Ἰ.Κ.Ἀγγελοπούλου, Περί ἀκηδίας, Β'

Ἰωάννου Κ. Ἀγγελοπούλου

ΠΕΡΙ ΑΚΗΔΙΑΣ Β'

Περιοδικὸ Παρεμβολὴ τεῦχος 122/2017

       

        3. Συνέπειες καὶ ἐπιπτώσεις τοῦ πάθους

       

        Ἡ ἀκηδία, ὅπως εἴδαμε καὶ στὸ προηγούμενο τεῦχος, συγγενεύει μὲ τὴν ἀνία, τὴν βαρεμάρα, τὴν πλήξη. Συνδέεται ἀκόμη μὲ «μιὰ δυσανεξία, ἐφόσον ἡ ὑπαρξιακὴ ἀνάγκη γιὰ νόημα στὴ ζωὴ δὲν ἔχει ἱκανοποιηθεῖ. Κατὰ τὸν J. Larchet, μὲ τὴν ἀκηδία 'κατὰ κάποιο τρόπο συμβαίνει ἀφενὸς μὲν νάρκωση καὶ ἀδρανοποίηση, ἀφετέρου δὲ διάχυση ὅλων τῶν δυνάμεων, οἱ ὁποῖες συμβάλλουν στὴν πνευματικὴ ζωή'. ... Ὁ νοῦς του καθίσταται ἀργός, ἄπραγος καὶ ἀδύναμος γιὰ κάθε πνευματικὴ δραστηριότητα» (Λεωνίδα Κάτσιρα, Ἡ ἀθυμία κατὰ τὸν ἅγιο Ἰωάννη Κασσιανό, Ἀθήνα 2016, σ. 111-112). Τὸ γεγονὸς αὐτὸ ἔχει μεγάλες καὶ ὀλέθριες ἐπιπτώσεις στὴν ζωὴ τῶν πιστῶν χριστιανῶν. Ὁ ἄνθρωπος ἐν τῇ πράξει παραιτεῖται ἀπὸ τὴν ἀξιοποίηση τῆς σωστικῆς θείας Χάριτος καὶ ἐγκαταλείπει τὰ πνευματικά του καθήκοντα (π.χ. ἐκκλησιασμό, προσευχή, πνευματικὴ μελέτη). Αὐτὸ ἔχει ὡς συνέπεια νὰ αἰσθάνεται μιὰ ἐσωτερικὴ ξηρασία καὶ μιὰ ἀπομάκρυνση ἀπὸ τὸν Θεό. Καὶ αὐτὴ ἡ αἴσθηση μὲ τὴν σειρά της ὁδηγεῖ σὲ περαιτέρω ἀπραξία καὶ πλήρη παραίτηση. Τὸ πνευματικὸ φαινόμενο τῆς ἀκηδίας ὁμοιάζει ἐξωτερικῶς καὶ μὲ τὸ ψυχικὸ νόσημα τῆς καταθλίψεως, ὅπου ὁ ἀσθενὴς δὲν ἔχει ἐνδιαφέρον γιὰ τίποτα καὶ δὲν εὐχαριστεῖται μὲ τίποτα.

Ἰ.Κ.Ἀγγελοπούλου, Περί ἀκηδίας, Α'

Ἰωάννου Κ. Ἀγγελοπούλου

ΠΕΡΙ ΑΚΗΔΙΑΣ Α'

περιοδικὸ Παρεμβολὴ τεῦχος 121/2017

        1. Ἐννοιολογικὴ διασάφηση

        Στὴν σειρὰ τῶν θανασίμων ἁμαρτημάτων μετὰ τὸ πάθος τῆς λύπης ἀκολουθεῖ τὸ πάθος τῆς ἀκηδίας.

Γιατί δέν ἰσχύει ἡ ἀστρολογία;

https://youtu.be/u486pTI4kV4

Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Ἡ χριστιανική φιλία

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ

Ἡ Χριστιανικὴ Ἀγάπη Κινεῖται Κυκλικὰ

Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο: Ἀργὰ βαδίζει ὁ Χριστός (Ἀθήνα: Ἐν Πλῷ, 2008)

