ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΓΙΑ ΤΟΝ Π. ΓΕΩΡΓΙΟ ΚΑΛΤΣΙΟΥ
ΘΕΟΛΟΓΙΑ προϊὸν ἐμπειρίας καὶ ὄχι διανοήσεως: «Ἀπὸ τὴν ἀγρότισσα μητέρα μου ἔμαθα περισσότερη θεολογία, ἀπὸ ὅ,τι ἔμαθα σὲ ὅλα τὰ θεολογικὰ σεμινάρια ποὺ παρακολούθησα»[1].
ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ τῆς πατρίδος ὡς στόχος τῆς ρουμανικῆς Λεγεῶνος: «’Ὁ τελικὸς στόχος δὲν εἶναι ἡ ζωή. Εἶναι ἡ ἀνάσταση. Ἡ ἀνάσταση τῶν ἐθνῶν στὸ ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Σωτήρα, ἔγραφε ὁ Κοντρεάνου»[2].
ΟΜΟΛΟΓΙΑ ἀδύνατος ἄνευ Θεοῦ: «Στὴ φυλακή, χωρὶς Θεὸ καὶ χωρὶς συγχώρεση, δὲν θὰ μποροῦσες νὰ ἐπιβιώσεις»[3].
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ μὲ τὶς διώξεις του ἀνέδειξε πλῆθος νεομαρτύρων καὶ ὁμολογητῶν: «’Οἱ κομμουνιστὲς γέμισαν τὸν Οὐρανὸ μὲ Ἁγίους’, εἶπε ἀργότερα ὁ Γέροντας Ἀρσένιος Παπατσιόκ»[4].
ΠΙΣΤΙΣ ἐμμονὴ σὲ αὐτὴν χωρὶς φανατισμό: «Κρατῆστε ἀπαράλλακτη τὴν πίστη, ἀλλὰ ἀποφεύγετε τὸν φανατισμό» (Βαλέριος Γκαφένκου)[5].
ΠΡΟΣΕΥΧΗ 24ωρος στὶς φυλακὲς ἀπὸ τοὺς χριστιανοὺς κρατουμένους: «Ὅλοι αὐτοί, καθὼς καὶ πολλοὶ ἄλλοι ἄγνωστοι μάρτυρες καὶ ὁμολογητές, μετέστρεψαν τὴ φυλακὴ τοῦ Πιτέστι σὲ μοναστήρι. Ἡ προσευχὴ δὲν σταμάτησε μέρα -νύχτα. Τὸ κάθε κελλὶ εἶχε ὥρα προσευχῆς. Ὅταν τὸ ἕνα κελλὶ τελείωνε τὴν προσευχή, χτυποῦσε τὸν τοῖχο καὶ ἄρχιζε ἡ προσευχὴ στὸ διπλανὸ κελλί. Αὐτὴ ἡ παράδοση τῆς 24ωρης προσευχητικῆς ἁλυσίδας ξεκίνησε προκομμουνιστικὰ ἀπὸ τοὺς μυστικιστὲς τοῦ Ἀϊοὺντ καὶ μεταφέρθηκε στὸ Πιτέστι καὶ στὶς ἄλλες φυλακές, δημιουργώντας μία πνευματικὴ ἀσπίδα. ‘Ἔχοντας ἀπὸ μικρὸς μεγαλώσει μὲ τὴν προσευχή, ἐνσωματώθηκα εὔκολα σ’ αὐτὴν τὴν πνευματικὴ κίνηση’, θὰ πεῖ ἀργότερα ὁ π. Κάλτσιου»[6].
ΠΑΤΕΡΙΚΗ παράδοσις μέσα στὶς κομμουνιστικὲς φυλακές: «Ἡ διδασκαλία τῆς πατερικῆς παράδοσης γινόταν προφορικά, ἀπὸ τοὺς παλαιότερους στοὺς νεωτέρους, καθὼς τὰ βιβλία ἀπαγορεύονταν αὐστηρά. Ἡ στήριξη τῶν φυλακισμένων στὴν πατερικὴ παράδοση φαίνεται καὶ ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι τὰ ἀπομνημονεύματα τῶν φυλακισμένων εἶναι γεμᾶτα ἀπὸ ρητὰ τῶν Ἁγίων Πατέρων»[7].
ΠΑΤΕΡΙΚΗ παράδοσις, δημιουργεῖ μάρτυρες καὶ ἁγίους: «μόνο ἡ πατερικὴ θεολογία μπορεῖ νὰ δημιουργήσει Μάρτυρες καὶ Ἁγίους»[8].
