴ Θερμὴ Περίοδος, ὅταν οἱ Βίκινγκς καλλιεργοῦσαν τὴ Γροιλανδία. [Καί] πρὶν ἀπὸ αὐτό, γύρω στὸ 500 μ.Χ. ἦταν ὁ Μεσαίωνας καὶ πρὶν ἀπὸ αὐτό, ἡ Ρωμαϊκὴ Θερμὴ Περίοδος, ὅταν ἦταν πιὸ ζεστὰ ἀπὸ ὅ,τι σήμερα καὶ ἡ στάθμη τῆς θάλασσας ἦταν 1-2 μέτρα ψηλότερα ἀπὸ ὅ,τι σήμερα», δήλωσε ὁ Μουρ.
«Ἀκόμη καὶ μέχρι τὸ 1950 περίπου, ἡ ποσότητα τῶν ὀρυκτῶν καυσίμων ποὺ χρησιμοποιοῦνταν καὶ τὸ CO2 ποὺ ἐκλύονταν ἦταν πολὺ μικρὸ σὲ σύγκριση μὲ σήμερα. Δὲν γνωρίζουμε τὴν αἰτία αὐτῶν τῶν περιοδικῶν διακυμάνσεων τῆς θερμοκρασίας, ἀλλὰ σίγουρα δὲν ἦταν τὸ CO2».
Ὁ Μοὺρ διευκρίνισε ὅτι ἡ «μειοψηφικὴ ἄποψη» δὲν ἀφορᾷ τὴν ἱστορία τῆς θερμοκρασίας τῆς Γῆς, ἀλλὰ εἶναι ἡ σχέση μεταξὺ τῆς θερμοκρασίας καὶ τοῦ CO2 ποὺ βρίσκεται στὸ ἐπίκεντρο τῆς διαμάχης.
«Ἀπὸ αὐτὴ τὴν ἄποψη, συμφωνῶ ὅτι πολλοὶ πιστεύουν ὅτι τὸ CO2 εἶναι ἡ κύρια αἰτία τῆς αὔξησης τῆς θερμοκρασίας. Τὸ CO2 εἶναι ἀόρατο, ὁπότε κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ δεῖ πραγματικὰ τί κάνει. Καὶ αὐτὴ ἡ «πλειοψηφία» εἶναι κυρίως ἐπιστήμονες ποὺ πληρώνονται ἀπὸ πολιτικοὺς καὶ γραφειοκράτες, μέσα ἐνημέρωσης ποὺ κάνουν πρωτοσέλιδα ἢ ἀκτιβιστὲς ποὺ βγάζουν χρήματα. [Οἱ ὑπόλοιποι εἶναι] τὸ κοινὸ ποὺ πιστεύει αὐτὴ τὴν ἱστορία παρόλο ποὺ δὲν μπορεῖ νὰ δεῖ στὴν πραγματικότητα τί κάνει τὸ CO2», δήλωσε ὁ Μουρ.
Ὁ Μοὺρ παρέθεσε ἕνα γράφημα τῆς θερμοκρασίας ποὺ μετριέται συνεχῶς ἐπὶ 350 χρόνια (ἀπὸ τὸ 1659 ἕως τὸ 2009) στὴν κεντρικὴ Ἀγγλία. «Ἄν τὸ διοξείδιο τοῦ ἄνθρακα ἦταν ἡ κύρια αἰτία τῆς αὔξησης τῆς θερμοκρασίας, τότε θὰ ἔπρεπε νὰ ὑπάρχει αὔξηση τῆς θερμοκρασίας κατὰ μῆκος τῆς καμπύλης τοῦ διοξειδίου τοῦ ἄνθρακα, ἀλλὰ δὲν συμβαίνει αὐτό», ἐξήγησε.
Ὁ Μοὺρ χαρακτήρισε τὴ δαιμονοποίηση τοῦ CO2 ὡς «ἐντελῶς γελοία, γελοία». Πρόσθεσε ὅτι τὸ CO2 εἶναι ἡ βάση ὅλης τῆς ζωῆς στὴ Γῆ καὶ ἡ συγκέντρωσή του στὴν ἀτμόσφαιρα σήμερα, ἀκόμη καὶ μὲ τὴν αὔξηση, εἶναι χαμηλότερη ἀπὸ ὅ,τι ἦταν γιὰ τὴ μεγάλη πλειονότητα τῆς ὕπαρξης τῆς ζωῆς.
