Ἰ.Κ.Ἀγγελοπούλου, Μεταστροφή Ἑβραίων στήν Ὀρθοδοξία

ΜΕΤΑΣΤΡΟΦΗ ΕΒΡΑΙΩΝ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ

Ἀκτῖνες (2019) 36-38

Πρὸ ὀλίγων χρόνων ἐδημοσιεύθη σὲ ἑλληνικὴ μετάφρασι ἕνα ἐνδιαφέρον βιβλίο ἑνὸς Ἀμερικανοεβραίου μὲ τὸν τίτλο: Ἡ Ἀποκάλυψη τοῦ Χριστοῦ καὶ ὑπότιτλο: Τὸ ταξείδι μου ἀπὸ τὸν Ἰουδαϊσμὸ στὸν Ὀρθόδοξο Χριστιανισμό. Τὸ ἐνδιαφέρον αὐτοῦ τοῦ βιβλίου εἶναι ὅτι ἐγράφη ἀπὸ ἕναν ἄνθρωπο ἑβραϊκῆς καταγωγῆς καὶ θρησκείας, ὁ ὁποῖος μετεστράφη ἀπὸ τὴν πατρική του θρησκεία ἀρχικῶς στὸν Προτεσταντισμὸ καὶ ἐν συνεχείᾳ μετὰ ἀπὸ ἀρκετὰ ἔτη ἐπισταμένης μελέτης τοῦ Χριστιανισμοῦ στὴν Ὀρθοδοξία. Τὸ βιβλίο περιέχει κάποια αὐτοβιογραφικὰ στοιχεῖα τοῦ συγγραφέως, ἀλλὰ κυρίως τὴν πορεία τοῦ ἰδίου καὶ τῆς οἰκογενείας του ἀπὸ τὸν Προτεσταντισμὸ στὴν Ὀρθοδοξία.

Ὁ συγγραφεὺς ὑποστηρίζει ὅτι ἡ ὁλοκλήρωσις καὶ τελείωσις τῆς ἑβραϊκῆς πίστεως εἶναι ὁ Χριστιανισμὸς καὶ μάλιστα ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία. Ἀναφέρει, μάλιστα, καὶ τὰ συμπεράσματα τῆς ἐρεύνης του γιὰ τὸ τί ἀπέγιναν οἱ πρῶτοι ἐξ Ἑβραίων χριστιανοί, οἱ ὁποῖοι λόγῳ τῶν διώξεων διεσπάρησαν σὲ μέρη ἐκτὸς τῆς Παλαιστίνης. Θεωρεῖ ὅτι ἀπόγονοι ἐκείνων τῶν Χριστιανῶν, οἱ ὁποῖοι ὠνομάζοντο Ναζαρηνοί, ὑπάρχουν σήμερα σὲ χῶρες, οἱ ὁποῖες ὑπάγονται στὸ Πατριαρχεῖο Ἀντιοχείας, ἀφοῦ στὸ Πατριαρχεῖο Ἱεροσολύμων στὶς ἡμέρες μας δὲν ὑπάρχουν πέραν τῶν Ἀράβων καὶ τῶν Ἑλλήνων ἄλλοι ὀρθόδοξοι χριστιανοί. Γιὰ νὰ ἑνωθῆ, λοιπόν, μὲ τοὺς ὁμοεθνεῖς του, οἱ ὁποῖοι πρῶτοι ἐπίστευσαν στὸν Ἰησοῦ ὡς τὸν ἀναμενόμενο γιὰ αἰῶνες Μεσσία τοῦ ἑβραϊκοῦ λαοῦ, ἐβαπτίσθη καὶ ἐνετάχθη στὴν Ἀντιοχειανὴ Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία τῶν Η.Π.Α. Καὶ ὄχι μόνον ἔγινε ὀρθόδοξος χριστιανός, ἀλλὰ ἐχειροτονήθη καὶ πρεσβύτερος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Πρόκειται γιὰ τὸν πατέρα Τζέημς Μπερνστάϊν.

Ἀνάλογο βιβλίο ἔχει γραφῆ καὶ ἀπὸ γυναῖκα ἑβραϊκῆς καταγωγῆς, τὴν Μάρτζορυ Κόρμπμαν, ὑπὸ τὸν τίτλο: Στὴν μέση τῆς ἐρήμου, στὸ ὁποῖο περιγράφεται ἡ δική της μεταστροφὴ στὴν Ὀρθοδοξία.