ΚΑΛΩΣΥΝΗ καὶ συγχωρητικότης: «Ἔμαθα ἀπὸ αὐτὸν [Ὀπρισάν] νὰ εἶμαι καλός, νὰ συγχωρῶ, νὰ μὴν καταριέμαι τοὺς βασανιστές μου, νὰ μὴν θεωρῶ τίποτα ἀπὸ αὐτὸν τὸν κόσμο ὡς πολύτιμο γιὰ ἐμένα»[9].
ΘΛΙΨΕΙΣ ὁ Θεὸς δὲν μᾶς ἐγκαταλείπει σὲ αὐτές: «Ὁ Θεὸς δὲν μᾶς ἐγκατέλειψε οὔτε στιγμή»[10].
ΙΕΡΑΡΧΙΑ συμβιβάστηκε μὲ τὸ κομμουνιστικὸ καθεστὼς στὴν Ρουμανία: «Ἀπὸ τὴν Τρίτη ὁμιλία, ὁ ναὸς ἔκλεις μὲ ἐντολὴ τοῦ Πατριάρχη καὶ ὁ π. Γεώργιος ἀπολύθηκε ἀπὸ τὴ θέση του στὴν ἐκκλησιαστικὴ σχολή. Ἐκεῖνος, ὅμως, συνέχισε τὶς ὁμιλίες του ἀπὸ τὰ σκαλοπάτια τοῦ Ναοῦ! Στὴν ἑπόμενη ὁμιλία, οἱ πύλες τῆς σχολῆς ἦταν κλειδωμένες, ὅμως τὸ αὐξανόμενο κοινὸ ἀνέβηκε στὸν φράχτη γιὰ νὰ τὸν ἀκούσει»[11].
ΘΛΙΨΕΙΣ δὲν καταρρέουμε σὲ αὐτές, λόγῳ τοῦ Θεοῦ: «Ἂν ἔχουμε Θεό, δὲν θὰ καταρρεύσουμε ποτὲ ἀπὸ τὸν πόνο αὐτοῦ τοῦ κόσμου. Κατὰ τὴ διάρκεια τῶν πιὸ φρικτῶν μας δεινῶν, ξαφνικὰ ἀνακαλύπτουμε ὄψεις φωτὸς καὶ ἱερῆς χαρᾶς. Ἐὰν ὁ κόσμος μᾶς συνθλίβει, τότε ὁ Ἰησοῦς μᾶς παρηγορεῖ. Ὅταν εἴμαστε λυπημένοι, ἡ χαρά μας εἶναι ὁ Ἰησοῦς»[12].
ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗ ἰσχυρότερη ἡ βιωματικὴ ἐφαρμογὴ τοῦ Εὐαγγελίου: «Στὶς ὑλικὲς παροχὲς καὶ στὶς ὑποσχέσεις γιὰ καλύτερη ζωή, οἱ πάμφτωχοι γέροντες ἀντέταξαν τὴ βιωματικὴ ἐφαρμογὴ τοῦ Εὐαγγελίου, ἡ ὁποία εἶναι ἡ ἰσχυρότερη ἱεραποστολή»[13].
ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ παναίρεσις ἡ ὁποία ἀλλοιώνει τὴν ἐκκλησιολογία: «Τὸν προβλημάτιζε ἡ διάδοση τῆς παναίρεσης τοῦ οἰκουμενισμοῦ, ποὺ ἀλλοιώνει τὸ ἐκκλησιολογικὸ δόγμα καὶ ἀκολουθεῖ τὴν ἐκκοσμίκευση»[14].
ΑΓΧΟΣ ἐκδιώκεται μὲ τὴν ἐμπιστοσύνη στὸν Θεό: «Στὶς αὐξανόμενες ψυχικὲς ἀσθένειες διέβλεπε τὴ λάθος νοοτροπία τοῦ σύγχρονου ἀνθρώπου. Ἡ ψευδαίσθηση ὅτι ὅλα ἐξαρτῶνται ἀπὸ ἐμᾶς, ἡ ἔλλειψη ἐμπιστοσύνης στὸν Θεὸ ὁδηγοῦν στὸ ὑπερβολικὸ ἄγχος καὶ στὰ ψυχικὰ νοσήματα. ‘Ἡ ζωή μας εἶναι στὰ χέρια τοῦ Θεοῦ’, ἔλεγε στοὺς ἀγχωμένους ἀνθρώπους, ἐνῶ ὁ ἴδιος, παρὰ τὶς βεβαρυμένες ὑποχρεώσεις του, δὲν ἀγχωνόταν ποτέ»[15].
ΑΓΙΑΣΜΟΣ ἀλλάζει τὸν γύρω μας κόσμο: «ἡ εὐθύνη βαρύνει τοὺς χριστιανούς, ποὺ θὰ μποροῦσαν ἀπὸ μόνοι τους νὰ ἀλλάξουν τὸν κόσμο μὲ τὸν προσωπικό τους ἁγιασμό»[16].
