ΟΣΙΟΥ ΘΕΟΦΑΝΟΥΣ ΤΟΥ
ΕΓΚΛΕΙΣΤΟΥ
Τὰ βάσανά σας
εἶναι πολλά. Τὰ χτυπήματα πέφτουν ἐπάνω σας ἀδυσώπητα ἀπ’ ὅλες τὶς μεριές. Ἀλλὰ
μὴν ἀπελπίζεστε. Δοκιμασίες εἶναι, ποὺ σᾶς βρίσκουν μὲ παραχώρηση τοῦ
φιλάνθρωπου Θεοῦ, γιὰ νὰ καθαριστεῖτε ἀπὸ τὰ πάθη καὶ τὶς ἀδυναμίες σας.
Παραδῶστε,
λοιπόν, τὸν ἑαυτό σας στὰ χέρια Του μὲ ἐμπιστοσύνη, εὐψυχία, χαρὰ καὶ
εὐγνωμοσύνη. Μὴ θυμώνετε, μὴ δυσφορεῖτε, μὴν τὰ βάζετε μὲ κανέναν ἄνθρωπο.
Ἀφῆστε τους ἐλεύθερους νὰ ἐπιτελοῦν ἐπάνω σας καὶ μέσα σας τὸ ἔργο τῆς πρόνοιας
τοῦ Κυρίου, πού, ἀποβλέποντας στὴ σωτηρία σας, πασχίζει νὰ βγάλει ἀπὸ τὴν καρδιά
σας κάθε ἀκαθαρσία. Ὅπως ἡ πλύστρα τσαλακώνει, τρίβει καὶ χτυπάει τὰ ροῦχα μέσα
στὴ σκάφη, γιὰ νὰ τὰ λευκάνει, ἔτσι καὶ ὁ Θεὸς τσαλακώνει, τρίβει καὶ χτυπάει
ἐσᾶς, γιὰ νὰ λευκάνει τὴν ψυχή σας καὶ νὰ τὴν ἑτοιμάσει γιὰ τὴν οὐράνια
βασιλεία Του, ὅπου κανένας ἀκάθαρτος δὲν θὰ μπεῖ.
Αὐτὴ εἶναι ἡ
ἀλήθεια. Προσευχηθεῖτε νὰ σᾶς φωτίσει τὸ νοῦ ὁ Κύριος, γιὰ νὰ τὴν ἀντιληφθεῖτε.
Τότε μὲ χαρὰ θὰ δέχεστε καθετὶ τὸ δυσάρεστο σὰν φάρμακο ποὺ σᾶς δίνει ὁ ἐπουράνιος
Γιατρός. Τότε θὰ θεωρεῖτε ὅσους σᾶς βλάπτουν σὰν εὐεργετικὰ ὄργανα Ἐκείνου. Καὶ
πίσω τους θὰ βλέπετε πάντα τὸ χέρι τοῦ μεγάλου Εὐεργέτη σας. Γιὰ ὅλα νὰ λέτε:
«Δόξα σοί, Κύριε!». Νὰ τὸ λέτε, ἀλλὰ καὶ νὰ τὸ αἰσθάνεστε.
Σᾶς συμβουλεύω
νὰ ἐφαρμόσετε τοὺς παρακάτω κανόνες:
Κάθε στιγμὴ νὰ
περιμένετε κάποια δοκιμασία. Καὶ ὅταν ἔρχεται, νὰ τὴν ὑποδέχεστε σὰν
εὐπρόσδεκτο ἐπισκέπτη.
Ὅταν συμβαίνει
κάτι ἀντίθετο στὸ θέλημά σας, κάτι ποὺ σᾶς προκαλεῖ πίκρα καὶ ταραχή, νὰ
συγκεντρώνετε γρήγορα τὴν προσοχή σας στὴν καρδιὰ καὶ ν’ ἀγωνίζεστε μ’ ὅλη σας
τὴ δύναμη, μὲ βία καὶ προσευχή, ὥστε νὰ μὴ γεννηθεῖ ὁποιοδήποτε δυσάρεστο καὶ
ἐμπαθὲς αἴσθημα μέσα σας. Ἂν δὲν ἐπιτρέψετε τὴ γέννηση τέτοιου αἰσθήματος, τότε
ὅλα τελειώνουν καλά. Γιατὶ κάθε κακὴ ἀντίδραση ἢ ἐνέργεια, μὲ λόγια ἢ μὲ ἔργα,
εἶναι συνέπεια καὶ ἐπακόλουθο αὐτοῦ του αἰσθήματος. Ἄν, πάλι, γεννηθεῖ στὴν
καρδιά σας ἕνα ἀσθενικὸ ἐμπαθὲς αἴσθημα, τότε τουλάχιστον ἂς ἀποφασίσετε
σταθερὰ νὰ μὴν πεῖτε καὶ νὰ μὴν κάνετε τίποτα, ὥσπου νὰ φύγει αὐτὸ τὸ αἴσθημα.
Ἄν, τέλος, εἶναι ἀδύνατο νὰ μὴ μιλήσετε ἢ νὰ μὴν ἐνεργήσετε μὲ κάποιον τρόπο,
τότε ὑπακοῦστε ὄχι στὰ αἰσθήματά σας, ἀλλὰ στὸν θεῖο νόμο. Φερθεῖτε μὲ
πραότητα, ἠρεμία καὶ φόβο Θεοῦ.
Μὴν περιμένετε
καὶ μὴν ἐπιδιώκετε νὰ σταματήσουν οἱ δοκιμασίες. Ἀπεναντίας, προετοιμάστε τὸν
ἑαυτό σας νὰ τὶς σηκώνει ὡς τὸ θάνατο. Μὴν τὸ ξεχνᾶτε αὐτό! Εἶναι πολὺ
σημαντικό. Ἂν δὲν τοποθετηθεῖτε ἔτσι ἀπέναντι στὶς δοκιμασίες, ἡ ὑπομονὴ δὲν θὰ
στερεωθεῖ στὴν καρδιά σας.
Ἐκείνους ποὺ
σᾶς χτυποῦν, νὰ τοὺς «ἐκδικεῖστε» μὲ τὴν ἀγάπη σας καὶ τὴν ἀμνησικακία σας. Μὲ
τὰ λόγια σας, μὲ τὴ συμπεριφορά σας, ἀκόμα καὶ μὲ τὸ βλέμμα σας νὰ τοὺς
δείχνετε ὅτι, παρ’ ὅλα ὅσα σᾶς κάνουν, ἐξακολουθεῖτε νὰ τοὺς ἀγαπᾶτε. Καὶ
βέβαια, ποτὲ μὴν τοὺς θυμίσετε πόσο σᾶς ἀδίκησαν.
Ἀπὸ τὸ βιβλίο: Ὁσίου
Θεοφάνους τοῦ Ἐγκλείστου, Χειραγωγία στὴν
Πνευματικὴ Ζωή (Ἱ. Μ. Παρακλήτου, 2005).
