Παναγιώτη Γκουρβέλου, Νέα Θρησκευτικά καί μαύρη προπαγάνδα

Παναγιώτης Νικ. Γκουρβέλος

Καθηγητής θεολόγος

Νέα Θρησκευτικά καί μαύρη προπαγάνδα

ἤ Μαῦρα Θρησκευτικά καί νέα προπαγάνδα

«Εκκλησιολόγος» 11/2/2018, «Ορθόδοξος Τύπος» 23/2/2018

«Η ίδια η συμπεριφορά της διοίκησης της Εκκλησίας, η νοοτροπία της και οι απαιτήσεις της θέτουν επιτακτικά το ζήτημα αλλαγής των σχέσεων αυτών (σημ. σχέσεων Κράτους – Εκκλησίας). Εμφανίζεται να εκπροσωπεί κοινωνικές ιδέες και νοοτροπίες που είναι ξεπερασμένες στην εποχή μας. Το σημαντικό είναι ότι οι αντιλήψεις που εκπροσωπεί τις περισσότερες φορές είναι συντηρητικές κοινωνικές ή ηθικιστικές αντιλήψεις, οι οποίες στην πραγματικότητα δεν έχουν καμιά σχέση με την ίδια τη διδασκαλία του Χριστιανισμού. Έχοντας όμως ως τακτική να μη διαλέγεται με κανένα, αναπαράγει εσωτερικά τις αντιλήψεις της, μάλιστα με την απειλή της τιμωρίας εκείνων που θα ήθελαν να διαφοροποιηθούν. Γι’ αυτό λειτουργεί ως ανασταλτικός παράγοντας στις κοινωνικές εξελίξεις. Ο λόγος αυτός είναι από τους πιο σοβαρούς για να προχωρήσει ο χωρισμός του κράτους από την εκκλησία. Ο χωρισμός θα βοηθήσει και την ίδια. Θα αναγκαστεί εκ των πραγμάτων να διαλεχθεί ρεαλιστικά με τη σύγχρονη εποχή και να απαλλαγεί από το βυζαντινό και εθνικό σύνδρομο, που σε ορισμένες περιπτώσεις την οδηγεί σε εθνικιστική ρητορεία ή σε απομάκρυνση από τον πνευματικό σκοπό της» (Φάκελος μαθήματος Θρησκευτικῶν Β΄ Γενικοῦ Λυκείου, ἐκδόσεις «Διόφαντος», Ἀθήνα 2017, σελ. 111).

Ὅσο κι ἄν φαίνεται ἀπίστευτο, τό θρασύ καί προσβλητικό γιά τήν Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας μας αὐτό κείμενο, προερχόμενο ἀπό τήν γραφίδα καθηγητῆ τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, περιέχεται στό Νέο βιβλίο Θρησκευτικῶν τῆς Β΄τάξεως Λυκείου! Ἑπομένως, ἐάν ἡ θέση τοῦ κυρίου καθηγητῆ καί τῶν ὁμοφρόνων του περί χωρισμοῦ Ἐκκλησίας καί Πολιτείας, τοὐτέστιν περί  ὕπουλου διωγμοῦ ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας,  υἱοθετηθεῖ ἀπό τήν Πολιτική ἡγεσία, τότε τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν στά σχολεῖα αὐτομάτως θά καταργηθεῖ, κατά συνέπειαν οἱ δυό Θεολογικές Σχολές τῆς πατρίδας μας θά κλείσουν κι αὐτές, ὁπότε καί ὁ Πανεπιστημιακός αὐτός καθηγητής θά στερηθεῖ τοῦ παχυλοῦ του μισθοῦ καί τοῦ ἐξ αὐτοῦ ἄνετου βίου του. Ὅμως ὁ καθηγητής μας συνεχίζει ἀπτόητος καί στό ἴδιο κείμενο, ἐμμέσως πλήν σαφῶς, βαθμολογεῖ θετικά τήν ἐκκοσμίκευση, δηλαδή τόν θρησκευτικό ἀποχρωματισμό («ἀποχριστιανισμό») τῆς κοινωνίας! Γράφει λοιπόν: «Εφόσον υπάρχουν διάφορες θεωρήσεις της εκκοσμίκευσης, δεν μπορεί να υπάρχει ένας και μοναδικός ορισμός της. Οι ορισμοί συνδέονται με την ιδιαίτερη οπτική με την οποία κάθε ερευνητής προσεγγίζει το φαινόμενο της εκκοσμίκευσης. Γενικά όμως θα μπορούσε να λεχθεί ότι το βασικό στοιχείο που υπάρχει σε όλες τις θεωρήσεις είναι ότι η εκκοσμίκευση σήμανε τον περιορισμό της επιρροής που ασκούσε η θρησκεία στο κοινωνικό, πολιτικό και πολιτισμικό πεδίο. Ο περιορισμός αυτός δεν σημαίνει άρνηση του θρησκευτικού πιστεύω, αλλά στην πραγματικότητα καταξίωσή του, αφού από υπόθεση που επιβαλλόταν με βάση τη θέληση των ηγεμόνων ή των κοινοτήτων, μετακινείται στη σφαίρα της ανθρώπινης ελευθερίας και επιλογής» (ὅ.π. σ. 107).

