Βανδαλισμοὶ ἔργων τέχνης: Ἡ πλύση ἐγκεφάλου γιὰ τὴν κλιματικὴ κρίση, δημιουργεῖ τοὺς «ταλιμπὰν» τοῦ κλίματος
Ἐλευθέριος Ἀνδρώνης
Βανδαλισμοί - Μουσεῖα: Νὰ λοιπὸν ποὺ ὁ ἀκτιβισμὸς μπορεῖ ἄνετα νὰ συνυπάρχει μὲ τὴν φασιστικὴ νοοτροπία, ὅταν αὐτὸς ἔχει ὡς κίνητρα τὴν ἀποκτήνωση, τὴν ἐξαχρείωση, τὸ τυφλὸ μῖσος καὶ τὴν πλύση ἐγκεφάλου. Βλέπουμε πὼς στὰ μουσεῖα τῆς Εὐρώπης ὁλοένα καὶ αὐξάνονται τὰ περιστατικὰ βανδαλισμῶν σὲ διάσημους πίνακες, ἀπὸ «ἀκτιβιστὲς» γιὰ τὸ κλίμα.
Ἀφοῦ ἡ δύση βάλθηκε νὰ κανιβαλίζει πολιτισμοὺς στὰ πλαίσια τῆς «πολυπολιτισμικότητας», ἐμφανίστηκαν καὶ οἱ πρῶτοι ἀκτιβιστὲς «κανίβαλοι» ποὺ κατασπαράζουν τὰ σημεῖα ἀναφορᾶς τοῦ εὐρωπαϊκοῦ πολιτισμοῦ, στὸ ὄνομα μιᾶς δῆθεν περιβαλλοντικῆς «ἠθικῆς». Ἡ ἔλλειψη σεβασμοῦ πρὸς κάθε ἱερότητα - εἴτε αὐτὴ ἔχει νὰ κάνει μὲ τὴν Τέχνη, εἴτε μὲ τὸν Χριστιανισμό - εἶναι μιὰ κοινωνικὴ γάγγραινα ποὺ σαπίζει τὰ σωθικὰ τῆς παρηκμασμένης Εὐρώπης.
Αὐξάνονται οἱ ἐπιθέσεις σὲ ἔργα τέχνης
Μόνο τοὺς τελευταίους μῆνες ἔχουν σημειωθεῖ πέντε ἐπιθέσεις ὡς συμβολικὸ «statement» ποὺ κατὰ κάποιο ἀνεξιχνίαστο τρόπο συνδέεται μὲ τήν... σωτηρία τοῦ πλανήτη. Ἕνα ἐξωφρενικὸ σκεπτικὸ ποὺ ἐκπορεύεται ἀπὸ τὴν τρικυμία ποὺ κυριαρχεῖ στὸν ἐγκέφαλο αὐτῶν τῶν ἀνθρώπων.
Τέσσερεις ἀκτιβίστριες πέταξαν σούπα στὸν «Σπορέα» τοῦ Βίνσεντ Βὰν Γκὸγκ στὴ Ρώμη. Τρεῖς Βέλγοι, ἡλικίας 42-45 ἐτῶν, «κόλλησαν» πάνω στὸν πασίγνωστο πίνακα «Κορίτσι μὲ τὸ μαργαριταρένιο σκουλαρίκι» τοῦ Βερμέερ ποὺ βρίσκεται σὲ μουσεῖο τῆς Χάγης. Ἀκτιβιστὲς τοῦ κινήματος «Just Stop Oil» πέταξαν σούπα καὶ στὸν πίνακα τοῦ Βίνσεντ Βὰν Γκὸγκ «Ἡλιοτρόπια» στὴν Ἐθνικὴ Πινακοθήκη τοῦ Λονδίνου. Δύο ἀκτιβιστὲς πέταξαν πουρὲ σὲ πίνακα τοῦ Κλὸντ Μονὲ στὴν Γερμανία. Καὶ ὡς ἐπιστέγασμα τῆς «πράσινης» βαρβαρότητας, δύο μέλη τῆς ἀκτιβιστικῆς ὁμάδας «Letzte Generation» («Τελευταία γενιά») ἔριξαν μαῦρο ὑγρὸ στὸ ἀριστούργημα τοῦ Γκούσταβ Κλὶμτ «Θάνατος καὶ ζωὴ» σὲ μουσεῖο τῆς Βιέννης.
