Παρασκευή 18 Νοεμβρίου 2016

Θησαυροί πού δέν διδάσκονται

Θησαυροί που δεν διδάσκονται

Κύριε Διευθυντά,

Πολύς θόρυβος έγινε για την αναθεώρηση του μαθήματος των Θρησκευτικών. Δεν θα μπω στον κόπο να σχολιάσω τις δήθεν καινοτόμους ιδέες του τέως υπουργού. H αναθεώρηση των σχολικών προγραμμάτων, άλλωστε, υπήρξε πάντοτε μια εύκολη και ανέξοδη κίνηση εντυπωσιασμού των εκάστοτε ηνιοχούντων το δύστηνο άρμα της Παιδείας μας πολιτικών αρχόντων. Θα ήθελα να πω πως φρονώ ότι θα έπρεπε να διδάσκεται το μάθημα των Θρησκευτικών. H χριστιανική θρησκεία, πέραν του μυστηρίου της ευχαριστιακής κοινωνίας και της προσευχητικής συνδέσεως του πιστού με το Πιστευόμενον, πτυχών όμως οι οποίες υπεκφεύγουν κάθε κατηχητικής και παιδαγωγικής προσπάθειας και προσεγγίσεως, είναι θρησκεία βιβλίων. Θεμέλιό της οι βίβλοι της Παλαιάς Διαθήκης, στύλοι της η Kαινή Διαθήκη, επιστέγασμά της η πλούσια πατερική γραμματεία των μέσων χρόνων, μεθεπιστέγασμά της οι θησαυροί της χριστιανικής σκέψεως και λογοτεχνίας των νέων χρόνων. Δυστυχώς, όλοι αυτοί οι θησαυροί έχουν εξοβελισθεί από το μάθημα των Θρησκευτικών, καθώς διδάσκονται ανιαρά εγχειρίδια εγχωρίων θεολόγων. Eάν, αντί αυτών των πονηματίων, άρχιζαν και πάλι διδασκόμενα τα Eυαγγέλια, οι παύλειες επιστολές, ο Iώβ, πατερικοί λόγοι, ιδίως οι εκφράζοντες διαιώνιο κοινωνικό προβληματισμό, όπως οι «Kατά Πλουτούντων» λόγοι του Mεγάλου Bασιλείου, ταύτα πάντα εις δίγλωσσες εκδόσεις, οποίος πνευματικός εμπλουτισμός τότε για τους μαθητές, οποία αναβίβαση όχι μόνο του μαθήματος των Θρησκευτικών αλλά και του συνόλου της παιδείας μας. Γιατί ποιος, έστω και ο πλέον ανεξίθρησκος, έστω και ο εμπαθέστερος χριστιανομάχος, θα αμφισβητούσε τη θεμελιώδη αξία των κειμένων αυτών για τον δυτικό και πανανθρώπινο εν γένει πολιτισμό; Φυσικά, δεν τρέφουμε ψευδαισθήσεις. Mια τοιαύτη ανασύσταση του μαθήματος των Θρησκευτικών αποτελεί όνειρο θερινής νυκτός...

NΙΚΟΛΑΟΣ AΒΛΑΒΙΟΣ


Καθημερινὴ 18.11.2016

Σάββατο 22 Οκτωβρίου 2016

π. Θεμιστοκλῆ Μουρτζανοῦ, Τά τραγούδια στά Θρησκευτικά καί οἱ "Ἐμπειρογνώμονες"

Τα τραγούδια στα Θρησκευτικά και οι ''Εμπειρογνώμονες''
*Του π. Θεμιστοκλή Μουρτζανού στην ROMFEA.GR