Μελέτη: Ἡ αὔξηση τοῦ CO2 συσχετίζεται μὲ τὴν αὔξηση τῶν φυτειῶν
Μιὰ μελέτη τοῦ 2013 διαπίστωσε ὅτι τὰ αὐξημένα ἐπίπεδα διοξειδίου τοῦ ἄνθρακα (CO2) συνέβαλαν στὴν ἐνίσχυση τοῦ πράσινου φυλλώματος σὲ ὅλες τίς ξηρὲς περιοχὲς τοῦ κόσμου τὰ τελευταῖα 30 χρόνια.
Ἡ αὐστραλιανὴ κυβερνητικὴ ὑπηρεσία CSIRO διεξήγαγε τὴν ἔρευνα σὲ συνεργασία μὲ τὸ Ἐθνικὸ Πανεπιστήμιο τῆς Αὐστραλίας (Australian National University-ANU). Τὰ δεδομένα βασίστηκαν σὲ δορυφορικὲς παρατηρήσεις ἀπὸ τὸ ἔτος 1982 ἕως τὸ 2010 σὲ τμήματα τῶν ἄγονων περιοχῶν τῆς Αὐστραλίας, τῆς Βόρειας Ἀμερικῆς, τῆς Μέσης Ἀνατολῆς καὶ τῆς Ἀφρικῆς.
Διαπιστώθηκε αὔξηση κατὰ 11% τῆς κάλυψης τοῦ φυλλώματος στὴν περιοχὴ ποὺ μελετήθηκε λόγῳ αὐτοῦ ποὺ ὀνομάζεται «λίπανση μὲ CO2».
Σύμφωνα μὲ τὴ μελέτη, τὸ φαινόμενο τῆς λίπανσης συμβαίνει ὅταν τὰ αὐξημένα ἐπίπεδα CO2 ἐπιτρέπουν σὲ ἕνα φύλλο κατὰ τὴ διάρκεια τῆς φωτοσύνθεσης -τῆς διαδικασίας μὲ τὴν ὁποία τὰ πράσινα φυτὰ μετατρέπουν τὸ φῶς τοῦ ἥλιου σὲ ζάχαρη- νὰ ἀποσπάσει περισσότερο ἄνθρακα ἀπὸ τὸν ἀέρα ἢ νὰ χάσει λιγότερο νερὸ στὸν ἀέρα ἢ καὶ τὰ δύο.
«Ἐὰν τὸ αὐξημένο CO2 προκαλεῖ μείωση τῆς χρήσης νεροῦ ἀπὸ μεμονωμένα φύλλα, τὰ φυτὰ σὲ ξηρὰ περιβάλλοντα θὰ ἀνταποκριθοῦν αὐξάνοντας τὸν συνολικὸ ἀριθμὸ τῶν φύλλων τους. Αὐτὲς οἱ ἀλλαγὲς στὴν κάλυψη τῶν φύλλων μποροῦν νὰ ἀνιχνευθοῦν μέσῳ δορυφόρου, ἰδίως σὲ ἐρήμους καὶ σαβάνες ὅπου ἡ κάλυψη εἶναι λιγότερο πλήρης ἀπὸ ὅ,τι σὲ ὑγρὲς περιοχές», σύμφωνα μὲ τὸν Ράνταλ Ντόνοχιου, ἐρευνητῆ τοῦ CSIRO.
Γκρεμίζοντας τὸ ἀφήγημα τῆς ὑπερθέρμανσης τοῦ πλανήτη
«Οἱ κινδυνολόγοι τοῦ κλίματος προτιμοῦν νὰ συζητοῦν τὴ γνώση τοῦ κλίματος μόνο ἀπὸ τὸ 1850 καὶ μετά. Τὴν περίοδο πρὶν ἀπὸ αὐτὸ τὴν ἀναφέρουν ὡς προβιομηχανικὴ ἐποχή. Αὐτὴ ἡ «προβιομηχανικὴ ἐποχὴ» ἦταν πάνω ἀπὸ 3 δισεκατομμύρια χρόνια ὅταν ὑπῆρχε ζωὴ στὴ Γῆ. Πολλὲς κλιματικὲς ἀλλαγές [συνέβησαν κατὰ τὴ διάρκεια ἐκείνης τῆς περιόδου], συμπεριλαμβανομένων τῶν Ἐποχῶν τῶν Παγετώνων, τῶν Ἐποχῶν τῶν Θερμοκηπίων, τῶν μεγάλων ἀφανισμῶν ἐξαιτίας συγκρούσεων μὲ ἀστεροειδεῖς καὶ ἄλλων ἄγνωστων αἰτιῶν», δήλωσε ὁ Μουρ.