«Σταματῆστε τὴν καταστροφὴ ἀπὸ τὴν ἐνέργεια ποὺ προέρχεται ἀπὸ ὀρυκτὰ καύσιμα. Ὁδεύουμε ὁλοταχῶς πρὸς τὴν κλιματικὴ κόλαση», διακηρύττουν οἱ ἀκτιβιστές. «Ὅπως νοιώθετε ὀργὴ γιὰ τὴν καταστροφὴ ἑνὸς ὄμορφου πίνακα, ἔτσι θὰ ἔπρεπε νὰ ἐξοργίζεστε καὶ γιὰ τὴν καταστροφὴ τοῦ πλανήτη», ἰσχυρίζονται.
«Πράσινοι» ταλιμπὰν γιὰ μιὰ παγκόσμια θρησκεία
Τὸ βασικὸ ἐρώτημα ποὺ προκύπτει ἀπὸ αὐτὲς τίς φρικτὲς πράξεις εἶναι τὸ ἑξῆς: Τί διαφορὰ ἔχει ἡ «ἀκτιβιστικὴ» δράση αὐτῶν τῶν «πράσινων» ὀργανώσεων μὲ τὴν συμπεριφορὰ τῶν τζιχαντιστῶν ποὺ κατέστρεφαν μὲ βαριοποῦλες καὶ τρυπάνια τὰ ἀγάλματα ἀνεκτίμητης ἱστορικῆς ἀξίας στὸ μουσεῖο τῆς Μοσούλης, ἀλλὰ καὶ ἀλλοῦ; Ἀπάντηση: Ἀπολύτως καμία. Ἴδιος φανατισμός, ἴδιο τὸ μῖσος καὶ ὁ σκοτισμὸς τοῦ νοῦ.
Οἱ μὲν «εὐαισθητοποιοῦν» κόσμο γιὰ νὰ ὑπακούσει στὰ προστάγματα τοῦ Ἀλλὰχ καὶ οἱ δὲ «εὐαισθητοποιοῦν» κόσμο γιὰ νὰ ὑπακούσει σὲ μιὰ νεοεποχίτικη θεοποίηση τῆς φύσης.
Οἱ «πράσινοι» βάνδαλοι εἶναι γεννήματα τῆς οἰκουμενιστικῆς φιλοσοφίας ποὺ προωθεῖ ἡ Νέα Τάξη Πραγμάτων καὶ προβάλλει τὴν προστασία τοῦ περιβάλλοντος ὡς μιὰ θρησκεία κοσμοθεϊσμοῦ. Ἡ ἐξτρεμιστικὴ στάση τους εἶναι ἀπότοκο μιᾶς ἐπιβαλλόμενης κοσμοθεωρίας ἡ ὁποία πλέον ἔχει εἰσβάλλει σὲ οἰκουμενιστικὲς κινήσεις ποὺ ἁπλώνουν τὰ πλοκάμια τους σὲ κράτη, ἐξουσίες, ὀργανισμούς, συλλογικότητες καὶ θρησκεῖες.
Ὁ οἰκοφασισμὸς ἔχει τὸ δικό του «εὐαγγέλιο» (κλιματικὴ ἀλλαγή, ἐνεργειακὴ κρίση, πράσινη μετάβαση), ἔχει τοὺς δικούς του «προφῆτες» (Γκρέτα Τοῦνμπεργκ, ἀκτιβιστικὲς ὁμάδες, «πράσινες» ΜΚΟ κ.λπ.), ἔχει τοὺς δικούς του «ἀρχιερεῖς» (Κλάους Σβάμπ, Μπὶλ Γκέϊτς κ.λπ.) καὶ προωθεῖ τὴν δική του ὁδὸ πρὸς τὴν «σωτηρία» ποὺ δὲν εἶναι ἄλλη ἀπὸ τὴν μείωση τοῦ πληθυσμοῦ καὶ τὴν μαζικὴ χειραγώγηση τῶν λαῶν, δῆθεν γιὰ τὸ ὄφελος τοῦ πλανήτη.