            Τα νέα προγράμματα των Θρησκευτικών έφεραν στο προσκήνιο την μεγάλη απόσταση που χωρίζει την ομάδα των εκπαιδευτικών θεολόγων που τα συνέταξαν από την Εκκλησία της Ελλάδος, όπως επίσης και κατέστησαν εμφανές το χάσμα και τον διχασμό που η ομάδα αυτή συνειδητά έχει προκαλέσει στον θεολογικό κόσμο. Μάλιστα σε παρέμβασή τους στις 4 Οκτωβρίου 2016 οι αυτοαποκαλούμενοι «εμπειρογνώμονες» (sic) που εκπόνησαν τα προγράμματα, εκφράζουν, σα να μην τρέχει τίποτα, την ιδιαίτερη ικανοποίησή τους για το γεγονός ότι «τα προγράμματα εφαρμόζονται», χωρίς να ερωτήσουν τους συναδέλφους τους θεολόγους κατά πόσον αυτοί είναι ικανοποιημένοι έχοντας κληθεί να εφαρμόσουν προγράμματα για τα οποία δεν επιμορφώθηκαν, δεν έχουν βιβλία, αρκετά από τα σχολεία τους στερούνται υποστηρικτικών υποδομών, ενώ ακόμη και η εξασφάλιση της συμμετοχής όλων των παιδιών στο μάθημα (δηλαδή η κατάργηση των απαλλαγών), όπως φάνηκε να προαναγγέλλεται από το σχετικό ΦΕΚ του Υπουργείου, δεν πραγματοποιήθηκε. Μάλιστα οι «εμπειρογνώμονες» έσπευσαν να απαξιώσουν τις αντιδράσεις των συναδέλφων τους, να διακηρύξουν τον ενθουσιασμό χιλιάδων μαθητών και μαθητριών (το διαπίστωσαν φανταζόμαστε από την εφαρμογή του πιλοτικού προγράμματος, το οποίο σημειωτέον προκάλεσε πλήθος αντιδράσεων) και ούτε λίγο ούτε πολύ να υποστηρίξουν ότι το μάθημα είναι «ορθόδοξο».
  

Παρασκευή 14 Οκτωβρίου 2016

Λέοντος Μπράνγκ, Ἡ θρησκειολογική σούπα τῶν νέων Ἀναλυτικῶν Προγραμμάτων

Ἡ Θρησκειολογική σούπα τῶν νέων Ἀναλυτικῶν Προγραμμάτων
Λέων Μπράνγκ, Δρ. Θεολογίας

Κανένας δέν ἀμφισβητεῖ, ὅτι ἡ Ἑλλάδα περνάει ἀπό μία βαθύτατη ἠθική κρίση, ἡ ὁποία εἶναι καί ἡ οὐσιαστική αἰτία τῆς οἰκονομικῆς κρίσης πού κλονίζει τήν χώρα ἤδη παραπάνω ἀπό μιά 5ετία. Ἐπίσης γίνεται ἀπό ὅλους δεκτό, ὅτι βαρύτατη εὐθύνη γιά τήν κρίση αὐτή, τόσο τήν ἠθική ὅσο καί τήν οἰκονομική, φέρουν τά πολιτικά κόμματα τῆς πατρίδας μας πού ἐκπροσωποῦνται στό Ἐθνικό Κοινοβούλιο.

Κυριακή 18 Σεπτεμβρίου 2016

Ἀποστολή καί ἔργο τῆς Θεολογίας. Πρός τούς ἀλλοιώνοντας τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν.



ΘΕΟΛΟΓΙΑ ὁ ρόλος της: «Ὁ ρόλος τῆς θεολογίας στὴν ἐποχή μας, εἶναι νὰ δώσει στοὺς ἀνθρώπους ἕνα ἀνώτατο φῶς γιὰ ὅλες τὶς ἀπόψεις τῆς ζωῆς τους, μία τελικὴ παραμυθία, μία σταθερὴ πεποίθηση ὅτι οἱ δραστηριότητές τους ἔχουν πράγματι οὐσιαστικὸ νόημα· ὁ σκοπός της εἶναι νὰ παροτρύνει τοὺς ἀνθρώπους νὰ συμμετέχουν ὁλόψυχα σ' αὐτὲς τὶς δραστηριότητες μὲ τὴν πεποίθηση ὅτι ἐργάζονται νὰ ἐκπληρώσουν τὸ σχέδιο τοῦ Θεοῦ ποὺ καλεῖ τὸ σύνολον τῆς δημιουργίας πρὸς τὸν τελικό της προορισμό»[i].

Δευτέρα 5 Σεπτεμβρίου 2016

Κείμενο γιά τήν εὐθανασία

Πολιτισμὸς Θανάτου: Ἀπὸ τὴν Ἱερότητα στὴν Ποιότητα τῆς Ζωῆς
Ἐμμανουὴλ Παναγόπουλος, Ἄμ. Ἐπ. Καθηγητὴς Χειρουργικῆς
περιοδικὸ Ἡ Δρᾶσις μας, Ἀπρίλιος 2010