«Σήμερα, ἡ Γῆ βρίσκεται στὴν Ἐποχὴ τῶν Παγετώνων τοῦ Πλειστόκαινου, ἡ ὁποία ξεκίνησε πρὶν ἀπὸ 2,6 ἑκατομμύρια χρόνια. ... Ἔτσι, ἡ πιὸ πρόσφατη μεγάλη παγετώδης περίοδος, ἡ ὁποία κορυφώθηκε πρὶν ἀπὸ 20.000 χρόνια, δὲν ἦταν τὸ τέλος τῆς Ἐποχῆς τῶν Παγετώνων. Βρισκόμαστε ἀκόμη στὴν Ἐποχὴ τῶν Παγετώνων τοῦ Πλειστόκαινου, ὅσο κι ἂν οἱ κινδυνολόγοι τοῦ κλίματος θέλουν νὰ τὸ ἀρνηθοῦν».
Εἶπε ὅτι ἡ μεγάλη εἰρωνεία τοῦ σημερινοῦ πανικοῦ γιὰ τὸ κλίμα εἶναι ὅτι ἡ Γῆ εἶναι πιὸ κρύα σήμερα ἀπὸ ὅ,τι ἦταν γιὰ 250 ἑκατομμύρια χρόνια πρὶν ἀπὸ τὴν ἔναρξη τῆς Ἐποχῆς τῶν Παγετώνων τῆς Πλειστόκαινου. Καὶ τὸ CO2 εἶναι σήμερα χαμηλότερο ἀπὸ ὅ,τι σὲ περισσότερο ἀπὸ τὸ 95% τῆς ἱστορίας τῆς Γῆς.
«Ἀλλὰ δὲν θὰ τὸ μάθαινες ποτὲ αὐτὸ ἂν ἄκουγες ὅλους τοὺς ἀνθρώπους ποὺ ἐπωφελοῦνται ἀπὸ τὸ ψέμα ὅτι ἡ Γῆ θὰ εἶναι σύντομα πολὺ ζεστὴ γιὰ τὴ ζωὴ καὶ ὅτι τὸ CO2 θὰ γίνει ὑψηλότερο ἀπὸ ὅ,τι στὴν ἱστορία τῆς Γῆς», δήλωσε ὁ Μουρ.
Περισσότερο CO2 εἶναι ὠφέλιμο γιὰ τὸ περιβάλλον καὶ τὸν ἄνθρωπο
Σύμφωνα μὲ τὸν Μούρ, σχεδὸν ὅλοι οἱ ἐπαγγελματίες καλλιεργητὲς θερμοκηπίων παγκοσμίως ἀγοράζουν CO2 γιὰ νὰ τὸ διοχετεύσουν στὰ θερμοκήπιά τους καὶ νὰ πραγματοποιήσουν ἕως καὶ 60% ὑψηλότερες ἀποδόσεις στὶς καλλιέργειες .
«Ἐντυπωσιάστηκα ὅταν πέταξα πάνω ἀπὸ τὴ Νότια Κορέα [καὶ εἶδα] πόσα θερμοκήπια ὑπάρχουν στὶς κοιλάδες. Ὅπως ἡ Βρετανικὴ Κολομβία, ἡ Κορέα ἔχει πολλὰ βουνὰ καὶ ὄχι τόσο ἐπίπεδη εὔφορη γεωργικὴ γῆ».
«Εἶμαι βέβαιος ὅτι οἱ καλλιεργητὲς θερμοκηπίων βάζουν περισσότερο CO2 στὰ θερμοκήπιά τους, ἕως καὶ διπλάσιο καὶ τριπλάσιο ἀπὸ αὐτὸ ποὺ ὑπάρχει στὴν ἀτμόσφαιρα σήμερα. Αὐτὸ συμβαίνει ἐπειδὴ σχεδὸν ὅλα τὰ φυτὰ ποὺ ἀναπτύσσονται ἔξω στὴ φυσικὴ ἀτμόσφαιρα λιμοκτονοῦν γιὰ CO2 καὶ αὐτὸ εἶναι ποὺ τὰ περιορίζει ἀπὸ τὸ νὰ ἀναπτυχθοῦν ταχύτερα», πρόσθεσε ὁ Μουρ.