Ἡ ἀγάπη πρὸς τοὺς φίλους εἶναι ἀκριβή. Ἐγὼ μιλῶ γιὰ τὴν ἀληθινή, θεία ἀγάπη. Βοήθησε τὸ φίλο σου γιὰ τὸ καλὸ -καὶ ζήτησε τὴ βοήθειά του γιὰ τὸ καλὸ- μόνον αὐτὸ μπορεῖ νὰ ὀνομαστεῖ πραγματικὴ φιλικὴ ἀγάπη. Ἐπιθυμῶ τὸ φίλο ὄχι γιὰ νὰ κολακεύει τὶς ἀδυναμίες μου καὶ νὰ σκεπάζει καὶ νὰ δικαιολογεῖ τὰ λάθη μου ἀλλά, ἀντίθετα, νὰ μὲ διορθώνει στὸ κακὸ καὶ νὰ μὲ ὑποστηρίζει στὸ καλό. Τέτοια φιλία εἶναι καθαρτήριο, στὸ ὁποῖο ὁ ἄνθρωπος καθαρίζεται ἀπὸ τὶς ἄγριες καὶ χαμηλὲς συνήθειες καὶ διαθέσεις. Ἡ φιλία εἶναι πιὸ ἀπαραίτητη στὴν ψυχὴ παρὰ στὸ σῶμα. Στὴ θλίψη ἡ σκέψη τοῦ φίλου φέρνει εὐχάριστη ὄψη στὸ πρόσωπο. Στὸ νεκρικὸ κρεβάτι ἡ παρουσία τοῦ φίλου ὀμορφαίνει τὸ πρόσωπο τοῦ θανάτου. Ἡ φιλία εἶναι πάντοτε ἡ ζωοδότρα πνοὴ τοῦ ἀγγέλου ποὺ μᾶς παρακολουθεῖ στὴ ζωή, ποὺ μᾶς σηκώνει ὅταν πέφτουμε καὶ μᾶς ἐμπνέει ὅταν ἀποδυναμωνόμαστε.

Τό Ἅγιον Ὄρος ἀπό ψηλά

https://youtu.be/rBJ50fFzoaM

Νίκου Ξυδάκη, Δέν ἔχω χρόνο

Νίκου Ξυδάκη, «Δὲν ἔχω χρόνο», Καθημερινή, 18.05.2003

Ὅταν μὲ ρωτᾶνε «πῶς πάει;» ἀπαντῶ χωρὶς νὰ σκεφτῶ «τρέχω». Ὅταν ἀποχαιρετῶ κάποιον παλιὸ φίλο, ἕναν γνωστό, ὕστερα ἀπὸ τυχαία συνάντηση, μᾶς ἀκούω σὰν τρίτος: «Τὰ λέμε… Τηλεφώνησε κι ἐσύ!» Ξέρω τὴν ἴδια στιγμὴ ὅτι δὲν πρόκειται νὰ τὰ ξαναποῦμε, δὲν πρόκειται νὰ τηλεφωνηθοῦμε, ἐκτὸς κι ἂν τὰ ξαναφέρει ἡ τύχη. Δὲν θὰ ποῦμε τίποτε. Ὄχι γιατί δὲν ἔχουμε λόγια, ἀλλὰ γιατί δὲν ἔχουμε χρόνο.

Μητροπολίτου Ναυπάκτου, Ὀρθοδοξία καί Πουριτανισμός στό ἔργο τοῦ Παπαδιαμάντη καί τοῦ Καζαντζάκη

https://www.impantokratoros.gr/papadiamantis-kazantzakis.el.aspx

Διωγμοί Χριστιανῶν κατά τό διάστημα 2015 - 2017

https://www.churchinneed.org/wp-content/uploads/2017/10/persecution-1-1.pdf

Χριστιανοί: καταδιωγμένοι καὶ ξεχασμένοι

περιοδικὸ Παρεμβολὴ τεῦχος 122/2017

Σὲ διακόσια ἑκατομμύρια ὑπολογίζονται σήμερα οἱ χριστιανοὶ ποὺ σὲ ὁλόκληρο τὸν κόσμο ἀντιμετωπίζουν διακρίσεις καὶ κοινωνικὲς πιέσεις λόγω τῆς πίστης τους. Οἱ συντριπτικὰ περισσότεροι παραμένουν ἀκλόνητοι στὴν ἀγάπη τους στὸν Χριστό, παρὰ αὐτὸ ποὺ οἱ σχετικὲς ἐκθέσεις ὀνομάζουν «πιέσεις», ποὺ στὴν πραγματικότητα περιγράφει ἕνα εὐρὺ φάσμα διώξεων, ἀπὸ τὸν κοινωνικὸ στιγματισμὸ καὶ τὴν ἐπαγγελματικὴ ὑποβάθμιση ἕως τὴ φυλάκιση, τὸν βασανισμὸ καὶ τὴν ἐκτέλεση.