Ἡ Γαλλικὴ θρησκεία στὴν Ἑλλάδα
Τοῦ Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου
http://www.antibaro.gr/article/26117
Πρόσφατα
στὴ Γαλλία κυκλοφορήθηκε τὸ βιβλίο τοῦ Jean – Francois Colosimo «Ἡ γαλλικὴ
θρησκεία» (“ La religion francaise”, ed. cerf). Σε αὐτὸ ὁ συγγραφέας
περιγράφει γλαφυρὰ τὸν ἀπηνῆ διωγμὸ ποὺ ὑφίστανται οἱ χριστιανικὲς ἀξίες στὴ
Γαλλία κατὰ τὰ 230 τελευταῖα χρόνια. Πρόκειται γιὰ τὸν πιὸ μακρόχρονο διωγμὸ
κατὰ τῶν χριστιανῶν στὴν ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητας, μετὰ ἀπὸ αὐτοὺς στὴν ἀρχαία
Ρώμη.
Σκοπὸς τῶν
διωγμῶν εἶναι νὰ ἐπιβληθεῖ στοὺς πολίτες ἡ «Γαλλικὴ θρησκεία», διὰ τοῦ «ἄθεου
κράτους». Στὰ γαλλικὰ ὀνομάζεται «L’ Etat laique», ποὺ κατὰ τὸν ὁρισμὸ
τῆς Γαλλικῆς Ἀκαδημίας σημαίνει «Τὸ κράτος ξένο πρὸς κάθε ὁμολογία ἢ
θρησκευτικὴ διδασκαλία». Στὴν οὐσία τὸ οὐδετερόθρησκο κράτος στὴ Γαλλία εἶναι
ἕνα ἐπιθετικὰ ἄθεο κράτος, ποὺ ἐπεξέτεινε τὴν ἰδεολογία του σὲ ὅλους τους
τομεῖς τῆς πνευματικῆς καὶ κοινωνικῆς ζωῆς καὶ ἐπέβαλε τὸν ἄθεο παιδικὸ σταθμὸ
– ἀπὸ τριῶν ἐτῶν…-, τὴν ἄθεη ἐκπαίδευση, τὶς ἄθεες τελετές, τοὺς ἄθεους νόμους
(σελ. 107 τοῦ βιβλίου).
Οἱ κατὰ
τοῦ χριστιανισμοῦ ἐνέργειες στὴ Γαλλία κρατᾶνε αἰῶνες. Ἀφετηρία τους ἡ Γαλλικὴ
Ἐπανάσταση. Τὰ ὅσα διέπραξαν οἱ Γάλλοι Ἐπαναστάτες κατὰ τὸ τέλος τοῦ
18ου αιώνα εἶχαν συνέχεια στὴ Ρωσία τὸν 20ό αἰώνα. Καὶ οἱ δύο ἐπαναστάσεις
εἶχαν ἕναν ἴδιο σκοπό, νὰ ἐξαφανίσουν τὸν χριστιανισμὸ ἀπὸ τὴν ἱστορία καὶ νὰ
τὸν καταργήσουν ὡς θρησκευτικὸ καὶ πνευματικὸ γεγονός.
Μὲ τὴν
ἐπιβολὴ τῆς Γαλλικῆς Ἐπαναστάσεως διαπράττεται ἡ γενοκτονία στὴ
συντηρητικὴ Βανδέα καὶ ὁ ναὸς τῆς Παναγίας τῶν Παρισίων μετατρέπεται σὲ
Ναὸ τῆς Λογικῆς. Στὸν μεγαλοπρεπῆ Ναὸ τῆς προστάτιδας τῶν Παρισίων Ἁγίας
Γενεβιέβης γκρεμίζονται οἱ σταυροὶ ἀπὸ τὴν ὀροφή του, ἀφαιροῦνται τὰ χριστιανικὰ
ἀριστουργήματα ἀπὸ τὸ ἐσωτερικό του καὶ αὐτὸς διαμορφώνεται σὲ Πάνθεον τῶν
προσωπικοτήτων τῆς Ἐπανάστασης καὶ γενικά της Γαλλίας. Τὸ παλάτι τῶν Παπῶν στὴν
Ἀβινιὸν γίνεται στρατώνας καὶ φυλακὲς καὶ οἱ περισσότεροι ναοὶ μετατρέπονται σὲ
στρατῶνες, μουσεῖα, θέατρα. Τὸ Εὐαγγέλιο ἀντικαθίσταται ἀπὸ τὸ Ἐπαναστατικὸ
Μανιφέστο, ὅπου ὁ Μαρὰ εἶναι ὁ νέος Χριστός…
Ὁ Κολόζιμο
ἀπαριθμεῖ τοὺς ἀντιχριστιανικοὺς Νόμους, οἱ ὁποῖοι ἐπιβλήθηκαν μετὰ τὸ 1789.