«Παρακαλῶ ἀνατρέξτε στὸ κεφάλαιο μὲ τίτλο «Κλίμα φόβου καὶ ἐνοχῆς» στὸ βιβλίο μου, [Fake Invisible Catastrophes and Threats of Doom (Ψεύτικες ἀόρατες καταστροφὲς καὶ ἡ ἀπειλὴ γιὰ τὸ τέλος τοῦ κόσμου)], ἂν θέλετε νὰ ἀποκτήσετε πλήρη κατανόηση αὐτῶν τῶν γεγονότων», εἶπε.
Ὁ Μοὺρ εἶπε ὅτι οἱ περισσότεροι περιβαλλοντικοὶ ἀκτιβιστές, πολιτικοὶ καὶ οἱ λεγόμενοι εἰδικοὶ γνωρίζουν ὅτι δὲν μποροῦμε νὰ σταματήσουμε τὴν αὔξηση τῆς χρήσης ὀρυκτῶν καυσίμων ἢ τὴ μείωση τῶν ἐκπομπῶν CO2 μέσα στὸ προτεινόμενο χρονοδιάγραμμα.
«Τὸ 2015, ἐνῶ συμμετεῖχα στὴ Διάσκεψη τῶν Μερῶν (Conference of the Parties-COP) στὸ Παρίσι, προσέφερα ἕνα δημόσιο στοίχημα ὕψους 100.000 δολαρίων σὲ ἕνα δελτίο τύπου ποὺ μεταδόθηκε σὲ περισσότερα ἀπὸ 200 μέσα ἐνημέρωσης, ὅτι μέχρι τὸ 2025 οἱ παγκόσμιες ἐκπομπὲς CO2 θὰ ἦταν ὑψηλότερες ἀπὸ ὅ,τι τὸ 2015. Δὲν παρουσιάστηκε οὔτε ἕνας ἐνδιαφερόμενος, οὔτε κἂν ἀπὸ τοὺς «πράσινους>»>, δήλωσε ὁ Μουρ.
«Γνωρίζω ὅτι ἡ αὔξηση τοῦ CO2 εἶναι ἀπολύτως ἐπωφελὴς τόσο γιὰ τὸ περιβάλλον ὅσο καὶ γιὰ τὸν ἀνθρώπινο πολιτισμό. Εἶμαι ὑπερήφανος ποὺ εἶμαι διευθυντὴς τῆς Συμμαχίας γιὰ τὸ CO2».
Ἡ εἰρωνεία τῆς «οὐδετερότητας τοῦ ἄνθρακα»
Ὁ Μοὺρ εἶπε ὅτι ἡ "οὐδετερότητα τοῦ ἄνθρακα" εἶναι ἕνας πολιτικὸς ὅρος, ὄχι ἐπιστημονικός.
«Εἶναι ἁπλᾶ λάθος νὰ ἀποκαλοῦμε τὸ CO2 «ἄνθρακα». Ὁ ἄνθρακας εἶναι ἕνα στοιχεῖο ἀπὸ τὸ ὁποῖο ἀποτελοῦνται τὰ διαμάντια, ὁ γραφίτης καὶ ἡ αἰθάλη. [Καί] τὸ CO2 εἶναι ἕνα μόριο ποὺ περιέχει ἄνθρακα καὶ ὀξυγόνο καὶ εἶναι ἕνα ἀόρατο ἀέριο ποὺ ἀποτελεῖ τὴν πρωταρχικὴ τροφὴ γιὰ κάθε ζωή. [Ὁμοίως], εἶναι ἐσφαλμένο νὰ ἀναφερόμαστε στὸ NaCl (ἐπιτραπέζιο ἁλάτι) ὡς «χλώριο», παρόλο ποὺ τὸ NaCl περιέχει χλώριο», δήλωσε ὁ Μουρ.