Στὰ τελευταῖα 40-50 χρόνια, οἱ στόχοι καὶ οἱ πρακτικὲς τῆς Ἰατρικῆς ἄλλαξαν ριζικά. Σὲ παλαιότερα χρόνια, ἡ ἰατρικὴ ἠθικὴ ἦταν σαφῶς τοποθετημένη ὑπὲρ τῆς ζωῆς, ἐνῶ σήμερα ἡ ἰατρικὴ πρακτική, μὲ αὐξανόμενο ρυθμό, ἐμπλέκεται στή «νόμιμη» ἀφαίρεση τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς.
Ἡ τάση γιὰ τὴν ἀποδοχὴ τοῦ τερματισμοῦ τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς, ὡς φυσιολογικῆς λειτουργίας τῆς ἰατρικῆς, εἶναι ἐπιταχυνόμενη. Διεθνῆ ἰατρικὰ καὶ βιοηθικὰ περιοδικά, μὲ πολὺ θετικὸ τρόπο συνηγοροῦν στὸν ἐπαναπροσδιορισμὸ τοῦ θανάτου, ποὺ θὰ περιλαμβάνει καὶ ἄτομα σὲ ἐμμένουσα φυτικὴ κατάσταση, καθὼς καὶ τὰ ἀνεγκέφαλα νεογνά. Ἡ γραμμὴ ποὺ χωρίζει τὴ ζωὴ ἀπὸ τὸν θάνατο ἔχει μετατεθεῖ, ὥστε νὰ καταστεῖ δυνατὴ ἡ ἄντληση ὀργάνων γιὰ μεταμόσχευση, σὲ χρόνο ποὺ αὐτὰ θὰ εἶναι ὑγιῆ καὶ βιώσιμα. Ἡ ἐνεργητικὴ εὐθανασία καὶ ἡ ὑποβοηθούμενη αὐτοκτονία εἶναι ἤδη νόμιμη πρακτικὴ σὲ ὁρισμένες χῶρες, ἐνῷ ἡ παθητικὴ εὐθανασία, δηλαδὴ ἡ μὴ ἐφαρμογὴ ἢ ἠ ἀπόσυρση τῆς ὑποστηρικτικῆς τῆς ζωῆς τεχνολογίας, ποὺ στόχο ἔχει τὸν ἄμεσο τερματισμὸ τῆς ζωῆς ἑνὸς ἀρρώστου, ὄχι μόνο ἀσκεῖται εὐρύτατα, ἀλλὰ καὶ θεωρεῖται ἠθικὰ ἐπιβεβλημένη. Οἱ ἐκτρώσεις, ἀκόμη καὶ σὲ προχωρημένο στάδιο ἐγκυμοσύνης, ἐξακολουθοῦν νὰ ἀφαιροῦν τὴ ζωὴ ἑκατομμυρίων ἐμβρύων ἀνὰ τὸν κόσμο.
      

Σάββατο 27 Αυγούστου 2016

Κατά τῆς νομιμοποιήσεως τῶν ναρκωτικῶν

Νομιμοποιήστε τα ναρκωτικά και θα προκαλέσετε μια παγκόσμια επιδημία εξάρτησης!

του Αντόνιο Μαρία Κόστα                                        
Σεπτέμβριος 12 2010
«Legalise drugs and a worldwide epidemic of addiction will follow»
© The Observer

     Η αντιπαράθεση μεταξύ όσων ονειρεύονται έναν κόσμο απελευθερωμένο από τα ναρκωτικά κι όσων ελπίζουν σε έναν κόσμο με απελευθερωμένα τα ναρκωτικά, μαίνεται επί χρόνια. Νομίζω πως η διαφωνία μεταξύ νομιμοποίησης και απαγόρευσης θα ήταν πιο παραγωγική αν επικεντρωνόταν στην εξεύρεση του απαραίτητου βαθμού ελέγχου των εξαρτησιογόνων ουσιών (όχι μόνο των ναρκωτικών, μα και του καπνού και του οινοπνεύματος) και του πώς να επιτευχθεί ο έλεγχος αυτός.