Στὶς 10 Αὐγούστου 1792 ἀπαγορεύθηκε οἱ πολίτες νὰ φέρουν Σταυρό, στὶς 12
ἀπαγορεύθηκαν οἱ θρησκευτικὲς λιτανεῖες, στὶς 17 διατάχθηκε νὰ ἀφαιρεθοῦν ὅλα
τα χριστιανικὰ σύμβολα ἀπὸ τὰ στρατιωτικὰ κτίρια. Στὶς 24 Ὀκτωβρίου 1793
ἀντικαταστάθηκε τὸ χριστιανικὸ ἡμερολόγιο ἀπὸ τὸ ἐπαναστατικό. Ἄλλαξαν οἱ μῆνες
καὶ οἱ ἡμέρες. Τῆς Κυριακῆς ἄλλαξαν τὸ ὄνομα καὶ ἔπαυσε νὰ εἶναι ἡμέρα
ἀργίας. Τὴν ἴδια χρονιά, 1793, καταργήθηκε μὲ Νόμο ὁ Θεός (!!!) καὶ
ἀντικαταστάθηκε ἀπὸ τὸ «Ὑπέρτατο Ὅν». Βλέποντας τὴν κατάσταση αὐτὴ ὁ Μισελὲ
εἶπε: «Τίποτε δὲν εἶναι πιὸ ἀπαίσιο γιὰ τὴν Ἐπανάσταση ἀπὸ τὸ νὰ ἀγνοεῖ
ὅτι φέρει μέσα της μιὰ θρησκεία».
Οἱ διωγμοὶ
κατὰ τῆς χριστιανικῆς θρησκείας συνεχίστηκαν στὴ Γαλλία μὲ διαλείμματα ἕως τὸ
1880. Τότε, μὲ τὴ χρησιμοποίηση τῆς μεθόδου τοῦ σαλαμιοῦ, τὸ Γαλλικὸ κράτος
πέτυχε νὰ ὁδηγήσει στὴν ἰδεολογικὴ «ὡρίμανση» τὴ Γαλλικὴ κοινωνία, ὥστε νὰ
δεχθεῖ τὸ 1905 τὴν κυριαρχία τῆς ἀθεΐας. Συγκεκριμένα ἀπὸ τότε ἐντάθηκαν, μὲ
νομοθετήματα, οἱ ἀντιχριστιανικὲς ἐνέργειες καὶ ἔτσι, ἀπὸ τὸ 1905,
περιθωριοποιήθηκε ἡ Χριστιανικὴ θρησκεία. Μὲ τὶς ἐνέργειές του αὐτές,
ὅπως ὁ Κολόζιμο σημειώνει, «τὸ Γαλλικὸ κράτος καταπόντισε τὴν Ἐκκλησία,
ὥστε νὰ φανεῖ φυσιολογικὸς ὁ πνιγμὸς τῆς» (Σελὶς 310 τοῦ βιβλίου).