Εἶπε ὅτι ὅταν τὰ στοιχεῖα (ἄτομα) συνδυάζονται μεταξύ τους γιὰ νὰ σχηματίσουν ἑνώσεις (μόρια), ἔχουν πάντα πολὺ διαφορετικὲς ἰδιότητες ἀπὸ τὰ στοιχεῖα ἀπὸ τὰ ὁποῖα ἀποτελοῦνται.
«Τὸ «Net-Zero» (ἰσορροπία μεταξὺ τῶν ἀερίων θερμοκηπίου ποὺ διοχετεύονται στὴν ἀτμόσφαιρα καὶ ἐκείνων ποὺ ἐξάγονται) εἶναι ἐπίσης ἕνας πολιτικὸς ὅρος ποὺ ἐπινοήθηκε ἀπὸ ἀκτιβιστὲς ποὺ δὲν εἶναι ἐπιστήμονες. Γιὰ παράδειγμα, οἱ κορυφαῖοι ἡγέτες αὐτῆς τῆς σταυροφορίας εἶναι ἄνθρωποι ὅπως ὁ Ἄλ Γκόρ, ὁ Λεονάρντο Ντὶ Κάπριο καὶ ἡ Γκρέτα Τοῦνμπεργκ, κανένας ἀπὸ τοὺς ὁποίους δὲν εἶναι ἐπιστήμονας».
Σύμφωνα μὲ τὸν Μούρ, ἡ Ρωσία, ἡ Κίνα καὶ ἡ Ἰνδία ἀποτελοῦν τὸ 40% τοῦ ἀνθρώπινου πληθυσμοῦ καὶ δὲν συμφωνοῦν μὲ αὐτὴ τὴν ἀτζέντα κατὰ τῶν ὀρυκτῶν καυσίμων.
«Ἄν προσθέσουμε τὴ Βραζιλία, τὴν Ἰνδονησία καὶ τίς περισσότερες ἀφρικανικὲς χῶρες, πρόκειται γιὰ τὴν πλειοψηφία τοῦ πληθυσμοῦ ποὺ δὲν εἶναι φανατικοὶ τοῦ κλίματος», πρόσθεσε ὁ Μουρ.
«Μιὰ ἄλλη μεγάλη εἰρωνεία εἶναι ὅτι πολλὲς χῶρες μὲ τὰ πιὸ ψυχρὰ κλίματα, ὅπως ὁ Καναδάς, ἡ Σουηδία, ἡ Γερμανία καὶ τὸ Ἡνωμένο Βασίλειο, ἀνησυχοῦν περισσότερο γιὰ τὴν αὔξηση τῆς θερμοκρασίας. Γιὰ παράδειγμα, ἡ μέση ἐτήσια θερμοκρασία στὸν Καναδᾶ εἶναι -5,35 βαθμοὶ Κελσίου».
Ὁ Μοὺρ εἶπε ἐπίσης ὅτι τὰ καυσαέρια ἀπὸ τοὺς κινητῆρες δὲν εἶναι CO2- εἶναι ἄλλες οὐσίες, καθὼς τὸ CO2 εἶναι ἀόρατο καὶ ἄοσμο. Ἡ σκόνη ἐπίσης δὲν εἶναι CO2- εἶναι αἰθάλη καὶ μπορεῖ νὰ ἐλεγχθεῖ μὲ τὴν παροῦσα τεχνολογία. Καὶ τὰ ἐργοστάσια ἄνθρακα ποὺ κατασκευάζονται σήμερα εἶναι πολὺ πιὸ καθαρὰ ἀπὸ αὐτὰ ποὺ κατασκευάστηκαν πρὶν ἀπὸ 20 χρόνια.
Ἡ ἡλιακὴ καὶ ἡ αἰολικὴ ἐνέργεια εἶναι παράσιτα τῆς οἰκονομίας
«Ἡ ἡλιακὴ καὶ ἡ αἰολικὴ ἐνέργεια εἶναι καὶ οἱ δύο πολὺ ἀκριβὲς καὶ πολὺ ἀναξιόπιστες. Εἶναι σχεδὸν σὰν ψυχικὴ ἀσθένεια τὸ γεγονὸς ὅτι τόσοι πολλοὶ ἄνθρωποι ἔχουν ὑποστεῖ πλύση ἐγκεφάλου καὶ πιστεύουν ὅτι ὁλόκληρες χῶρες μποροῦν νὰ ὑποστηριχθοῦν μὲ αὐτὲς τίς τεχνολογίες», δήλωσε ὁ Μουρ.