ΟΜΟΛΟΓΙΑ πίστεως, ἱερὰ ὑποχρέωσις: «Παράλληλα, καλοῦσε τοὺς χριστιανοὺς νὰ ἀντιδροῦν στὶς προκλήσεις, ὡς ἱερὴ ὑποχρέωση, ὡς ὁμολογία πίστεως. Ἡ ἀντίδραση αὐτή, συνυφασμένη μὲ τὴν προσευχή, τὴν ἐσωτερικὴ προσοχὴ καὶ τὴ μυστηριακὴ ζωή, θὰ μποροῦσαν νὰ φέρουν τὰ ἐπιθυμητὰ ἀποτελέσματα»[17].
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΙ τὸ παράδειγμα τοῦ ὁσίου Ἰουστίνου Πίρβου: «’Ὁ π. Ἰουστίνος [Πίρβου] κάθεται στὴν καρέκλα ἐξομολόγησης γιὰ 17 ὧρες στὴ σειρά. Αὐτὸς εἶναι ὁ λόγος ποὺ εἶπα ὅτι εἶναι ὁ μεγαλύτερος σύγχρονος μοναχός, γιατὶ αὐτὴ ἡ δύναμη, ὥστε νὰ μένει ἐκεῖ, τρώγοντας καὶ πίνοντας σχεδὸν τίποτα, προέρχεται ἀπὸ τὸν Θεό’, ἔλεγε μὲ θαυμασμὸ γιὰ τὶς ὑπεράνθρωπες ἀντοχὲς τοῦ ὑπερήλικα πνευματικοῦ»[18].
ΛΕΙΨΑΝΟ π. Γεωργίου Κάλτσιου: «Τὸ λείψανό του βρέθηκε ἄφθαρτο μὲ τὸ δέρμα»[19].
[1] Χαράλαμπου Ἄνδραλη, Ἄν ἔχουμε Θεό, δὲν θὰ καταρρεύσουμε ἀπὸ τὸν πόνο αὐτοῦ τοῦ κόσμου. Π. Γεώργιος Κάλτσιου, ἕνας Ρουμᾶνος Ὁμολογητής (Ἀθήνα: Ἔαρ, 2023), σ. 13.
[2] Χαράλαμπου Ἄνδραλη, Ἄν ἔχουμε Θεό, δὲν θὰ καταρρεύσουμε ἀπὸ τὸν πόνο αὐτοῦ τοῦ κόσμου. Π. Γεώργιος Κάλτσιου, ἕνας Ρουμᾶνος Ὁμολογητής (Ἀθήνα: Ἔαρ, 2023), σ. 17.
[3] Χαράλαμπου Ἄνδραλη, Ἄν ἔχουμε Θεό, δὲν θὰ καταρρεύσουμε ἀπὸ τὸν πόνο αὐτοῦ τοῦ κόσμου. Π. Γεώργιος Κάλτσιου, ἕνας Ρουμᾶνος Ὁμολογητής (Ἀθήνα: Ἔαρ, 2023), σ. 34.
[4] Χαράλαμπου Ἄνδραλη, Ἄν ἔχουμε Θεό, δὲν θὰ καταρρεύσουμε ἀπὸ τὸν πόνο αὐτοῦ τοῦ κόσμου. Π. Γεώργιος Κάλτσιου, ἕνας Ρουμᾶνος Ὁμολογητής (Ἀθήνα: Ἔαρ, 2023), σ. 35.
[5] Χαράλαμπου Ἄνδραλη, Ἄν ἔχουμε Θεό, δὲν θὰ καταρρεύσουμε ἀπὸ τὸν πόνο αὐτοῦ τοῦ κόσμου. Π. Γεώργιος Κάλτσιου, ἕνας Ρουμᾶνος Ὁμολογητής (Ἀθήνα: Ἔαρ, 2023), σ. 39.
[6] Χαράλαμπου Ἄνδραλη, Ἄν ἔχουμε Θεό, δὲν θὰ καταρρεύσουμε ἀπὸ τὸν πόνο αὐτοῦ τοῦ κόσμου. Π. Γεώργιος Κάλτσιου, ἕνας Ρουμᾶνος Ὁμολογητής (Ἀθήνα: Ἔαρ, 2023), σ. 43.
[7] Χαράλαμπου Ἄνδραλη, Ἄν ἔχουμε Θεό, δὲν θὰ καταρρεύσουμε ἀπὸ τὸν πόνο αὐτοῦ τοῦ κόσμου. Π. Γεώργιος Κάλτσιου, ἕνας Ρουμᾶνος Ὁμολογητής (Ἀθήνα: Ἔαρ, 2023), σ. 44.