Καὶ ἐξηγεῖ
ὁ γάλλος – ὀρθόδοξος χριστιανὸς στὸ θρήσκευμα – συγγραφέας ὅτι πάντα μὲ
νομοθετήματα: Τὸ 1880 οἱ κληρικοὶ ἀποκλείστηκαν ἀπὸ τὰ ἀκαδημαϊκὰ συμβούλια,
καταργήθηκε ἡ ἰδιωτικὴ ἀνωτάτη ἐκπαίδευση καὶ καταργήθηκαν ἐπίσης οἱ
στρατιωτικοὶ ἱερεῖς. Τὸ 1883 ἀποκλείστηκαν οἱ κληρικοὶ καὶ οἱ μοναχοὶ ἰατροὶ
ἀπὸ τὴν περίθαλψη ἀσθενῶν στὰ δημόσια νοσοκομεῖα καὶ ἀπαγορεύθηκε ἡ παρουσία
τιμητικῶν στρατιωτικῶν ἀγημάτων σὲ θρησκευτικὲς λιτανεῖες. Τὸ 1884 καθιερώθηκε
τὸ διαζύγιο (Σήμ. Ὁ ρωμαιοκαθολικισμὸς ἀρνεῖται τὸ διαζύγιο) καὶ ἀπαγορεύθηκαν
οἱ δημόσιες προσευχὲς καὶ οἱ ὑπαίθριες θρησκευτικὲς τελετές. Τὸ 1887 θεσπίσθηκε
ἡ ἄθεη τελετὴ στὴν κηδεία. Τὸ 1889 οἱ ἱερεῖς ὑποχρεώθηκαν νὰ ὑπηρετοῦν ἕνα
χρόνο στρατιωτικὴ θητεία. Τὸ 1900 καταργήθηκαν οἱ θρησκευτικὲς τελετὲς ἐπὶ τῇ
ἐνάρξει τοῦ σχολικοῦ ἔτους καὶ τῆς δικαστικῆς περιόδου. Τὸ 1901 δημεύθηκαν –
κοινωνικοποιήθηκαν κατὰ τὴν ἐπίσημη κρατικὴ ὁρολογία – τὰ ἔσοδα τῶν
χριστιανικῶν ἱδρυμάτων. Τὸ 1903 ἀπαγορεύθηκε νὰ ὑπηρετοῦν στὰ νοσοκομεῖα τοῦ
Πολεμικοῦ Ναυτικοῦ μοναχὲς ἀδελφὲς νοσοκόμοι. Τὸ 1904 ὁ νόμος τῆς ἀπαγόρευσης
γιὰ τις ἀδελφὲς μοναχὲς νοσοκόμες ἐπεκτάθηκε σὲ ὅλο το στράτευμα Τὸν ἴδιο
χρόνο ἀπαγορεύθηκε στοὺς στρατιῶτες νὰ φέρουν ἐπιστήθιο σταυρό. Τὸ 1905 ἡ
ὑπηρεσία τῶν κληρικῶν στὸ στράτευμα ἐπιμηκύνθηκε στὰ δύο χρόνια..
Ἡ
συγκεκριμένη μέθοδος ἰδεολογικῆς «ὡρίμανσης» ἀπὸ χρόνια χρησιμοποιεῖται
στὴν Ἑλλάδα, μὲ καθοδηγητὲς τῆς τοὺς λάτρεις τῆς Γαλλικῆς θρησκείας. Οἱ
περισσότεροι ἀπὸ αὐτοὺς προσηλυτίσθηκαν σὲ αὐτὴν σπουδάζοντας στὴ Γαλλία καὶ μὲ
τὸν φανατισμὸ τῶν προσηλύτων ἐνεργοῦν ἔτσι ὦστε ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία
στὴν Ἑλλάδα νὰ ὑποστεῖ ὅ,τι ἡ Ρωμαιοκαθολικὴ στὴ Γαλλία, δηλαδὴ νὰ
βυθιστεῖ στὸ περιθώριο.