Οὐκ ὀλίγοι αὐτόκλητοι «σωτῆρες» τῆς ἀνθρωπότητας δηλώνουν δημόσια πλέον πὼς εἴμαστε «πάρα πολλοὶ» πάνω σὲ αὐτὸν τὸν πλανήτη καὶ πρέπει νὰ ἀραιώσουμε. Ὑπάρχει ἰσχυρὴ μερίδα τοῦ ἀμερικανικοῦ περιβαλλοντικοῦ κινήματος ποὺ ὑποστηρίζει ἀνοιχτὰ τὴν μείωση τῶν λευκῶν, μὴ δυτικῶν πληθυσμῶν. Προσφάτως ἡ γαλλικὴ «Le Monde» σὲ ἄρθρο της ἐξέφρασε ἀνησυχία γιὰ τὸ ὅτι ὁ παγκόσμιος πληθυσμὸς θὰ ξεπεράσει τὰ 8 δισεκατομμύρια πρὶν τὸ τέλος τοῦ ἔτους καὶ ὑπογράμμισε τὴν ἀνάγκη μείωσης τοῦ πληθυσμοῦ λόγῳ τῆς κλιματικῆς ἀλλαγῆς.
Ἑπομένως οἱ βάνδαλοι τῶν ἔργων τέχνης δὲν ἦρθαν ἀπὸ τὸ πουθενά. Εἶναι ἕνα κίνημα λοβοτομημένων ἀνθρώπων ποὺ ἔχουν ὑπνωτιστεῖ πλήρως ἀπὸ τὴν προπαγάνδα τῆς «κλιματικῆς κρίσης», σὲ σημεῖο νὰ στρέφονται ἐναντίον κάθε πολιτιστικῆς κατάκτησης τοῦ ἀνθρώπινου γένους, ἄλλα καὶ ἐναντίον τοῦ ἴδιου τοῦ ἀνθρώπου. Μὲ τὸ νὰ ἐπιτίθεσαι σὲ ἕνα ἔργο τέχνης, οὐσιαστικὰ ἐπιτίθεσαι στὸ νοητὸ σύνορο ποὺ διαχωρίζει τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὸ ζῶο. Πολὺ περισσότερο συμβαίνει αὐτὸ δέ, ὅταν οἱ ἐπιθέσεις στρέφονται κατὰ τῶν θρησκειῶν, καὶ ἰδιαίτερα κατὰ τῆς μόνης ἀληθινῆς πίστης, τῆς Ὀρθοδοξίας.
Οἱ ἡγέτες τῆς ΕΕ ἔδωσαν τὸ σύνθημα γιὰ τέτοιες συμπεριφορές
Ἡ μετανθρωπικὴ κουλτούρα ποὺ υἱοθετεῖ ταχέως ἡ Δύση, γεννᾶ τὰ τέρατα ποὺ στρέφονται κατὰ τοῦ πολιτισμοῦ τῆς Εὐρώπης. Καὶ αὐτὴ ἡ ἐπίθεση εἶναι πολυμέτωπη. Στοχοποιεῖ τὴν Τέχνη, τὸν Χριστιανισμό, τὰ ἤθη καὶ τὰ ἔθιμα, τὴν ἐθνικὴ καὶ πολιτιστικὴ ταυτότητα, τὸν θεσμὸ τῆς οἰκογένειας. Προωθεῖται ὁ μηδενισμός, ὥστε νὰ εὐδοκιμήσει τὸ σχέδιο τῆς «μεγάλης ἐπανεκκίνησης» πάνω στὰ ἐρείπια ἑνὸς ἰσοπεδωμένου εὐρωπαϊκοῦ πολιτισμοῦ.