[8] Χαράλαμπου Ἄνδραλη, Ἄν ἔχουμε Θεό, δὲν θὰ καταρρεύσουμε ἀπὸ τὸν πόνο αὐτοῦ τοῦ κόσμου. Π. Γεώργιος Κάλτσιου, ἕνας Ρουμᾶνος Ὁμολογητής (Ἀθήνα: Ἔαρ, 2023), σ. 45.
[9] Χαράλαμπου Ἄνδραλη, Ἄν ἔχουμε Θεό, δὲν θὰ καταρρεύσουμε ἀπὸ τὸν πόνο αὐτοῦ τοῦ κόσμου. Π. Γεώργιος Κάλτσιου, ἕνας Ρουμᾶνος Ὁμολογητής (Ἀθήνα: Ἔαρ, 2023), σ. 63.
[10] Χαράλαμπου Ἄνδραλη, Ἄν ἔχουμε Θεό, δὲν θὰ καταρρεύσουμε ἀπὸ τὸν πόνο αὐτοῦ τοῦ κόσμου. Π. Γεώργιος Κάλτσιου, ἕνας Ρουμᾶνος Ὁμολογητής (Ἀθήνα: Ἔαρ, 2023), σ. 64.
[11] Χαράλαμπου Ἄνδραλη, Ἄν ἔχουμε Θεό, δὲν θὰ καταρρεύσουμε ἀπὸ τὸν πόνο αὐτοῦ τοῦ κόσμου. Π. Γεώργιος Κάλτσιου, ἕνας Ρουμᾶνος Ὁμολογητής (Ἀθήνα: Ἔαρ, 2023), σ. 93.
[12] Χαράλαμπου Ἄνδραλη, Ἄν ἔχουμε Θεό, δὲν θὰ καταρρεύσουμε ἀπὸ τὸν πόνο αὐτοῦ τοῦ κόσμου. Π. Γεώργιος Κάλτσιου, ἕνας Ρουμᾶνος Ὁμολογητής (Ἀθήνα: Ἔαρ, 2023), σ. 108.
[13] Χαράλαμπου Ἄνδραλη, Ἄν ἔχουμε Θεό, δὲν θὰ καταρρεύσουμε ἀπὸ τὸν πόνο αὐτοῦ τοῦ κόσμου. Π. Γεώργιος Κάλτσιου, ἕνας Ρουμᾶνος Ὁμολογητής (Ἀθήνα: Ἔαρ, 2023), σ. 130.
[14] Χαράλαμπου Ἄνδραλη, Ἄν ἔχουμε Θεό, δὲν θὰ καταρρεύσουμε ἀπὸ τὸν πόνο αὐτοῦ τοῦ κόσμου. Π. Γεώργιος Κάλτσιου, ἕνας Ρουμᾶνος Ὁμολογητής (Ἀθήνα: Ἔαρ, 2023), σ. 131.
[15] Χαράλαμπου Ἄνδραλη, Ἄν ἔχουμε Θεό, δὲν θὰ καταρρεύσουμε ἀπὸ τὸν πόνο αὐτοῦ τοῦ κόσμου. Π. Γεώργιος Κάλτσιου, ἕνας Ρουμᾶνος Ὁμολογητής (Ἀθήνα: Ἔαρ, 2023), σ. 139.
[16] Χαράλαμπου Ἄνδραλη, Ἄν ἔχουμε Θεό, δὲν θὰ καταρρεύσουμε ἀπὸ τὸν πόνο αὐτοῦ τοῦ κόσμου. Π. Γεώργιος Κάλτσιου, ἕνας Ρουμᾶνος Ὁμολογητής (Ἀθήνα: Ἔαρ, 2023), σ. 147.
[17] Χαράλαμπου Ἄνδραλη, Ἄν ἔχουμε Θεό, δὲν θὰ καταρρεύσουμε ἀπὸ τὸν πόνο αὐτοῦ τοῦ κόσμου. Π. Γεώργιος Κάλτσιου, ἕνας Ρουμᾶνος Ὁμολογητής (Ἀθήνα: Ἔαρ, 2023), σ. 147.
[18] Χαράλαμπου Ἄνδραλη, Ἄν ἔχουμε Θεό, δὲν θὰ καταρρεύσουμε ἀπὸ τὸν πόνο αὐτοῦ τοῦ κόσμου. Π. Γεώργιος Κάλτσιου, ἕνας Ρουμᾶνος Ὁμολογητής (Ἀθήνα: Ἔαρ, 2023), σ. 152.
[19] Χαράλαμπου Ἄνδραλη, Ἄν ἔχουμε Θεό, δὲν θὰ καταρρεύσουμε ἀπὸ τὸν πόνο αὐτοῦ τοῦ κόσμου. Π. Γεώργιος Κάλτσιου, ἕνας Ρουμᾶνος Ὁμολογητής (Ἀθήνα: Ἔαρ, 2023), σ. 160.