Ἐκεῖνο ποὺ
ἔχουν καταφέρει οἱ ὀπαδοὶ τῆς Γαλλικῆς θρησκείας στὴ χώρα μᾶς εἶναι ἡ πολιτικὴ
ἐξουσία καὶ ἡ διανόηση νὰ τοὺς παίρνουν στὰ σοβαρά, νὰ ἀποτελοῦν σήμερα τὸ
ἰδεολογικὸ κατεστημένο καὶ νὰ μιλοῦν ἀπὸ καθέδρας καὶ δογματικὰ γιὰ
θέματα ποὺ ἔχουν ἄμεση σχέση μὲ τὸν ψυχισμὸ καὶ τὴν ἰδιοπροσωπία τῶν Ἑλλήνων. Ἡ
Γαλλικὴ θρησκεία ἔχει ὁδηγήσει τὴν πολιτικὴ ἐξουσία καὶ τὴν κοινωνία τῆς
Γαλλίας σὲ τραγικὰ ἀδιέξοδα. Σὲ τέτοια ἀδιέξοδα ἐπιδιώκουν νὰ μᾶς
ὁδηγήσουν οἱ Ἕλληνες λάτρεις της.
Σημειώνεται
ὅτι τὴ Γαλλικὴ θρησκεία ΟΥΔΕΝΑ ἄλλο Κράτος τῆς Δύσης ἔχει ἀποδεχθεῖ, σύμφωνα μὲ
τὰ ὅσα τεκμηριωμένα γράφει ὁ Κολόζιμο. Τὸ πρόβλημα πάντως στὴν Ἑλλάδα δὲν εἶναι
αὐτοὶ ποὺ θέλουν νὰ περιθωριοποιηθεὶ ἡ Ὀρθοδοξία καὶ νὰ προσηλυτιστοῦν οἱ
Ἕλληνες στὴ γαλλικὴ θρησκεία, γιὰ νὰ «ἐκσυγχρονιστοῦν». Οὔτε τὸ πρόβλημα
εἴμαστε οἱ Ἕλληνες. Παρὰ τὸ ὅτι ἐπὶ δεκαετίες βάλλεται ἡ ἰδιοπροσωπία μας, μὲ
τὴ γλώσσα μας ποὺ πτωχαίνει, μὲ τὴν ἱστορία μας ποὺ διαστρεβλώνεται, μὲ
τὰ θρησκευτικὰ ποὺ ἐξοβελίζονται, μὲ τὴν συστηματικὴ μεθόδευση ἡ ἐθνική μας
συνείδηση νὰ ὑποχωρεῖ ἐνώπιόν του ἐπελαύνοντος ὠφελιμισμοῦ καὶ πρακτικοῦ
ὑλισμοῦ, οἱ Ἕλληνες δείχνουμε ἐξαιρετικὲς ἀντοχές.
Τὸ
πρόβλημα εἶναι οἱ ταγοὶ τῆς Ἐκκλησίας. Ἀποσβολωμένοι ἔμειναν ὅσοι πρὸ ἡμερῶν
στὴ Μονὴ Πεντέλης, ἄκουσαν τὸν Ἀρχιεπίσκοπο νὰ λέγει ὅτι θεωρεῖ ἀναπόφευκτο τὸν
χωρισμὸ τῆς Ἐκκλησίας ἀπὸ τὸ Κράτος! Πολλοὶ διερωτήθηκαν ἂν ἄκουσαν καλά. Ὁ
Ἀρχιεπίσκοπος τὸ εἶπε αὐτὸ ὅταν κυβέρνηση δὲν εἶναι ὁ ΣΥΡΙΖΑ καὶ πρωθυπουργὸς ὁ
Ἇλ. Τσίπρας, μὲ τὸν ὁποῖο διατηρεῖ ἄριστη σχέση, καὶ ὅταν ἡ κυβέρνηση τῆς Νέας
Δημοκρατίας δὲν ἄλλαξε τὸ Ἄρθρο 3 τοῦ Συντάγματος καὶ δὲν δέχθηκε τὸ Κράτος νὰ
καταστεῖ «οὐδετερόθρησκο».
Ὁ
Ἀρχιεπίσκοπος ἔδειξε ὅτι ἀποδέχεται μοιρολατρικὰ αὐτὸ ποὺ δὲν εἶναι ἀποδεκτὸ
ἀπὸ τὴ σημερινὴ κυβέρνηση καὶ τὴ μεγάλη πλειονοψηφία τοῦ κλήρου καὶ τοῦ λαοῦ.