          Στό ἴδιο σχολικό ἐγχειρίδιο, ἡ Ἐκκλησία μας πού γεννήθηκε τήν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς προβάλλεται ὡς πρότυπο τῆς πολυπολιτισμικῆς κοινωνίας. Κατά τήν λογική τῶν συντακτῶν τοῦ βιβλίου, ἡ πρώτη Ἐκκλησία ἀποτελοῦσε μιά ἰδανική πολυπολιτισμική κοινωνία, καθώς τά μέλη της δέν προέρχονταν ἀπό μιά μόνον ἐθνότητα, ἀλλά ἀπό ἕνα μεγάλο πλῆθος ἐθνοτήτων. Ἐσκεμμένα οἱ συγγραφεῖς τοῦ βιβλίου παραβλέπουν τό γεγονός ὅτι τά πρῶτα μέλη τῆς Ἐκκλησίας πράγματι ἀνῆκαν μέν σέ πολλά ἔθνη –κατά πλειοψηφίαν ἦσαν Ἰουδαῖοι πού ζοῦσαν στήν Ἱερουσαλήμ καθώς καί Ἰουδαῖοι τῆς διασπορᾶς, πού εἶχαν ἔρθει στήν πατρίδα τους γιά τήν μεγάλη Ἑβραϊκή γιορτή τῆς Πεντηκοστῆς, ἀλλά καί ξένοι (μή Ἰουδαῖοι), προσήλυτοι στήν Ἰουδαϊκή θρησκεία, ὅπως ἐπίσης ἦσαν καί Ρωμαῖοι-, πλήν ὅμως ὅλοι αὐτοί προστέθηκαν στήν Ἐκκλησία τήν ἡμέρα ἐκείνη, ἀφοῦ πρῶτα μετανόησαν καί βεβαίως βαπτίστηκαν. Δέν ἐντάχθηκαν δηλαδή στό ἄχραντο Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, τήν ἁγία Ἐκκλησία, παραμένοντας Ἰουδαῖοι στό θρήσκευμα, οὔτε οἱ εἰδωλολάτρες Ρωμαῖοι παραμένοντας εἰδωλολάτρες, ἀλλά εἰσῆλθαν στήν Ἐκκλησία ἀφοῦ πρῶτα δέχτηκαν μέ χαρά τό λόγο τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου καί βαπτίστηκαν, ἐγκατέλειψαν δηλαδή τήν πλάνη τους καί ἔγιναν χριστιανοί (βλέπε Πράξεις τῶν Ἀποστόλων 2,1-41). Ἔχουμε λοιπόν νά κάνουμε μέ μιά σκόπιμη διαστροφή τοῦ μηνύματος τῆς Πεντηκοστῆς, προκειμένου νά διαφημιστεῖ ἡ πολυπολιτισμική καί πολυθρησκευτική κοινωνία!  