Μὴν ξεχνοῦμε ἄλλωστε πὼς πρῶτες οἱ εὐρωπαϊκὲς κυβερνήσεις - μὲ ἀφορμὴ τὸν πόλεμο στὴν Οὐκρανία - ποινικοποίησαν ἔργα τέχνης καὶ ἀπαγόρευσαν πολιτιστικὲς ἐκδηλώσεις ποὺ εἶχαν ὁποιαδήποτε σχέση μὲ τὴν Ρωσία. Ἀφοῦ οἱ ἴδιες οἱ κυβερνήσεις τῆς ΕΕ ἔχοντας μιὰ φασιστικὴ νοοτροπία μετέτρεψαν τὸν πολιτισμὸ σὲ «ὅπλο», γιὰ ποιό λόγο νὰ μὴν ἀκολουθήσουν τὸ παράδειγμά τους καὶ κάποιες στρατιὲς ἀνεγκέφαλων «ἀκτιβιστῶν»;
Ἀκόμα καὶ ὅταν ἡ λαίλαπα τοῦ ναζισμοῦ χτύπησε τὴν Εὐρώπη στὸν Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, ὑπῆρχε ἔντονη σὲ ὅλα τὰ εὐρωπαϊκὰ κράτη ἡ πρόθεση νὰ διασωθοῦν τὰ ἔργα τέχνης ἀπὸ τοὺς βομβαρδισμούς, τίς λεηλασίες καὶ τὸ πλιάτσικο. Στὴ συλλογικὴ συνείδηση ἐπικρατοῦσε ἡ ἀνάγκη νὰ διαφυλαχθεῖ ἡ εὐρωπαϊκὴ πολιτιστικὴ κληρονομιά. Αὐτὸ τὸ χαρακτηριστικὸ χάνεται ἀπὸ τὴν Γηραιὰ Ἤπειρο σήμερα. Ὁ οἰκοφασισμὸς ἀποστρέφεται ὁποιαδήποτε ἀξία φρενάρει τὴν κατρακύλα τοῦ ἀνθρώπου πρὸς τὴν πλήρη ἀποκτήνωση. Θέλει τὸν ἄνθρωπο ἀπολίτιστο, ἄθρησκο, ἀμόρφωτο, ἀπολιτὶκ καὶ ἄφυλο. Οἱ ἀόρατες ἀρχὲς ἐπιθυμοῦν νὰ γίνουμε σφραγισμένα καὶ πλήρως ἐλεγχόμενα «ζῶα» ποὺ θὰ βόσκουν στὰ βιομηχανοποιημένα «λιβάδια» τῆς εἰκονικῆς τους πραγματικότητας.
Καὶ νὰ πῶς πετυχαίνει ἡ ὕπουλη προπαγάνδα τῆς ἐξουσιαστικῆς «ἐλίτ». Ἀντὶ οἱ «ἀκτιβιστὲς» νὰ στρέφονται κατὰ τῶν μεγιστάνων καὶ τῶν ἀρχηγῶν κρατῶν ποὺ εἶναι οἱ κύριοι ὑπεύθυνοι γιὰ τὴν ρύπανση καὶ τὴν καταστροφὴ τοῦ πλανήτη, θεωροῦν πὼς κάνουν «ἐπανάσταση» μὲ τὸ νὰ ἐπιτίθενται σὲ ἀνεκτίμητα ἔργα τέχνης. Τέτοια διαστροφή.
Ἡ μόνη θετικὴ πλευρὰ τοῦ ἐξοργιστικοῦ φαινομένου τῶν βανδαλισμῶν σὲ πίνακες, εἶναι πὼς ἔτσι ξεγυμνώνεται ἡ φασιστικὴ ἰδεολογία ποὺ κρύβεται πίσω ἀπὸ τὸ προσωπεῖο μιᾶς δῆθεν φιλοπεριβαλλοντικὴς δράσης. Οἱ βαρβαρότητες τῶν «ἀκτιβιστῶν» ἴσως ἀνοίξουν τὰ μάτια σὲ κάποιες συλλογικότητες ποὺ ἀνησυχοῦν καὶ μάχονται ἔντιμα γιὰ τὸ καλὸ τοῦ περιβάλλοντος, ἄλλα δὲν ἔχουν ἀντιληφθεῖ ἀκόμα πὼς ὁ οἰκοφασισμὸς εἶναι τὸ ἰδεολογικὸ ὄχημα ποὺ θὰ ἀνοίξει τὴν πόρτα τοῦ φρενοκομείου.