Πέμπτη 18 Αυγούστου 2016

Σεξουαλικός ἐθισμός: ἡ ἀόρατη φυλακή

Σεξουαλικός εθισμός: η αόρατη φυλακή

Γράφει η ΒΙΚΤΩΡΙΑ ΠΡΕΚΑΤΕ,
ψυχολόγος - συγγραφέας, www.brightplanet.blogspot.com

Από τους πρώτους ειδικούς που μίλησαν για το σεξουαλικό εθισμό ήταν ο Αμερικανός Patrick Carnes, όταν το 1983 εξέδωσε το βιβλίο του «Out of the Shadows: Understanding Sexual Addiction» (www.sexhelp.com) και χιλιάδες άνθρωποι έκτοτε έχουν βοηθηθεί να αναγνωρίσουν την καταστροφικότητα του εθισμού αυτού, να απεξαρτηθούν, να θεραπευτούν, να αποκτήσουν υγιείς σχέσεις και πληρότητα στη ζωή τους.
            Ο σεξουαλικός εθισμός δεν αναγνωρίζεται στην κοινωνία μας ως εξάρτηση, καθώς, σε κάποιες περιπτώσεις, παρουσιάζεται ως «προχωρημένη» ή «απελευθερωμένη» σεξουαλικότητα, ενώ, σε άλλες περιπτώσεις, κατακρίνεται ως «ανωμαλία», που στιγματίζει και καταδικάζει τον εθισμένο ως «άρρωστο». Και οι δύο προσεγγίσεις είναι ακατάλληλες και δεν βοηθούν.
           

Σάββατο 13 Αυγούστου 2016

π. Εὐαγγέλου Γκανᾶ, Ἡ ἐλευθερία ὡς πρόκληση καί ὡς στόχος στήν πνευματική ζωή

Ἡ ἐλευθερία ὡς  πρόκληση καὶ ὡς στόχος στὴν πνευματική ζωή

«Παρεμβολή»: Ἡ εἰκόνα τοῦ Θεοῦ στὸν ἄνθρωπο, λένε οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, εἶναι τὸ αὐτεξούσιο, εἶναι ἡ ἐλευθερία. Τί θεωρεῖτε ἐσεῖς ὡς ἐλευθερία στὴν πνευματικὴ ζωή;
π. Εὐάγγελος Γκανᾶς: Ἡ ἐρώτηση, ὅπως ἔχει διατυπωθεῖ, ἤδη ὑποκρύπτει τὸν θεμελιώδη πειρασμὸ τοῦ σύγχρονου ἀνθρώπου ἀπέναντι στὴν ἐλευθερία: «Ἡ παράδοση τῆς Ἐκκλησίας λέει αὐτό, ἀλλὰ ἐμεῖς δικαιούμαστε (ἢ μήπως ὀφείλουμε;) νὰ ἔχουμε τὴ δική μας γνώμη». Ἔχουμε ἐδῶ μιὰ ἐπανάληψη, ἀλλὰ ὑπὸ τὴ μορφὴ τῆς παρωδίας, τοῦ βιβλικοῦ «ἐρρέθη τοῖς ἀρχαίοις, ἐγὼ δὲ λέγω ὑμῖν». Ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος σφετερίζεται τὴ θέση τοῦ Χριστοῦ καὶ ἐπιχειρεῖ νὰ ἀναδιατυπώσει τὸ τί δέον γενέσθαι. Κι αὐτὴ ἡ προσπάθεια ἐμβαπτίζεται ὑπὸ τὸ σεβάσμιο ὄνομα τῆς ἐλευθερίας. 

Σάββατο 23 Ιουλίου 2016

Ἰωάννου Κ. Ἀγγελοπούλου, Tὸ Ἅγιον Πνεῦμα

Ιωαννου Κ. Αγγελοπουλου

«Περὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος»

Ὀρθοδοξία καὶ Παιδεία 3 (2004) 87-105

 

Σάββατο 18 Ιουνίου 2016

Ὁ λίβας τοῦ καλοκαιριοῦ



Ἰωάννου Κ. Ἀγγελοπούλου
«Ο ΛΙΒΑΣ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ»
Παρεμβολὴ τεῦχος 101

 Στὴν γνωστὴ σὲ ὅλους μας παραβολὴ τοῦ Σπορέως ὁ Κύριος ἐπισημαίνει ὅτι ἕνα μέρος ἀπὸ τὸν σπόρο ἔπεσε «ἐπὶ τὴν πέτραν καὶ φυὲν ἐξηράνθη διὰ τὸ μὴ ἔχειν ἰκμάδα» (Λουκ. 8: 6). Κάτι ἀνάλογο συμβαίνει καὶ μὲ πολλοὺς χριστιανοὺς νέους: ξεκινοῦν μὲ ἐνθουσιασμὸ τὴν χριστιανικὴ ζωή, ἀλλὰ πολὺ γρήγορα ἀποθαρρύνονται καὶ συχνὰ ἐγκαταλείπουν τὸν ἀγώνα τους, ὑποκύπτοντας στοὺς διαφόρους πειρασμοὺς καὶ τὶς προκλήσεις τῆς ἐποχῆς. Κατὰ κάποιον τρόπο «ξεραίνονται» ὅπως τὰ φυτὰ ἀπὸ τὸν καύσωνα τῶν παθῶν.