«Πιστεύω ὅτι ἡ αἰολικὴ καὶ ἡ ἡλιακὴ ἐνέργεια εἶναι παράσιτα τῆς εὐρύτερης οἰκονομίας. Μὲ ἄλλα λόγια, κάνουν τὴ χώρα φτωχότερη ἀπὸ ὅ,τι ἂν χρησιμοποιοῦνταν ἄλλες πιὸ ἀξιόπιστες καὶ λιγότερο δαπανηρὲς τεχνολογίες».
Ὁ Μοὺρ δήλωσε ὅτι οἱ πάροχοι αἰολικῆς καὶ ἡλιακῆς ἐνέργειας βασίζονται σὲ μεγάλο βαθμὸ σὲ κρατικὲς ἐπιδοτήσεις, φοροαπαλλαγὲς καὶ ἐντολές, ὅπου οἱ πολῖτες ἀναγκάζονται νὰ ἀγοράζουν αἰολικὴ καὶ ἡλιακὴ ἐνέργεια ἀκόμη καὶ ἂν εἶναι πιὸ ἀκριβῆ, μὲ τὸ πρόσχημα ὅτι εἶναι «φιλικὴ πρὸς τὸ περιβάλλον».
«Ἑκατομμύρια ἄνθρωποι πληρώνουν περισσότερο γιὰ τὴν αἰολικὴ καὶ ἡλιακὴ ἐνέργεια, ἐνῶ μερικοὶ ἄνθρωποι κερδίζουν ἑκατομμύρια δολάρια, μάρκα, λίρες κ.λπ. Μοιάζει λίγο μὲ τὸ σύστημα Ponzi στὰ χρηματιστήρια», πρόσθεσε ὁ Μουρ.
«Ἀπαιτοῦν τεράστιες ἐκτάσεις γῆς, δὲν εἶναι διαθέσιμες τίς περισσότερες φορὲς καὶ ἀπαιτοῦν ἀξιόπιστη ἐνέργεια ὅπως ἡ πυρηνική, ἡ ὑδροηλεκτρική, [ὁ ἄνθρακας καὶ τὸ φυσικό] ἀέριο νὰ εἶναι διαθέσιμες ὅταν ὁ ἄνεμος καὶ ἡ ἡλιακὴ ἐνέργεια δὲν εἶναι διαθέσιμες».
Σύμφωνα μὲ τὸν Μούρ, ἡ κατασκευὴ αἰολικῶν καὶ ἡλιακῶν πάρκων χρησιμοποιεῖ τεράστιες ποσότητες ὀρυκτῶν καυσίμων γιὰ τὴν ἐξόρυξη, τὴ μεταφορὰ καὶ τὴν κατασκευή. Καὶ σὲ πολλὲς τοποθεσίες, δὲν παράγουν σχεδὸν ἀρκετὴ ἐνέργεια κατὰ τὴ διάρκεια τῆς ζωῆς τους, ὅσο ἀπαιτεῖται γιὰ τὴν κατασκευὴ καὶ τὴ συντήρησή τους.
«Γιατί νὰ μὴν χρησιμοποιεῖται ἀξιόπιστη ἐνέργεια [ὅπως ἡ πυρηνική, ἡ ὑδροηλεκτρική, τὸ φυσικὸ ἀέριο κ.λπ.] ὡς κύρια πηγή;», διερωτήθηκε ὁ Μούρ, προσθέτοντας ὅτι ἂν αὐτὸ συνέβαινε, «τότε ἡ αἰολικὴ καὶ ἡ ἡλιακὴ ἐνέργεια θὰ ἦταν περιττές».
Τὸ πλαστικὸ δὲν εἶναι τοξικὴ οὐσία
«Τὸ πλαστικὸ δὲν εἶναι τοξικὴ οὐσία. Αὐτὸς εἶναι ὁ λόγος γιὰ τὸν ὁποῖο συσκευάζουμε καὶ τυλίγουμε τὰ τρόφιμά μας σὲ αὐτό, γιὰ νὰ ἀποτρέψουμε τὴ μόλυνσή τους. Τὸ πλαστικὸ δὲν γίνεται ὡς διὰ μαγείας τοξικὸ ὅταν εἰσέρχεται στὸν ὠκεανό», δήλωσε ὁ Μουρ.