Ἀλλά αὐτό ἀκριβῶς εἶναι τό κυρίαρχο πνεῦμα καί ὁ ἀπώτερος στόχος τῶν Νέων Θρησκευτικῶν: ἡ θρησκευτική σύγχυση, τό πλῆρες κομφούζιο περί τά Μεταφυσικά στό μυαλό τῶν μαθητῶν. Τά Νέα ἤ -κυριολεκτικά(!)- Μαῦρα Θρησκευτικά, πού φασιστικά καί βίαια ἐπιβάλλονται ἤδη ἀπό πέρυσι μόνο στούς Ὀρθόδοξους Ἕλληνες μαθητές, ἀρνοῦνται τόν Κύριο μας Ἰησοῦ Χριστό ὡς μοναδικό Λυτρωτή καί Σωτήρα τοῦ κόσμου, ἐξισώνοντας τήν ἐξ Ἀποκαλύψεως μονάκριβη Χριστιανική μας πίστη μέ τίς ἀνθρωποκατασκευασμένες καί πλανερές  θρησκεῖες αὐτοῦ τοῦ κόσμου.

Θά ἀναφέρω, γιά τοῦ λόγου τό ἀληθές, μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα ἀπό τό ἴδιο μόνον αὐτό βιβλίο, τῆς Β΄ Λυκείου: Στό μάθημα τό σχετικό μέ τό βίωμα, στούς μαθητές προσφέρονται μαζί, μέ καταφανῶς συγκρητιστικό τρόπο, τό Ὀρθόδοξο Χριστιανικό βίωμα, ἡ πνευματικότητα τοῦ Ρωμαιοκαθολικισμοῦ Χριστιανισμοῦ, τοῦ Οἰκουμενισμοῦ (διαχριστιανικοῦ συγκρητισμοῦ), τοῦ Ἀρχαιοελληνικοῦ μυστικισμοῦ, τοῦ Ἰσλάμ (Σουφισμοῦ) καί τῶν Ἀπωανατολικῶν θρησκειῶν. Στό ἀμέσως ἑπόμενο μάθημα, πού ἀναφέρεται στή λύτρωση (σωτηρία), ἀναμειγνύονται σέ μιά μείξη παράξενη, οἱ περί λυτρώσεως ἰδέες τῆς θρησκείας μας μέ τίς ἰδέες τοῦ Νίκου Καζαντζάκη, τοῦ Ἰνδουϊσμοῦ καί τοῦ Βουδισμοῦ καί τῆς Ἀρχαίας Ἑλληνικῆς θρησκείας! Στό κεφάλαιο τοῦ βιβλίου σχετικά μέ τήν ἱερότητα, παρουσιάζονται μαζί μέ τίς Ὀρθόδοξες Χριστιανικές ἀπόψεις οἱ σχετικές ἀντιλήψεις τοῦ Μωαμεθανισμοῦ, τῶν Ἀπωανατολικῶν θρησκειῶν καί  τῆς Ἀρχαίας Ἑλληνικῆς θρησκείας. Στό μάθημα μέ θέμα τήν ἀνταμοιβή (δηλαδή τήν ἀνταπόδοση τοῦ Θεοῦ στόν καθένα μας στήν ἄλλη, τήν ἀληθινή ζωή), παρουσιάζονται οἱ σχετικές Χριστιανικές ἀντιλήψεις –καί αὐτές μέ τρόπο μονόπλευρο, καθώς ὑπερτονίζεται ἡ Θεία ἀγάπη- μαζί μέ τίς ἀπόψεις τοῦ Ἰουδαϊσμοῦ, τοῦ Ἰσλάμ, τοῦ Ἰνδουϊσμοῦ, τοῦ Βουδισμοῦ καί τῶν Κινεζικῶν θρησκευμάτων. Πραγματικά, σφοδρή καί ἀγαλήνευτη τρικυμία ἐν κρανίῳ.  