Στὴν Ἀμερική, ἤδη ἀπὸ τὴν δεκαετία τοῦ 1960 ὑπάρχει ἕνα κίνημα Ἑβραίων Χριστιανῶν μὲ τὴν ὀνομασία Jews for Jesus (Ἑβραῖοι γιὰ τὸν Ἰησοῦ). Αὐτοὶ τηροῦν τὰ ἑβραϊκὰ ἔθιμα, ἀλλὰ πιστεύουν συγχρόνως ὅτι ὁ Ἰησοῦς εἶναι ὁ προαναγγελόμενος ἀπὸ τὴν Παλαιὰ Διαθήκη Μεσσίας. Οἱ περισσότεροι ἀπὸ αὐτοὺς ἀνήκουν σὲ κάποιες προτεσταντικὲς κοινότητες. Γι’ αὐτὸ καὶ εἶναι ἐλπιδοφόρο ὅτι φανερώνεται κάποια μικρὰ τάσις ἐπιστροφῆς – μεταστροφῆς τῶν Ἑβραίων καὶ στὴν Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία. Ἀνθρώπων, δηλ. οἱ ὁποῖοι ἀνακαλύπτουν τὴν ὁλοκλήρωσι καὶ τελείωσι τῆς πατρώας τους πίστεως στὴν συνέχεια τοῦ Ἀρχεγόνου Χριστιανισμοῦ.

Τὰ γεγονότα αὐτὰ εἶναι πολὺ σημαντικὰ καὶ προδρομικὰ τῆς διδασκαλίας τοῦ ἀποστόλου Παύλου γιὰ τὴν μέλλουσα ἐπιστροφὴ τῶν Ἑβραίων, ὡς συνόλου, στὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Διδάσκει ὁ ἅγιος Ἀπόστολος: «Οὐ γὰρ θέλω ὑμᾶς ἀγνοεῖν, ἀδελφοί, τὸ μυστήριον τοῦτο, ἵνα μὴ ἦτε παρ' ἑαυτοῖς φρόνιμοι, ὅτι πώρωσις ἀπὸ μέρους τῷ Ἰσραὴλ γέγονεν ἄχρις οὗ τὸ πλήρωμα τῶν ἐθνῶν εἰσέλθῃ, καὶ οὕτω πᾶς Ἰσραὴλ σωθήσεται» (Ῥωμ. 11: 25-26).

Οἱ μεταστροφὲς αὐτὲς μᾶς ὑπενθυμίζουν τὴν μεγάλη ἀξία καὶ σημασία τὴν ὁποία ἔχει ἡ Παλαιὰ Διαθήκη (ὡς μέρος τῆς θείας Ἀποκαλύψεως) γιὰ τὸν Χριστιανισμό. Ὅπως εὐστόχως διδάσκει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος: «Προέλαβε τὴν Καινὴν ἡ Παλαιά, καὶ ἡρμήνευσε τὴν Παλαιὰν ἡ Καινή. Καὶ πολλάκις εἶπον, ὅτι δύο Διαθῆκαι, καὶ δύο παιδίσκαι, καὶ δύο ἀδελφαί, τὸν ἕνα Δεσπότην δορυφοροῦσι. Κύριος παρὰ προφήταις καταγγέλλεται· Χριστὸς ἐν Καινῇ κηρύσσεται· οὐ καινὰ τὰ καινά· προέλαβε γὰρ τὰ παλαιά· οὐκ ἐσβέσθη τὰ παλαιά· ἡρμηνεύθη γὰρ ἐν τῇ Καινῇ» (PG 50, 796). Καὶ ἀποδεικνύει τὴν σοφία τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία διατηρεῖ ἀεννάως στὴν Λατρεία της ἀναγνώσματα καὶ ὕμνους ἀπὸ βιβλία τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Ὁ ἑβραϊκὸς λαὸς ἐξελέγη ἀπὸ τὸν Θεὸ ὡς ὄργανο γιὰ τὴν διατήρησι τοῦ μονοθεϊσμοῦ, ἐν μέσῳ πολυθεϊστικῶν λαῶν τὴν παλαιὰ ἐποχή καὶ ἐπὶ πλέον γιὰ τὴν προετοιμασία τῶν ἀνθρώπων γιὰ τὴν ἔλευσι τοῦ Θεανθρώπου Ἰησοῦ, τοῦ προφητευθέντος Μεσσίου καὶ Λυτρωτοῦ ὄχι μόνον τοῦ ἑβραϊκοῦ λαοῦ, ἀλλὰ πάντων τῶν ἐθνῶν, ἀφοῦ κατὰ τὴν ὁμολογία Συμεὼν τοῦ Θεοδόχου εἶναι «φῶς εἰς ἀποκάλυψιν ἐθνῶν καὶ δόξαν λαοῦ Ἰσραήλ» (Λουκ. 2: 32).