Σήμερα ἡ Ἐκκλησία ΟΦΕΙΛΕΙ καλόπιστα νὰ βοηθήσει τὴν Πολιτεία νὰ λάβει τὶς
σωστὲς ἀποφάσεις γιὰ τὴν ἐθνικὴ ἐπιβίωση τῶν Ἑλλήνων. Γιὰ νὰ συμβεῖ ὅμως αὐτὸ
χρειάζεται ἐκ μέρους Τῆς ζωντάνια, ἀγωνιστικότητα, σοβαρὴ καὶ βάσιμη
ἐπιχειρηματολογία, θερμὸ ἐνδιαφέρον γιὰ τὸ ποίμνιο. Εἶναι λυπηρὸ ὅτι ἡ
διοικοῦσα Ἐκκλησία βρίσκεται σὲ ἀδράνεια. Ἡ μόνη ἐνεργὸς ἀντίδραση Τῆς ἦταν
ὅταν ἐτέθη τὸ θέμα τῶν μισθῶν καὶ τῶν ἀσφαλιστικῶν καὶ συνταξιοδοτικῶν
δικαιωμάτων τῶν κληρικῶν Της…
Σημειώνεται
ὅτι τὸ 2018 ὁ Ἀρχιεπίσκοπος κ. Ἱερώνυμος σὲ πανελλαδικῆς τηλεθέασης δηλώσεις
του, παρουσία τοῦ πρώην πρωθυπουργοῦ Ἇλ. Τσίπρα, δέχθηκε τὴν ἀλλαγὴ τοῦ Ἄρθρου
3 τοῦ Συντάγματος, καὶ τὸν χαρακτηρισμὸ τοῦ Ἑλληνικοῦ κράτους ὡς
«οὐδετερόθρησκου». Πρόσφατα ὁ Ἀλ. Τσίπρας εἶπε σὲ συνέντευξή του ὅτι γιὰ τὸν
χωρισμὸ Κράτους – Ἐκκλησίας εἶχε συμφωνήσει μὲ τὸν Ἀρχιεπίσκοπο κ. Ἱερώνυμο,
στὸν ὁποῖο ἀπέδωσε τὰ εὔσημα, ἀλλὰ οἱ σκληροπυρηνικοί της Ἱεραρχίας ἀντέδρασαν
καὶ ὁ χωρισμὸς δὲν προχώρησε. Πάντως ὅπως εἶπε ὁ Ἀλ. Τσίπρας, ἐκεῖνος
προσπάθησε…
Ο
Ἀρχιεπίσκοπος φαίνεται ὅτι ἐμμένει στὴν τότε ἐκφρασθεῖσα πεποίθησή του,
πὼς ἡ συμφωνία του μὲ τὸν Ἀλ. Τσίπρα ἦταν ἐπωφελὴς γιὰ τὴν Ἐκκλησία. Φαίνεται
ἐπίσης ὅτι τὰ ὅσα εἶπε στὴν Πεντέλη ἀποτελοῦν γιὰ αὐτὸν μιὰ προσδοκία καὶ
ὅταν πραγματοποιηθεῖ ὁ χωρισμὸς Κράτους – Ἐκκλησίας θὰ δικαιωθεῖ… Παλαιότερα ὁ
Ἀρχιεπίσκοπος ἦταν κατὰ τοῦ χωρισμοῦ. Μιὰ φορὰ εἶχε πεῖ νὰ διεξαχθεῖ
δημοψήφισμα καὶ ἂν ὁ λαὸς τὸ θέλει νὰ γίνει. Μίαν ἄλλη φορᾶ εἶχε πεὶ νὰ
ἐπιστραφεῖ ἡ ἐκκλησιαστικὴ περιουσία καὶ τότε συζητιέται…Μιὰ ἐξήγηση γιὰ τὴν
ἀλλαγὴ τοῦ μπορεῖ νὰ εἶναι ἡ συναναστροφή του μὲ τὸν Ἀλ. Τσίπρα….-