 Ἐπίσης, στό μάθημα σχετικά μέ τήν ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ, δίπλα –δίπλα στήν ἐν Χριστῷ γνήσια  ἀποκάλυψη τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ ἐκτίθεται, ὡς ἰσότιμη(;), ἡ δῆθεν ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ στόν προφήτη Μωάμεθ, ἐνῶ στό περί δημιουργίας τοῦ κόσμου μάθημα, μέ τήν Χριστιανική ἀντίληψη τῆς δημιουργίας συμπαρατίθεται, ἐπί ἴσοις ὅροις(;), καί ἡ περί δημιουργίας πίστη τῶν ἀρχαίων Βαβυλωνίων, τῆς Ἑλληνικῆς μυθολογίας καί τοῦ Ἰσλάμ.

Τέλος, στό σχετικό μέ τά στερεότυπα κεφάλαιο -ἀλήθεια, οἱ θεολόγοι μετατραπήκαμε πλέον σέ κοινωνιολόγους(;)- ἀναφέρεται ὡς στερεότυπο, τοὐτέστιν ὡς κοινωνική προκατάληψη, τό νά δίνονται κοῦκλες μόνο στά μικρά κορίτσια, ἀλλά ὄχι καί στά ἀγόρια! Πρόκειται ἆραγε γιά ἀνόητο ἀστεῖο ἤ μήπως γιά προπαγάνδιση τῆς διεστραμμένης καί ἀντιχριστιανικῆς πίστης πώς τό φύλο («ἄρσεν ἤ θῆλυ» (Γένεσις 1,27) δέν μᾶς δόθηκε ἀπό τόν Δημιουργό μας κατά τήν γέννησή μας, ἀλλά μᾶς ἐπιβλήθηκε ἀπό τήν κοινωνία καί ἆρα μποροῦμε νά τό ἀλλάζουμε!

Τά Νέα ἤ Μαῦρα Θρησκευτικά σκοπεύουν προφανέστατα στό νά συγχύσουν, νά μπερδέψουν τούς μαθητές, νά ἀλλοιώσουν καί νά ἐξαλείψουν παντελῶς τήν Ὀρθόδοξη Χριστιανική τους πίστη. Ὀρθῶς ἔχει εἰπωθεῖ ὅτι τά Νέα Θρησκευτικά ἀσφαλῶς καί ἔχουν κατηχητικό χαρακτήρα: συνιστοῦν ὅμως κατήχηση, στήν κυριολεξία μύηση(!), ὄχι βέβαια στήν Ὀρθόδοξη Πίστη μας, ἀλλά στήν Πανθρησκεία καί στόν θρησκευτικό συγκρητισμό. Μέσω τῶν Νέων Θρησκευτικῶν, τό Ὑπουργεῖο Παιδείας μεταβάλλει ἐμᾶς τούς θεολόγους καθηγητές σέ πράκτορες ἤ χρήσιμους ἠλίθιους («φερέφωνα») τῆς πανθρησκειακῆς –συγκρητιστικῆς, φασιστικῆς καί θηριώδους Νέας Τάξης πραγμάτων! Τά Μαῦρα Θρησκευτικά ἀποσκοποῦν στό νά κάνουν βίαια τούς μαθητές μας πνευματικούς γενίτσαρους πού θά ἀρνηθοῦν καί θά μισήσουν τήν πνευματική τους Πατρίδα, τήν ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία.  

Ὅλοι ὅσοι συμμετείχαμε στό μεγαλειῶδες συλλαλητήριο τῆς περασμένης Κυριακῆς καί διαδηλώσαμε ὑπέρ τῆς ἑλληνικότητος τῆς Μακεδονίας μας, βροντοφωνάξαμε ὅμως καί γιά τήν ἀπελευθέρωση τῆς πονεμένης Πατρίδας ἀπό τήν ὀκτάχρονη ἀβάστακτη οἰκονομική δουλεία, θά ἀγωνιστοῦμε μέ κάθε νόμιμο μέσο καί γιά τήν ἀπαλλαγή τῆς Παιδείας μας ἀπό αὐτά τά νοθευμένα καί ἀλλόκοτα καί Μαῦρα Θρησκευτικά.