Διδακτικές Ενότητες 1&2
Υπογράμμισε τα στοιχεία που απαρτίζουν την σημασία του όρου «Εκκλησία» στο κείμενο που ακολουθεί:
« Εκκλησία (από το ρήμα εκ-καλώ) σημαίνει τη σύναξη που είναι αποτέλεσμα μιας κλήσης – πρόσκλησης. Είναι συναγωγή – συνάθροιση κεκλημένων. Οι πρώτοι μαθητές του Χριστού έχουν τη συνείδηση ότι είναι «κλητοί» - καλεσμένοι από αυτόν σε μια συνάθροιση ενότητας, σε μια εκκλησία. Όχι πιστοί μιας καινούργιας ιδεολογίας ή κοινωνικής διδαχής. Αυτό που τους ενώνει δεν είναι η αποδοχή κάποιων θεωρητικών «αρχών» ή «αξιών», αλλά η αποδοχή της κλήσης που αλλάζει ριζικά τη ζωή τους: Μεταποιεί τα άτομα, τις αποσπασματικές μονάδες, σε ενιαίο σώμα, σε Εκκλησία. Η σύναξή τους δεν εξαντλείται στην απλή συνάθροιση, δεν είναι παροδικό (περιπτωτικό) γεγονός. Ζουν ως εκκλησία, ως ενιαίο σώμα ζωής, κοινωνούν τη ζωή ως «αδελφοί» - όπως τα αδέλφια που αντλούν την ύπαρξή από την ίδια μήτρα - είναι «μέλη» ενός οργανικού, ζωντανού «σώματος». (Χρ. Γιανναρά, Αλφαβητάρι της Πίστης).
Διδακτική Ενότητα 4
Γιατί η ανισότητα όσο και η απόλυτη ισότητα στην κατοχή υλικών αγαθών μπορούν να δημιουργήσουν κοινωνικά προβλήματα σύμφωνα με το κείμενο που ακολουθεί;
Ποιο αίτημα – πρόταση καταθέτει ο συγγραφέας ως κοινωνικός ψυχολόγος, προκειμένου να υπάρξει οικονομική ισότητα και κοινωνική ειρήνη;
«Στο οικονομικό και πολιτικό πεδίο, παρατηρείται μια παρόμοια λανθασμένη επιλογή ανάμεσα στην ανεξέλεγκτη ανισότητα και την απόλυτη ισότητα του εισοδήματος. Αν τα αποκτήματα κάθε ανθρώπου έχουν λειτουργικό και προσωπικό χαρακτήρα, τότε το να έχει κάποιος περισσότερα από τον άλλο, δεν αποτελεί κοινωνικό πρόβλημα. Στο βαθμό, δηλαδή, που η ιδιοκτησία δεν είναι ουσιαστική, δεν αναπτύσσεται και ο φθόνος. Από την άλλη μεριά όμως, αυτοί που ασχολούνται με την ισότητα – με την έννοια ότι το μερίδιο του καθενός πρέπει να είναι ακριβώς ίσο με οποιουδήποτε άλλου – δείχνει ότι ο δικός τους προσανατολισμός προς το έχειν είναι δυνατότερος παρά ποτέ και απλώς τον αρνούνται στην ενασχόλησή τους με την απόλυτη ισότητα. Πίσω από αυτό το ενδιαφέρον, το πραγματικό τους κίνητρο είναι φανερό: ο φθόνος. Εκείνοι που ζητούν να μην έχει κανείς περισσότερα από τους ίδιους, στη ουσία προστατεύουν τον εαυτό τους από τη ζήλια που θα αισθάνονταν, αν κάποιος έχει έστω κι ένα γραμμάριο περισσότερο απ’ αυτούς. Εκείνο που έχει σημασία είναι ότι τόσο η πολυτέλεια όσο και η φτώχεια θα πρέπει να εξαφανιστούν. Η ισότητα δε θα πρέπει να πάρει την έννοια της ποσοτικής ισότητας των υλικών αγαθών. Αντίθετα, θα πρέπει να σημαίνει ότι το εισόδημα δε θα διαφοροποιείται σε τέτοιο βαθμό, που να δημιουργεί στις διάφορες κοινωνικές ομάδες, διαφορετικές εμπειρίες ζωής» (Erich Fromm, Να ΄Εχεις ή να Είσαι;).
Διδακτική Ενότητα 8
«Ἐθνῶν σε κήρυκα καὶ φωστῆρα τρισμέγιστον, Ἀθηναίων διδάσκαλον, Οἰκουμένης ἀγλάισμα, εὐφροσύνως γεραίρομεν∙ τοὺς ἀγῶνας τιμῶμεν καὶ τάς βασάνους διὰ Χριστόν, τὸ σεπτόν σου μαρτύριον. Ἅγιε Παῦλε Ἀπόστολε, πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ σωθῆναι τάς ψυχὰς ἡμῶν» (απολυτίκιο).
«Ἐκλογῆς Χριστοῦ σκεῦος καὶ Ἀπόστολος μέγιστος, καὶ σαγηνευτὴς ἐθνῶν θεῖος, ἐν τῷ λόγῳ τῆς χάριτος, ἐδείχθης ὡς πλήρης ὢν φωτός, Ἀπόστολε Παῦλε ἀληθῶς∙ τὸν γὰρ ἄγνωστον κηρύττεις ἡμῖν θεόν, τοῖς πόθῳ ἀνακράζουσι∙ δόξα τῷ δεδωκότι σοὶ ἰσχύν, δόξα τῷ σε θαυμαστώσαντι, δόξα τῷ χορηγοῦντι διὰ σοῦ, πᾶσι τὰ κρείττονα» (β΄ απολυτίκιο)
«Ποία φυλακὴ οὐκ ἔσχε σὲ δέσμιον; ποία Ἐκκλησία οὐκ ἔχει σὲ Ῥήτορα; Δαμασκὸς μέγα φρονεῖ ἐπὶ σοὶ Παῦλε∙ εἶδε γὰρ σε σκελισθέντα φωτί∙ Ῥώμη σου τὸ αἷμα δεξαμένη, καὶ αὐτὴ κομπάζει∙ ἀλλ’ ἡ Ταρσὸς πλέον χαίρει, καὶ πόθῳ τιμᾷ σοῦ τὰ σπάργανα. Ἀλλ’ ᾧ Παῦλε Ἀπόστολε, τὸ καύχημα τῆς οἰκουμένης, προφθάσας ἡμᾶς στήριξον» (από γ΄ ωδή).