«Φυσικά, λένε ἀπὸ τὴ μία πλευρὰ ὅτι τὸ πλαστικὸ δὲν θὰ διασπαστεῖ ποτέ, καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη λένε ὅτι θὰ διασπαστεῖ γρήγορα σὲ «μικροπλαστικά», τὰ ὁποῖα, φυσικά, εἶναι βολικὰ ἀόρατα, ὥστε κανεὶς νὰ μὴν μπορεῖ νὰ τὸ παρατηρήσει ἢ νὰ τὸ ἐλέγξει μόνος του. Πόσο ἔξυπνο!».
Σύμφωνα μὲ τὸν Μούρ, τὸ πεπτικό μας σύστημα μπορεῖ νὰ διακρίνει τὴ διαφορὰ μεταξὺ «τροφῆς» καὶ πλαστικοῦ ἢ μικροσκοπικῶν σωματιδίων ἄμμου. Τὸ σῶμα μας δὲν καταπίνει ἄμμο στὴν κυκλοφορία τοῦ αἵματός μας, ὅσο μικροσκοπικὴ κι ἂν εἶναι ἡ ἄμμος.
Εἶπε ὅτι τὸ πλαστικὸ ποὺ ἐπιπλέει στὸν ὠκεανὸ εἶναι σὰν ἕνας μικροσκοπικὸς ἐπιπλέων ὕφαλος, τὸ ἴδιο μὲ τὸ παρασυρόμενο ξύλο. Παρέχει μιὰ ἐπιφάνεια στὰ θαλάσσια εἴδη γιὰ νὰ γεννήσουν τὰ αὐγά τους, νὰ προσκολληθοῦν σὲ αὐτὴν καὶ νὰ φᾶνε πράγματα ποὺ εἶναι προσκολλημένα σὲ αὐτήν.
«Ἡ ρύπανση εἶναι συνήθως τοξικὴ ἢ προκαλεῖ βλάβη στὴ ζωή. Τὸ πλαστικὸ εἶναι ἁπλᾶ «σκουπίδια» δίπλα στὸ δρόμο. Δὲν βλάπτει τίποτα. Μιὰ ἐξαίρεση εἶναι τὰ πεταμένα δίχτυα ψαρέματος, ὄχι ἐπειδὴ εἶναι πλαστικά, ἀλλὰ ἐπειδὴ εἶναι διαμορφωμένα γιὰ νὰ πιάνουν ψάρια. Ἡ περιβαλλοντικὴ κοινότητα θὰ πρέπει νὰ συνεργαστεῖ μὲ τὴν ἁλιευτικὴ βιομηχανία γιὰ νὰ σταματήσει νὰ πετάει τὰ κατεστραμμένα δίχτυα στὴ θάλασσα καὶ νὰ τὰ φέρνει πίσω στὴν ἀποβάθρα, ὅπου μποροῦν νὰ ἀνακυκλωθοῦν, νὰ χρησιμοποιηθοῦν σὲ ἕνα ἐργοστάσιο παραγωγῆς ἐνέργειας ἀπὸ ἀπόβλητα ἢ νὰ ἀπορριφθοῦν μὲ ἀσφάλεια», πρόσθεσε ὁ Μουρ.
Αὐτὴ ἡ συνέντευξη εἶναι μιὰ σύνθεση μιᾶς ἀνταλλαγῆς μηνυμάτων ἠλεκτρονικοῦ ταχυδρομείου μεταξὺ τοῦ Μοὺρ καὶ τοῦ Νοτιοκορεάτη καθηγητῆ Σέοκ-Σοὺν Πάρκ, καθηγητῆ περιβαλλοντικῆς ἐπιστήμης καὶ μηχανικῆς στὸ Πανεπιστήμιο Ehwa Womans στὴ Σεοὺλ τῆς Νότιας Κορέας, τὸν Νοέμβριο τοῦ 2021. Παραχωρήθηκε στὴν Epoch Times ἀπὸ τὸν Πὰρκ μὲ τὴν ἄδεια τοῦ Μοὺρ στὶς 7 Ἰουλίου 2022.
Τόσο ὁ ἴδιος ὅσο καὶ ὁ Μοὺρ εἶναι μεταξὺ τῶν 1.100 ἐπιστημόνων καὶ ἐπαγγελματιῶν ποὺ ὑπέγραψαν τὴν Παγκόσμια Διακήρυξη γιὰ τὸ Κλίμα (World Climate Declaration-WCD), δηλώνοντας ὅτι δὲν ὑπάρχει ἔκτακτη ἀνάγκη γιὰ τὸ κλίμα.
Ὁ καθηγητὴς Πὰρκ εἶναι πρεσβευτὴς τῆς Παγκόσμιας Διακήρυξης γιὰ τὸ Κλίμα στὸ CLINTEL καὶ μέλος τῆς Συμμαχίας γιὰ τὸ CO2. Ἔχει μεταφράσει τὸ βιβλίο «Inconvenient Facts: The Science That Al Gore Doesn't Want You to Know (Ἄβολα γεγονότα: Ἡ ἐπιστήμη ποὺ ὁ Ἄλ Γκὸρ δὲν θέλει νὰ ξέρετε) (τοῦ Γκρέγκορι Ράϊτστοουν)» καὶ «Fake Invisible Catastrophes and Threats of Doom (τοῦ Πάτρικ Μούρ)» στὰ κορεατικά. Βαθιὰ ἐντυπωσιασμένος ἀπὸ αὐτὰ τὰ βιβλία, ἵδρυσε τὴν «Κορεατικὴ Συμμαχία Ἐλευθερίας καὶ Περιβαλλοντικῶν Ὁμάδων», ἀφιερωμένη στὴ διαφώτιση τῶν ἀνθρώπων γιὰ τὴν ἀλήθεια τῆς κλιματικῆς ἀλλαγῆς, τὴ φιλικότητα τῆς πυρηνικῆς ἐνέργειας πρὸς τὸ περιβάλλον, τὸ περιβαλλοντικὸ πλεονέκτημα τῆς φιλελεύθερης δημοκρατικῆς οἰκονομίας τῆς ἀγορᾶς καὶ τὸν λογικὸ περιβαλλοντισμό.
Ὁ Πὰρκ ἔλαβε τὸ πτυχίο του στὴ Ζωολογία ἀπὸ τὸ Ἐθνικὸ Πανεπιστήμιο τῆς Σεοὺλ τὸ 1980 καὶ τὸ μεταπτυχιακὸ καὶ διδακτορικό του στὶς Περιβαλλοντικὲς Ἐπιστῆμες ἀπὸ τὸ Πανεπιστήμιο Rutgers (New Brunswick, New Jersey) τὸ 1983 καὶ τὸ 1985. Πρὶν γίνει ἕνας ἀπὸ τοὺς ἱδρυτικοὺς καθηγητὲς τοῦ Τμήματος Ἐπιστήμης καὶ Μηχανικῆς Περιβάλλοντος τοῦ Ewha τὸ 1996, ἐργάστηκε ὡς μεταδιδακτορικὸς ἐρευνητὴς στὸ Πανεπιστήμιο Rutgers, ἐπισκέπτης καθηγητὴς στὸ Πανεπιστήμιο Princeton καὶ μόνιμος καθηγητὴς στὸ Ἐθνικὸ Πανεπιστήμιο Kangwon (Chuncheon, Νότια Κορέα).
Διετέλεσε πρόεδρος τῆς Κορεατικὴς Ἑταιρείας Περιβαλλοντικῆς Ἐκπαίδευσης, πρόεδρος τοῦ Ἐθνικοῦ Ἰνστιτούτου Περιβαλλοντικῆς Ἔρευνας καὶ μέλος τῆς Προεδρικῆς Συμβουλευτικῆς Ἐπιτροπῆς γιὰ τὴν Ἐπιστήμη καὶ τὴν Τεχνολογία. Ἔχει δημοσιεύσει πάνω ἀπὸ 150 ἐρευνητικὲς ἐργασίες σὲ περιοδικὰ μὲ κριτὲς καὶ ἔχει γράψει περισσότερα ἀπὸ 20 βιβλία. Τοῦ ἀπονεμήθηκε τὸ Βραβεῖο Καλύτερου Ἐπιστήμονα καὶ Μηχανικοῦ ἀπὸ τὸ Ἐπιστημονικὸ Ἵδρυμα τῆς Κορέας τὸ 2007 καὶ προεδρικὸς ἔπαινος τὸ 2013.
